Θερμό το μέτωπο στον ΣΥΡΙΖΑ

Θερμό το μέτωπο στον ΣΥΡΙΖΑ

Εν αντιθέσει με τον καιρό των ημερών, θερμό παραμένει το μέτωπο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη βομβίδα «κρότου - λάμψης» που πέταξε ο Αλέξης Τσίπρας για εκλογή Προέδρου και Κ.Ε. από τη βάση, πρόταση που ξάφνιασε και θορύβησε την εσωκομματική αντιπολίτευση.

Οι ομάδες και τάσεις διενεργούν δικές τους συσκέψεις, διερευνώντας τρόπους αντίδρασης για την ακύρωση της πρόθεσης Τσίπρα. Για την Κυριακή π.χ. η εσωκομματική αντιπολίτευση που συνωστίζεται υπό την σκιά της «Ομπρέλας», έχει αποφασίσει πανελλαδική σύσκεψη. Μέσα στην εβδομάδα  θα συνεδριάσει ο σκληρός πυρήνας της, οι 53 , ενώ αντίστοιχες συσκέψεις και κείμενα προγραμματίζουν οι προσκείμενοι στον Τσίπρα, «Γεφυραίοι», «ΔΗΜΑΡίτες» και «ΠΑΣΟΚογενείς». 

Οι αντιθέσεις  εκφράζονται  δημοσίως. Τελευταίο  «δήγμα»  ήταν του  πρώην Γραμματέα του κόμματος Πάνου  Σκουρλέτη, ο οποίος σε άρθρο του στην Αυγή χαρακτηρίζει «κατ’ επίφαση δημοκρατική» την πρόταση Τσίπρα για εκλογή από τη βάση, χωρίς αυτή να ενισχύει την ουσιαστική συμμετοχή των μελών του κόμματος.

Στο άρθρο του ο πρώην Γραμματέας υποστηρίζει ότι η πρόταση πυροδοτεί  ένα νέο κύμα εσωστρέφειας  και διερωτάται γιατί η «αιφνιδιαστική πρόταση» δεν κατατέθηκε στην Επιτροπή Καταστατικού επί τόσους μήνες. Τη θεωρεί αποπροσανατολιστική και κατ’ επίφαση δημοκρατική, χωρίς να ενισχύει την ουσιαστική συμμετοχή των μελών του κόμματος.

Υπενθυμίζει ότι  τα μέλη (τον ρόλο των οποίων υποτίθεται αναδεικνύει η πρόταση Τσίπρα) δεν ρωτήθηκαν για την αλλαγή του τίτλου του κόμματος  και την παύση  λειτουργίας των αιρετών οργάνων της Κ.Ε. και του Π.Γ.

Τέλος   θεωρεί ότι η πρόταση «συνιστά αποθέωση των μηχανισμών» καθώς και την πριμοδότηση όσων έχουν κάθε είδους αναγνωρισιμότητα σε βάρος των λιγότερο γνωστών αλλά αναγκαίων συντρόφων, ιδιαίτερα από την περιφέρεια.

Υπενθυμίζεται  ότι ηχηρή άρνηση στη πρόταση Τσίπρα είχε διατυπώσει και ο Νίκος Φίλης, λέγοντας ότι θα οδηγήσει σε αρχηγικό κόμμα και σε ένα  star system. Ανέλαβε να του απαντήσει ο Παύλος Πολάκης, γράφοντας ότι  το πρόβλημά του δεν είναι αν τα μέλη του κόμματος θα ψηφίσουν αγνώστους, αλλά ποιους  από τους γνωστούς του σταρ σύστεμ δεν θα ψηφίσουν (άρα κάποιοι  γνωστοί  είναι επίφοβοι).

Και ναι μεν ο Πολάκης έχει την συνήθη ακατέργαστη γλώσσα του, αλλά τέτοια επιθετικότητα συνήθως χρησιμοποιεί  για πρόσωπα της ΝΔ. Τέτοιας έντασης επίθεση στον «σύντροφο» Φίλη,  δείχνει ότι τα στρατόπεδα θα επιδοθούν σε σκληρή μετωπική  σύγκρουση, πριν και κατά τη διάρκεια του συνεδρίου. 

Δείχνει ίσως και γιατί ο Τσίπρας είναι ανεκτικός στην συμπεριφορά Πολάκη και στην πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε πως δεν κάνει κακό στον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς τον χρειάζεται ως μετωπική δύναμη.

Παράλληλα η βουλευτής Φλώρινας Πέτη Πέρκα στον Flash Θεσσαλονίκης, επαναλαμβάνει τον φόβο της αριστερής πτέρυγας, ότι σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο που θα ψηφίζει όλη η Ελλάδα για την Κ.Ε. θα ψηφιστούν αυτοί που είναι γνωστοί στον κόσμο (και η ίδια που είναι βουλευτής και βγαίνει στα κανάλια), ενώ το κόμμα έχει ανάγκη και από τα στελέχη της περιφέρειας  που καθημερινά  δουλεύουν για το κόμμα.

Βέβαια ως «αριστεροί»  και κομματικώς νομιμόφρονες όλοι, εκφράζουν  δημοσίως τον φόβο  ότι το κόμμα τους θα αποκτήσει  λειτουργίες σοσιαλδημοκρατίας χάνοντας την αριστερή του αρχιτεκτονική. Ο Φίλης το επεξέτεινε ότι θα γίνει  ένα αρχηγικό κόμμα, αλλά  το απέδωσε  σε  εξωγενείς μη κατανομαζόμενους παράγοντες (στο περίφημο και απροσδιόριστο πάντα,  «σύστημα»), το οποίο προσπαθεί να σπρώξει τον ΣΥΡΙΖΑ «να γίνει ένα κόμμα συστημικής μετάλλαξης».  

Γιατί ως γνωστόν ο ΣΥΡΙΖΑ  ήταν «τα παιδιά κάτω στον κάμπο, κυνηγάνε τους αστούς». Δεν  υπηρέτησε το σύστημα, δεν ψήφισε μνημόνια, δεν στράγγιξε τη μεσαία τάξη αλλά μόνο τους μεγαλοκαπιταλίστες, δεν  τόλμησε να πατήσει Αμερικανός ή Γερμανός  αξιωματούχος το πόδι του στη χώρα. Σε όλους έλεγαν…  go home!

Ο υποδόριος φόβος είναι ότι εφόσον περάσει η  πρόταση, ο Τσίπρας θα γίνει ανεξέλεγκτος, δεν θα δώσει  σε κανέναν λογαριασμό αν χάσει, και θα αποδυναμώσει δια της μαζικής ψηφοφορίας  την αριστερή πτέρυγα που τον αντιπολιτεύεται. Θα κατοχυρώσει δηλαδή  τη δυνατότητα  ναι είναι και καταστατικώς κυρίαρχος.