ΣΥΡΙΖΑ: Από τα μαγκάλια στις γυναικοκτονίες

ΣΥΡΙΖΑ: Από τα μαγκάλια στις γυναικοκτονίες

Το ανθρώπινο κτήνος έδειξε την ειδεχθή του μορφή. Την ημέρα που απολογείτο ο αλβανικής καταγωγής δολοφόνος της 31χρονης συζύγου του, νέο φονικό στην Σωτηρίτσα Λάρισας, όπου 54χρονος σκότωσε με οχτώ σφαίρες την 43χρονη σύζυγό του.

Ο γράφων δεν είναι κοινωνιολόγος εκ του προχείρου να επιδοθεί σε ερμηνείες. Για το «τι» πρέπει να γίνει, «ποια» μέτρα θα πρέπει υιοθετηθούν για την ελαχιστοποίηση αν όχι εξάλειψη τέτοιων αποκρουστικών περιστατικών (και με μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα γιατί άπτεται αιώνιων εγκατεστημένων νοοτροπιών), θα πρέπει να το συζητήσει η κυβέρνηση με ειδικούς.

Με την πολιτική ασχολούμαστε και σε πολιτικό επίπεδο διαπιστώνεται για μια ακόμη φορά η αήθης πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να εκμαιεύσει κομματική υπεραξία από διαχρονικές κοινωνικές παθογένειες τις οποίες υπέστη, χωρίς να φταίει, και η κυβέρνησή του. Απλώς όλη η άλλη αντιπολίτευση ήταν πιο σοβαρή τότε και δεν έσπευδε να του τα χρεώσει.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Νάσος Ηλιόπουλος, κάποτε ευγενής και συνεσταλμένος νέος και νυν η προσωποποίηση του ακραίου συριζαϊκού λαϊκισμού, έσπευσε να δηλώσει: «Επτά γυναίκες δολοφονημένες από την αρχή της χρονιάς. Η έκρηξη έμφυλης βίας απαιτεί άμεσα θεσμικά μέτρα. Μία κυβέρνηση που το υποβαθμίζει και δεν το κατανοεί είναι μέρος του προβλήματος».

Ναι, έχουμε επτά γυναίκες δολοφονημένες από την αρχή της χρονιάς. Μόνο που το 2015, σε χρονιά ΣΥΡΙΖΑ, 23 γυναίκες σκοτώθηκαν από άντρες, και οι 8 από αυτές στο ενδοοικογενειακό πλαίσιο. Αντίστοιχα και ως ανωτέρω, αναφέροντας αριθμούς για να μην επαναλαμβανόμαστε: Το 2016 21 γυναίκες και 11 ενδοοικογενειακά. Το 2017 16 και 8. Το 2018, 21 και 10, το 2019 17 και 12.

Ενώ το 2020, 14 γυναίκες σκοτώθηκαν από άντρες και οι 8 από αυτές ενδοοικογενειακά.

Ο μικρότερος αριθμός δολοφονιών γυναικών επί κυβέρνησης ΝΔ σαφώς δεν σημαίνει κάποια επιτυχία. Προφανώς έτυχε. Άλλωστε η δημιουργία και στελέχωση από την νυν κυβέρνηση υπηρεσίας αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας, δεν έχει προλάβει ούτε κατά διάνοια να αποδώσει στην κοινωνία.

Εδώ δεν έχει γίνει συνείδηση ούτε στα όργανα της τάξεως. Το απέδειξε η νωχέλεια με την οποία αντιμετώπισαν οι δύο αστυνομικοί που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, γιατί παρότι εκλήθησαν από πολίτη στη Δάφνη για το περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας (που στην συνέχεια έγινε η δολοφονία της 31χρονης), αρκέστηκαν να κατεβάσουν χαλαρά το παράθυρο του περιπολικού, να ακούσουν την καταγγελία, και στην συνέχεια να αποχωρήσουν.

Όσο για τον Αλέξη δήλωσε: «Πρώτα από όλα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την αμείλικτη πραγματικότητα των γυναικοκτονιών και των αιτίων τους. Η μη αναγνώρισή τους από την Πολιτεία συνιστά αιτία διαιώνισης των φαινομένων έμφυλης βίας».

Μα 4,5 χρόνια ήταν κυβέρνηση. Και εκείνο που έκανε, αφού επί 4,5 χρόνια έμεινε αδρανής, ήταν να συστήσει στα τέλη Απριλίου του 2019, λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, μια επιτελική επιτροπή για τη ενδοοικογενειακή βία. Καλά έκανε βεβαίως, αλλά αυτό το «η μη αναγνώρισή τους από την Πολιτεία», αφορά κυρίως τον ίδιο.

Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιδοθεί σε μπαράζ ανακοινώσεων για κανα δυο άτυχες διατυπώσεις αλλά και κάποιες αλήθειες, σε μια διατύπωση της υφυπουργού Εργασίας Μαρίας Συγγερέλα.

Η υφυπουργός δικαίως είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει αντιπολίτευση με τις γυναικοκτονίες. Αλλά είχε άδικο ότι τα κουκούλωναν. Δεν τα κουκούλωναν, τα δημοσίευαν, απλώς δεν εργαλειοποιούσαν κραυγαλέα τις γυναικοκτονίες, όπως κάνουν τώρα. Και σαφώς το μέτρο σύγκρισης δεν είναι με την Βενεζουέλα και το Μεξικό, όπως ανέφερε.

Αλλά γι’ αυτό το ατυχές παράδειγμα που ανέφερε, δεν δικαιούται ο ΣΥΡΙΖΑ να ωρύεται για την φράση της ότι «οι έξι γυναικοκτονίες σε εφτά μήνες δεν συνιστούν έξαρση». Όντως οι αριθμοί που παραθέσαμε αποδεικνύουν ότι δεν αποτελούν έξαρση.

Το ακόμη χειρότερο είναι να χρησιμοποιεί την συγκεκριμένη φράση ερμηνεύοντάς την ως «προσβολή στη μνήμη των δολοφονημένων γυναικών και στις οικογένειες που θρηνούν» και ζητεί όχι μια συγγνώμη (όπως ίσως θα δικαιούτο), αλλά το αναγορεύει σε πρώτιστο πολιτικό θέμα ζητώντας την καρατόμηση της υφυπουργού. Και όχι μόνο τη ζητάει αλλά την σηκώνει επικοινωνιακά.

Κάποτε στον καιρό των μνημονίων είχε τα μαγκάλια. Τώρα βρήκε τις γυναικοκτονίες.