Σημείωμα μελών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με συντονιστή τον Poul M. Thomsen, προτείνει μείωση μισθών ως απάντηση στην κρίση που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές χώρες και συγκεκριμένα η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία.
Εκτιμούν πως μεγάλη σημασία έχει η επιλογή της νομισματικής πολιτικής αλλά και οι δομικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες πρέπει να προχωρήσουν οι παραπάνω χώρες.
Το σημείωμα αναφέρεται στο βραχυπρόθεσμο οικονομικό αντίκτυπο μιας μείωσης των μισθών και στις επιπλοκές στο ευρώ, ενώ εστιάζει στη σημασία των νομισματικών πολιτικών και του μηδενικού κατώτατου ορίου (zero lower bound).
«Ο ρυθμός αύξησης των ονομαστικών μισθών έχει μειωθεί αισθητά, αλλά οι μισθοί δεν έχουν μειωθεί αντίστοιχα σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες» που έχουν βυθιστεί σε ύφεση, αναφέρεται στο σημείωμα.
Το ποσοστό μείωσης που προτείνει το ΔΝΤ είναι 2% και αφορά στις χώρες που έχουν περισσότερο επηρεαστεί από την παγκόσμια οικονομική κρίση και είναι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία.
Στο σημείωμα αναφέρεται πως "είναι απαραίτητη μια μείωση των μισθών στο μεσοπρόθεσμο διάστημα σ' αυτές τις οικονομίες ώστε να αυξηθεί η απασχόληση και να αποφευχθεί η επιστροφή μεγάλων ελλειμμάτων τρεχόντων λογαριασμών".
Πώς ενισχύει η μείωση μισθών και η εσωτερική υποτίμηση την ανάκαμψη της οικονομίας;
Στο σημείωμα αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο η υποτίμηση ενισχύει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών μιας χώρας και περιορίζει τις εισαγωγές καθώς τις κάνει πιο ακριβές. Μ' αυτό τον τρόπο δημιουργούνται οι απαραίτητοι οικονομικοί πόροι για να βγει μια χώρα από την κρίση, τουλάχιστον όποια χώρα επιθυμεί να παραμείνει μέλος της οικονομικής ένωσης.
Η έρευνα των μελών του ΔΝΤ χρησιμοποιεί ως εργαλείο μια δυναμική μέθοδο προσομοίωσης της παγκόσμιας οικονομίας (EUROMOD) και περιλαμβάνει 11 ευρωπαϊκές χώρες.(Αυστρία, Βέλγιο, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία.
Αναφέρει επίσης πως τα αποτελέσματα που προτείνονται εξαρτώνται από δύο σημαντικούς παράγοντες: τον αριθμό των χωρών που θα προχωρήσουν σε μείωση μισθών και τις κινήσεις στις οποίες θα προβεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Ειδικότερα, το σημείωμα εξηγεί τον τρόπο που η μείωση των μισθών επηρεάζει βραχυπρόθεσμα την οικονομική δραστηριότητα.
Οι μειώσεις ενισχύουν την εξωτερική ανταγωνιστικότητα, ενώ είναι κρίσιμο οι ευρωπαϊκές χώρες να προχωρήσουν σε μειώσεις το ίδιο χρονικό διάστημα. Η ανταγωνιστικότητα επίσης αυξάνεται καθώς τα έξοδα (και οι τιμές) των εταιριών εξαρτώνται από τους μισθούς. Στα καθιερωμένα νεοκεϋνσιανά οικονομικά μοντέλα, οι μονοπωλιακά ανταγωνιστικές επιχειρήσεις καθορίζουν τις τιμές τους ως μέτρο σε σχέση με το οριακό κόστος, τους χαμηλότερους μισθούς και τις χαμηλότερες τιμές.
Επίσης, η μείωση των μισθών μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των πραγματικών επιτοκίων λόγω μείωσης του πληθωρισμού, ενώ μια μείωση των εγχώριων τιμών μπορεί να αυξήσει το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος, τόσο σε πραγματικούς όρους όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ.