Σχεδόν κάθε τρίμηνο ανακινείται το σενάριο της κυβέρνησης εθνικής ενότητας που θα σχηματισθεί μετά τις πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική. Σε αυτό το σενάριο πιστεύουν και διάφοροι μωροφιλόδοξοι που θεωρούν τον εαυτό τους «πρωθυποργοποιήσιμο». Η κρίση μεγαλείου είναι ένα σταθερό σύμπτωμα και στην πολιτική. Τις περισσότερες φορές ταυτίζεται με τη γελοιότητα.
Πού αποβλέπει αυτό το σενάριο; Είναι οφθαλμοφανές πως κάποιοι ολιγάρχες θέλουν να έχουν αυτοί τον κύριο λόγο στο πού θα διατεθούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη». Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχουν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ώστε στο μέλλον ουδείς να αμφισβητήσει τις, καθ' υπαγόρευση τους, αποφάσεις της. Το προηγούμενο της κυβέρνησης εθνικής ενότητας του 1989-1990 και η σύμβαση για τον ΟΤΕ, αποτελεί το κλασσικό υπόδειγμα μιας συμφωνίας διακομματικής διαπλοκής και μίζας, όπως ισχυρίζονται κάποιοι τους οποίους βεβαίως εγώ δεν πιστεύω.
Επί πλέον μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ενώ θεωρητικά φαίνεται πως είναι μια ισχυρή κυβέρνηση καθώς έχει πολλαπλή κομματική στήριξη, στην πράξη είναι μια ανίσχυρη κυβέρνηση που αδυνατεί να λάβει αποφάσεις, λόγω της απόκλισης των προγραμμάτων των κομμάτων που την απαρτίζουν. Ας σκεφτεί ο αναγνώστης μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και Ελληνική Λύση. Τραγωδία.
Η Ιστορία δείχνει πως όταν υπάρχουν ανίσχυρες κυβερνήσεις το κενό που αφήνουν, το καλύπτουν οι ολιγάρχες. Μια αδύναμη πολιτική εξουσία σημαίνει μεταφορά ισχύος στην οικονομική εξουσία. Αλλάζουν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Ποιοι διακινούν αυτό το σενάριο; Πρώτον, οι παρατρεχάμενοι των «πρωθυπουργοποιήσιμων» οι οποίοι εδώ και δύο περίπου χρόνια αναζητούν εναγωνίως κάποιο ρόλο. Δεύτερον, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης που έχουν κάποιας μορφής σχέση με οικονομικά κέντρα λήψης αποφάσεων και με κάποιους ολιγάρχες. Και τρίτον, οι ανόητοι. Αυτοί πάνε παντού.
Όλοι όσοι πιστεύουν στην πομφόλυγα των εκλογών με την απλή αναλογική, δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο σαφής είναι η θέση της Νέας Δημοκρατίας. Διπλές εκλογές. Εφ' όσον βεβαίως βγει πρώτο κόμμα στις πρώτες εκλογές, για ποιο λόγο να μοιραστεί την εξουσία; Ευθύς ως ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραλάβει τη διερευνητική εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης, στο επόμενο λεπτό θα την καταθέσει στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ας προσπαθήσει ο Α. Τσίπρας να σχηματίσει αυτός κυβέρνηση με τους κοινωνικούς εταίρους, δηλαδή τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, την ΠΑΣΕΓΕΣ, τη ΣΥΔΑΣΕ, την ΟΛΜΕ και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
Εννοείται πως και ο Α. Τσίπρας, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτο κόμμα στις πρώτες εκλογές, και αυτός θα πράξει το ίδιο. Αυτά που λέει σήμερα για «προοδευτική κυβέρνηση» είναι για τους αφελείς. Ουδείς, αν μπορεί να κυβερνήσει μόνος του, είναι διατεθειμένος να μοιραστεί την εξουσία.
Συνεπώς τα όμορφα σενάρια, όμορφα καίγονται. Ας προσέξουν κάποιοι πολιτικοί μήπως μαζί με τα σενάρια καούν και οι ίδιοι.
