«Η εκλαΐκευση του κρατικού προϋπολογισμού με στόχο να γίνει κατανοητός από τους πολίτες, η λογοδοσία της κυβέρνησης, αναφορικά με την τήρηση των δεσμεύσεών της, όπως προκύπτουν από την εκτέλεση του προϋπολογισμού του αλλά και διευκόλυνση του δημοσίου διαλόγου αποτελούν τα ζητούμενα του θεσμού του «Προϋπολογισμού των Πολιτών», όπως ανέφερε στο Liberal η Κατερίνα Σαββαΐδου, κάτοχος της έδρας Jean Monnet «Ευρωπαϊκή Φορολογική Πολιτική και Διοίκηση», συνδιοργανώτρια της σχετικής ημερίδας για την παρουσίαση του Προϋπολογισμού των Πολιτών που πραγματοποιείται στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Όπως διευκρίνισε η Κ. Σαββαΐδου, ο Προϋπολογισμός των Πολιτών είναι μια ιδέα της ίδιας και εκπονείται κάθε χρόνο, από το 2020, από την ερευνητική ομάδα «Διαφάνεια του Προϋπολογισμού», μέλη της οποίας είναι οι απόφοιτοι φοιτητές του Διιδρυματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΔΠΜΣ) «Δίκαιο και Οικονομικά». Στη διοργάνωση της ενημερωτικής ημερίδας συμμετέχει και ο Τάσος Αβραντίνης, πρόεδρος του ΙΝ.ΔΗ.ΜΕ.
«Η ιδέα για την κατάρτιση ενός κειμένου που να εξηγεί τα βασικά στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού ξεκίνησε όταν σαν νομικός διαπίστωσα ότι είναι δύσκολη η κατανόηση ενός τέτοιου κειμένου από τους πολίτες», διευκρίνισε χαρακτηριστικά η Κ. Σαββαΐδου.
Μάλιστα, όπως είπε η ίδια εκτός από τη διαφάνεια, την κατανόηση από του πολίτες και τη λογοδοσία, σταδιακά ο θεσμός του Προϋπολογισμού των Πολιτών προβλέπει και τη συμμετοχή των πολιτών σε λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση πόρων από τους Δήμους και τις Κοινότητες, κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Σημειώνεται ότι ο προϋπολογισμός πολιτών αποτελεί ένα σύγχρονο μέσο για την επίτευξη της προσβασιμότητας των πολιτών στον Κρατικό Προϋπολογισμό, υπό την έννοια να μπορεί να καταστεί κατανοητός από αυτούς.
Για το λόγο αυτό πρόκειται για μια, μη τεχνική, παρουσίαση, είτε του σχεδίου του προϋπολογισμού, ή του ψηφισθέντος προϋπολογισμού, με την οποία επικοινωνούντα στο ευρύ κοινό οι επιλογές της κυβέρνησης για την είσπραξη των εσόδων και τη διάθεσή τους στους πολίτες, μέσω της πραγματοποίησης των δημοσίων δαπανών, και της οποίας κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι έχει σχεδιαστεί για να γίνεται κατανοητή από όσο πιο μεγάλο τμήμα του πληθυσμού είναι δυνατόν.
