Οι αγορές εντοπίζουν στην Ευρωζώνη ένα πολύ βαθύ και μεγάλο ρήγμα μεταξύ Βορρά και Νότου, που δύσκολα θα κλείσει και η τρέχουσα πληθωριστική κρίση σε συνδυασμό με την επερχόμενη ύφεση, θα δοκιμάσουν τις αντοχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αυτό αναφέρει στο liberal.gr, κοινοτικός παράγοντας με βαθιά γνώση των διεργασιών σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον του ευρώ.
Στην αγορά συναλλάγματος το ευρώ δέχεται πιέσεις και υποχωρεί μετά από 20 χρόνια (πρώτη φορά από το 2002) σε πλήρη ισοτιμία με το δολάριο. Την ίδια ώρα, η Societe Generale προειδοποιεί για εντάσεις στο εσωτερικό της ΕΚΤ που επιδεινώνουν το κλίμα για το κοινό νόμισμα, ενώ το Eurogroup κάνει συστάσεις στις υπερχρεωμένες χώρες να μην ξεφύγουν δημοσιονομικά σε μια συγκυρία που η ακρίβεια υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να ελαφρύνουν το βάρος για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
«Δυστυχώς, δεν είμαι απόλυτα αισιόδοξος ότι αυτή η κρίση θα έχει καλή κατάληξη για την Ευρωζώνη», σημειώνει ο ίδιος παράγοντας για να προσθέσει: «όσο απίθανη θεωρείται η διάλυση του ευρώ τόσο πιθανό είναι αυτή η κρίση να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στις σχέσεις Βορρά-Νότου».
Ενόψει της συνεδρίασης του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, την Πέμπτη 21 Ιουλίου, η Γερμανία εμφανίζεται, σύμφωνα με πληροφορίες, έτοιμη να συμφωνήσει σε ένα νέο αποτελεσματικό εργαλείο που ουσιαστικά θα αποτρέπει την ανεξέλεγκτη άνοδο των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης. Μέχρι εδώ όλα καλά. Το Βερολίνο, όμως, δεν θα δώσει τόσο εύκολα το πράσινο φως και οι διαπραγματεύσεις είναι ιδιαίτερα τεταμένες, καθώς το γερμανικό λόμπι ζητάει εγγυήσεις αλλά βρίσκει τη σθεναρή αντίσταση των χωρών του Νότου.
Έχουμε ξαναπεί ότι οι Γερμανοί ακούν Ντράγκι και… στρίβουν και για μία ακόμη φορά ο Ιταλός πρωθυπουργός και πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ έχει σχηματίσει μία ισχυρή συμμαχία για να προωθήσει την αναθεώρηση των δημοσιονομικών κανόνων και τη δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού στη Φρανκφούρτη ο οποίος θα αποτρέπει τον κατακερματισμό της αγοράς ομολόγων της Ευρωζώνης.
Ως άλλος Γενς Βάιντμαν -του οποίου οι διαφωνίες με τον Ντράγκι έγραψαν ιστορία - ο νυν πρόεδρος της Bundesbank, Γιόαχιμ Νάγκελ, ανέβασε το θερμόμετρο, δηλώνοντας ότι η ΕΚΤ θα πρέπει να προσφέρει πλήρη στήριξη στα ομόλογα κρατών-μελών των οποίων οι αποδόσεις «ξεφεύγουν», αλλά με προϋποθέσεις στα πρότυπα του OMT. Να θυμίσουμε ότι το ΟΜΤ ήταν το πρόγραμμα απεριόριστων αγορών ομολόγων που ανακοίνωσε ο Ντράγκι στο αποκορύφωμα της κρίσης χρέους, αλλά δεν χρησιμοποίησε ποτέ και προέβλεπε ότι η ΕΚΤ θα «σκούπιζε» στη δευτερογενή αγορά όσα ομόλογα χρειαζόταν για να κλείσει η ψαλίδα των spreads, μόνο όμως στην περίπτωση που η χώρα που το είχε ανάγκη είχε ζητήσει βοήθεια από τον ESM και επομένως βρισκόταν σε μνημόνιο.
Η επόμενη δήλωση του Νάγκελ ήταν αυτή που εξόργισε κυριολεκτικά τον Νότο. Τα διευρυμένα spreads είναι δικαιολογημένα μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, είπε ο Γερμανός κεντρικός τραπεζίτης και κάπως έτσι ξεκινά το επόμενο επεισόδιο έντασης στην ΕΚΤ, ενόψει της συνεδρίασης της 21ης Ιουλίου. Μάλιστα, ο Νάγκελ που στους πρώτους μήνες της θητείας του ήταν ιδιαίτερα ήσυχος, βγήκε μπροστά, θέτοντας τρία σημαντικά κριτήρια τα οποία θα πρέπει να πληρούνται για να ενεργοποιείται ο πολυσυζητημένος μηχανισμός της ΕΚΤ: α) τα spreads των ομολόγων να θεωρούνται μη δικαιολογημένα, ήτοι να είναι αποτέλεσμα υπερβολών στις αγορές, β) να μην λειτουργεί σωστά ο μηχανισμός μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής και γ) να περιορίζεται εξαιτίας των δύο πρώτων, η ικανότητα του ευρωσυστήματος να διασφαλίσει τη σταθερότητα των τιμών.
Είναι τέτοια η ένταση μεταξύ των χωρών-μελών που στην Ιταλία ακούγονται για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία φωνές από τη φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα, που ζητούν την κατά μέτωπο σύγκρουση με το γερμανικό λόμπι, με φόντο τόσο την αναθεώρηση των δημοσιονομικών κανόνων, όσο και τη δημιουργία ενός μόνιμου ταμείου ανάκαμψης.
Η ιστορία των μνημονίων έδειξε ότι η Ευρώπη δεν αντέχει άλλες τιμωρητικές πολιτικές. Κανονικά, σε μία τέτοια κρίσιμη συγκυρία, θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο η συζήτηση για την ίδρυση ενός πανευρωπαϊκού μηχανισμού που θα κρατήσει ενωμένο το ευρώ, παρέχοντας απεριόριστη στήριξη στα κράτη-μέλη. Κι όμως, η Γερμανία και οι χώρες-δορυφόροι της, παρά το γεγονός ότι η γερμανική οικονομία είναι στην καρδιά των ανησυχιών και η επικρατέστερη να βυθιστεί σε βαθιά ύφεση, διαπραγματεύονται επαναφέροντας την απειλή των μνημονίων και της λιτότητας. Μαθαίνει τελικά από τα λάθη της η Ευρώπη;
