Του Κωνσταντίνου Μαριόλη
Σε... ακραία σύγχυση βρίσκονται τα στελέχη της κυβέρνησης καθώς όπως έχει συμβεί σε όλες τις περιπτώσεις των προεκλογικών υποσχέσεων που στην πορεία ξέχασαν, η πραγματικότητα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις δηλώσεις τους. Είναι η γνωστή δικαιολογία «αυτά που κάνω δεν θέλω να τα κάνω αλλά δεν μπορώ διαφορετικά», η οποία πλέον δεν βρίσκει καμία ανταπόκριση σε όσους ζουν... στην πραγματικότητα και την καθημερινότητα.
Την ώρα, λοιπόν, που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Σταύρος Κοντονής κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες - ο πρώτος «μασάζ» στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, λες και αν δεν έκανε θα υπήρχε πρόβλημα, και ο άλλος τις νομοθετικές ρυθμίσεις για την προστασία των συμβολαιογράφων - άλλα στελέχη, όπως ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, δηλώνουν αμετακίνητοι στο σύνθημα «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη».
Η κατάσταση έχει καταντήσει πραγματικά κουραστική και προσβάλλει τη νοημοσύνη των πολιτών. Οι μισοί στην κυβέρνηση προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες για τα μέτρα που εφαρμόζονται και οι άλλοι μισοί συνεχίζουν να χρησιμοποιούν συνθήματα που έχουν ακυρωθεί προ πολλού από τα νομοσχέδια που οι ίδιοι ψηφίζουν στη Βουλή.
Η ουσία είναι ότι η ώρα της κρίσης έφτασε και οι πλειστηριασμοί «απελευθερώνονται». Από τους 5,8 χιλιάδες πλειστηριασμούς ακινήτων και 800 κινητών το 2016, η αγορά το 2018 περιμένει ακόμα και διπλάσιο νούμερο. Προ κρίσης, το 2009, διενεργήθηκαν 52 χιλιάδες πλειστηριασμοί και διεθνώς οι εκποιήσεις αυξάνονται μέσα στην κρίση. Όπως έλεγε και ο Αλέξης Τσίπρας στο παρελθόν, «όσο υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνουν πλειστηριασμοί»...
Μετά από συνεχείς καθυστερήσεις που εξυπηρετούσαν πολιτικές σκοπιμότητες, η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με το αναπόφευκτο: τη διενέργεια χιλιάδων πλειστηριασμών, μία διαδικασία που ουσιαστικά έχει «παγώσει» μέσα στο 2017.
Τι θα γίνει ακριβώς; Διότι μπορεί ο κ. Τσακαλώτος να βάζει τον πήχη στα 300.000 ευρώ για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να προστατεύσει ότι έχει απομείνει από το αριστερό προφίλ της κυβέρνησης, όμως η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική.
Δεν υπάρχει καμία δέσμευση και κανένα πλαίσιο προστασίας που να κάνει λόγο για απαγόρευση πλειστηριασμών σε ακίνητα αξίας κάτω των 300.000 ευρώ. Υπάρχει μόνο η άτυπη συμφωνία των τραπεζών να μην ασχοληθούν με χαμηλής αξίας ακίνητα, κάτι που είναι πολύ λογικό, τουλάχιστον στην πρώτη φάση των πλειστηριασμών.
Έτσι, οι ίδιοι άνθρωποι που έταζαν σεισάχθεια και όλα αυτά τα ωραία για την προστασία των δανειοληπτών, σήμερα βρίσκονται στο σημείο που καλούνται όχι να προστατεύσουν τους δανειολήπτες από τους πλειστηριασμούς αλλά να προστατεύσουν τους πλειστηριασμούς από τις συλλογικότητες που τους εμποδίζουν. Στην κυβέρνηση γνώριζαν εξαρχής ότι αργά ή γρήγορα αυτή η ώρα θα ερχόταν και προετοίμαζαν το έδαφος καθώς γνώριζαν επίσης ότι θα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες αφορμές-προϋποθέσεις, όπως οι «εξωτερικές πιέσεις» και οι «έκτακτες συνθήκες».
