Διαβάζεις το συμπέρασμα της έκθεσης που συνέταξε το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή και μελαγχολείς. Οι προβολές που έχει κάνει η ομάδα του κ. Τσουκαλά δείχνουν ότι το κατά κεφαλή ΑΕΠ του Έλληνα, θα ανακτήσει το επίπεδο του 2007 έως το 2033. Μια ολόκληρη γενιά χαμένη. Βίωσε τη μεγαλύτερη ύφεση της ιστορίας – τα στοιχεία της έκθεσης τοποθετούν την ποσοστιαία μείωση του ονομαστικού ΑΕΠ το 26%, το δεύτερο μεγαλύτερο στην παγκόσμια ιστορία πίσω από τη Μεγάλη Ύφεση στις ΗΠΑ – και θα χρειαστεί να πασχίσει τουλάχιστον μια επταετία ακόμη μόνο και μόνο για να διασφαλίσει στους πολίτες αυτής της χώρας το μέσο εισόδημα που είχαν το πολύ μακρινό πλέον 2007.
Ακόμη και αυτός ο στόχος όμως (το να ανακτήσουμε τα… περασμένα μεγαλεία του 2007) δεν θα επιτευχθεί χωρίς πολύ κόπο. Πολύ απλά διότι με βάση τις προβλέψεις απαιτείται ουσιαστική αύξηση των επενδύσεων αλλά και της παραγωγικότητας της εργασίας. Με μέσο ρυθμό αύξησης των επενδύσεων της τάξεως του 4%, θα χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι το 2032 για να κλείσουμε την τεράστια παρένθεση της ύφεσης. Μόνο αν το ποσοστό αύξησης των επενδύσεων διαμορφωθεί στο 6,6% (μέσο ετήσιο ποσοστό) θα επιτευχθεί το αποτέλεσμα νωρίτερα, έως το 2030.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού. Όταν μιλάμε για κατά κεφαλή ΑΕΠ, στην πραγματικότητα μιλάμε για μέσο ετήσιο εισόδημα εκατομμυρίων πολιτών. Το ότι δεν έχουν ανακτηθεί ακόμη τα επίπεδα του 2007, σημαίνει ότι σήμερα, παρά τη βελτίωση των αποδοχών μας, εξακολουθούμε να εισπράττουμε περίπου 27% λιγότερα σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα.
Σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν συμβαίνει αυτό. Απεναντίας, οι αποδοχές έξω έχουν αυξηθεί συγκριτικά με τα προ 18ετίας επίπεδα γι’ αυτό και η ψαλίδα που μας χωρίζει έχει ανοίξει διάπλατα.
Όλοι… εύχονται να αυξηθούν οι αποδοχές αλλά αυτό δεν θα γίνει αυτόματα. Οι αυξήσεις δεν δίδονται επειδή υπάρχει η σχετική ανάγκη αλλά επειδή το επιτρέπουν οι συνθήκες στην οικονομία.
Και οι συνθήκες έχουν να κάνουν με την παραγωγικότητα της εργασίας. Η οποία με τη σειρά της αυξάνονται μόνο αν γίνουν οι σχετικές επενδύσεις. Τώρα, έχουμε τους πόρους μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ. Δεν μπορεί όμως να ποντάρει κανείς μόνο στα ευρωπαϊκά κονδύλια. Αυτό είναι λοιπόν το μεγάλο στοίχημα: να διασφαλιστεί η συνεχής αύξηση των επενδύσεων στη χώρα.
