Του Απόστολου Σκουμπούρη
Σε έντονο αναβρασμό και μεγάλη ανησυχία είναι σύσσωμος ο χώρος του λιανεμπορίου και ειδικά των προμηθευτών, οι οποίοι βρίσκονται στο... μάτι του κυκλώνα ενός πολέμου που νομοτελειακά τους συνθλίβει.
Ο πόλεμος τιμών των μεγάλων αλυσίδων λιανεμπορίου που με τη σειρά τους προσπαθούν να κρατήσουν τα μερίδιά τους σε μια αγορά που (και) το 2016 συρρικνώνεται με ρυθμούς 8-10% από πλευράς πωλήσεων, συνθλίβει κάθε ζωτικό χώρο για τους μικρούς ή μεσαίους προμηθευτές.
Οι ίδιοι, είναι αναγκασμένοι να λειτουργούν «αιχμάλωτοι» σ'' αυτή την αγορά που από τη μία συρρικνώνεται λόγω της οικονομικής κρίσης και της μείωσης της κατανάλωσης και από την άλλη καλούνται να απορροφήσουν τους κραδασμούς από τον πόλεμο τιμών στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Τα δραματικά γεγονότα με τον όμιλο Μαρινόπουλου που μπορεί να «έσκασαν» μέσα στο 2016, όμως σοβούσαν τουλάχιστον τα τελευταία δυόμισι χρόνια, έχουν φορτώσει σημαντικά χρέη στους προμηθευτές, που, μη έχοντας άλλη επιλογή, εγκλωβίστηκαν στο... γρανάζι να συντηρούν και να τροφοδοτούν μια κατάσταση άρρωστη.
Τελικά, επιλέχθηκε η λύση της διάσωσης της Μαρινόπουλος με όλα τα – θετικά και αρνητικά – συνεπακόλουθα, με «κούρεμα» 50% στις υποχρεώσεις του ομίλου προς τους προμηθευτές και πολλά άλλα.
Η... διάσωση – όπως έγινε – της Μαρινόπουλος όμως, έχει προκαλέσει τη δυσφορία και έντονους κραδασμούς σ'' όλο τον ανταγωνισμό, που δικαίως εν πολλοίς, βλέπει δύο μέτρα και δύο σταθμά, «πληρώνοντας» ένα... μάρμαρο στο οποίο δεν είχε συμμετοχή.
Οι μεγάλες πιέσεις στους προμηθευτές από την ΑΒ Βασιλόπουλος
Το κούρεμα 50% στις απαιτήσεις των προμηθευτών για προϊόντα που είχαν προ πολλού διαθέσει, μοιραία άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου, οδηγώντας και άλλες – μεγάλες – αλυσίδες όπως η ΑΒ Βασιλόπουλος να ζητούν «σκόντο» από τους προμηθευτές, πιέζοντας ασφυκτικά για ακόμη χαμηλότερες τιμές.
Η ίδια αλυσίδα άλλωστε εδώ και ημέρες «τρέχει» και καμπάνια με κεντρικό σύνθημα «Αληθινά χαμηλές τιμές», καλώντας τους καταναλωτές να κρίνουν και να συγκρίνουν, με τους προμηθευτές να νιώθουν ασφυκτικά αυτή την προσέγγιση.
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις πριν λίγες μέρες του γενικού διευθυντή της Μπουτάρης Οινοποιητική, δρ Ι. Βογιατζή που μιλώντας στο συνέδριο Food for Success στο ξενοδοχείο Τιτάνια στην Αθήνα, τόνισε ότι «δεχόμαστε μεγάλη πίεση από τους λιανεμπόρους, καθώς μας ζητούν συνεχώς να κατεβάσουμε τις τιμές.
Καταλαβαίνουμε ότι σε ένα σύστημα έτσι κι αλλιώς... ξεχειλωμένο, μιας και οι πληρωμές των προμηθευτών γίνονται έξι ή οκτώ μήνες μετά την παράδοση των προϊόντων, οι πρακτικές αυτές ασκούν τρομερή πίεση στη βιώσιμη λειτουργία αυτών των εταιρειών.
Οι πρακτικές αυτές βέβαια, θυμίζουν άλλες εποχές, όταν η Carrefour, ως ο πιο μεγάλος παίκτης χρησιμοποιούσε τακτικές μονοπωλιακές για να ρίξει τις τιμές, κυριολεκτικά εκβιάζοντας τους προμηθευτές.
Όμως, μια τέτοια πίεση για να ρίξουν ακόμα περισσότερο τιμές, με τις σημερινές ασφυκτικές συνθήκες της οικονομίας, ειδικά προς τους μικρούς προμηθευτές, δεν τους αφήνει περιθώρια για ένα βιώσιμο μέλλον.
Όπως σημειώνουν οι ίδιοι, η διαδικασία διαπραγμάτευσης τιμών είναι κάτι θεμιτό και λογικό, ωστόσο η άσκηση πίεσης σε βαθμό εκβιασμού, δεν κάνει καλό σε κανένα, ούτε στη βιωσιμότητά τους, ούτε στον ανταγωνισμό.
Βέβαια, το γεγονός ότι ανοίγει ο ανταγωνισμός και ευτυχώς πια υπάρχουν περισσότεροι μεγάλοι παίκτες, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στον κλάδο, είναι θετικό, τόσο για τους καταναλωτές, όσο και για τους ίδιους τους προμηθευτές, όπως άλλωστε κατέληξαν και αρκετές επισημάνσεις στο πρόσφατο συνέδριο Food for Success.
Επομένως, είναι αναγκαίο η αγορά να μην συγκεντρώνεται σε ολοένα και λιγότερους, καθώς οι δεύτεροι σε αυτοί την περίπτωση αναμένεται να δεχθούν ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις. Γι αυτό και οι προμηθευτές επισημαίνουν την πρακτική, πριν μετατραπεί σε μπούμερανγκ ακόμη και για τους ίδιους τους λιανέμπορους.
Ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε και, όπως τονίζουν όσοι παρακολουθούν εδώ και χρόνια την αγορά, αναμένεται εξαιρετικά σκληρός. Πρέπει ωστόσο να λάβουν όλοι οι παίκτες υπόψη τα δεδομένα και πως ο κίνδυνος είναι να βγουν στο τέλος χαμένοι, αν οι πίεση είναι όλο και πιο ασφυκτική.
Και κάτι ακόμη. Οι αλυσίδες, μεγάλες ή μικρότερες, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι χρωστούν πολλά στις μικρομεσαίες εταιρείες που κατασκευάζουν τα ιδιωτικής ετικέτας προϊόντα, τα οποία έχουν δώσει προστιθέμενη αξία και αύξηση του πελατολογίου, είτε λόγω χαμηλών τιμών, είτε λόγω ποιότητας.