Μετά από τις έντονες αντιδράσεις των ευρωπαϊκών Θεσμών, με τον Mario Draghi και τον Jeroen Dijsselbloem να καλούν την κυβέρνηση να βρει λύση, και τις προειδοποιήσεις των τραπεζών για τα επικείμενα stress tests, οι προϋποθέσεις πλέον πληρούνται. Οι εξωτερικές πιέσεις όχι μόνο υπάρχουν αλλά και αυξάνονται, ενώ οι συνθήκες για τις τράπεζες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο έκτακτες.
Αν οι πλειστηριασμοί ξεκινήσουν κανονικά στις 29 Νοεμβρίου τότε η πρώτη φάση θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του έτους. Για ένα μήνα δηλαδή. Από κει και πέρα, είναι στη διακριτική ευχέρεια των τραπεζών να ασχοληθούν με μεγαλύτερης αξίας ακίνητα.
Οι νέες λύσεις
Η κατάσταση έχει ως εξής: Οι τράπεζες θα αξιοποιήσουν το όπλο των πλειστηριασμών για να «σπάσουν» την κουλτούρα ασυνέπειας. Αυτό σημαίνει ότι αρχικά δεν θα το εκμεταλλευτούν, προσπαθώντας να εντοπίσουν και να πιέσουν όσους έχουν και δεν πληρώνουν. Τις τρανταχτές περιπτώσεις σε πρώτη φάση και τις υπόλοιπες στη συνέχεια. Με αυτόν τον τρόπο θέλουν να αποφύγουν τις κοινωνικές αντιδράσεις και να προκαλέσουν σοκ στην αγορά ακινήτων.
Στη συνέχεια, ωστόσο, και όσο τα περιθώρια για τα «κόκκινα» δάνεια θα στενεύουν, η οικονομία θα ανακάμπτει και το τοπίο θα ξεκαθαρίζει, όσοι δανειολήπτες είναι συνεργάσιμοι θεωρείται δεδομένο ότι θα κερδίσουν κάποια συμφωνία για να μη χάσουν το σπίτι τους. Αλλά μην περιμένετε θαύματα. Καμία τράπεζα και κανένα fund δεν θα χαριστεί σε κανέναν.
Οι τράπεζες θα ακολουθήσουν τη στρατηγική «μεγαλύτερο καρότο και μεγαλύτερο ραβδί», όπου το ραβδί είναι οι πλειστηριασμοί. Γνωρίζουν ότι θα χρειαστεί να κάνουν «κούρεμα» σε πολλούς δανειολήπτες, όμως είναι ειλημμένη η απόφασή τους να δείξουν μικρότερη ανοχή σε αυτούς που δεν δίνουν την απαιτούμενη πληροφόρηση.
Οι πελάτες που δηλώνουν πλήρως τα στοιχεία της περιουσίας τους θα έχουν καλύτερη μεταχείριση και στις περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο θα γίνεται «κούρεμα» οφειλής, όσο ο δανειολήπτης τηρεί τα δεδομένα των νέων δόσεων. Στην πράξη, η τράπεζα θα συμφωνεί με τον δανειολήπτη το μέρος του χρέους που δεν μπορεί να πληρωθεί και όσο πληρώνονται οι δόσεις τόσο να κουρεύεται το «παγωμένο» χρέος.
Για παράδειγμα, σε ένα δάνειο 160 χιλ. ευρώ η τράπεζα συμφωνεί με τον οφειλέτη να «παγώσει» τα 60 χιλ. ευρώ και κάθε χρόνο που ο δανειολήπτης τηρεί τις δόσεις για την αποπληρωμή των 100 χιλ. ευρώ σε 15 χρόνια, «κουρεύεται» το παγωμένο ποσό κατά 4%.
