H εκτίμηση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κυρίαρχος του Πολιτικού σκηνικού και ότι έχει κυριαρχήσει στον χώρο του Κέντρου δεν είναι νέα. Η πρόσφατη έρευνα της OPINION POLL έρχεται απλά να την επιβεβαιώσει και να προσθέσει ότι τα βήματα προς την κανονικότητα ενισχύουν αυτή την εικόνα.
Η εκτίμηση από το 60% ως Πρωθυπουργός, ποσοστό που φτάνει το 71.1% όσων αυτοκαθορίζονται ως Κεντρώοι και το 81.8% των πρώην ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ πιστοποιεί αυτή την πραγματικότητα. Αυτές τις επιδόσεις δεν τις έχει σημειώσει ασφαλώς τυχαία, ωστόσο η βοήθεια της Αντιπολίτευσης είναι φανερή.
Όταν κανείς ουσιαστικά δεν διεκδικεί τον χώρο του Κέντρου, ο Κ. Μητσοτάκης φαίνεται να παίζει μόνος του. Όταν θετική άποψη για του Α. Τσίπρα ως επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει μόνο το 13.8% των κεντρώων ψηφοφόρων υπάρχει ανάγκη κάποιου επιχειρήματος για να υποστηριχθεί αυτή η άποψη;
Ωστόσο, προκύπτει ένα ερώτημα εκ των πραγμάτων. Τι θα συνέβαινε αν υπήρχε ένα κόμμα με σαφές ευρωπαϊκό, δημοκρατικό, μεταρρυθμιστικό στίγμα και κατόρθωνε να διεκδικήσει τμήμα του Κέντρου, των διάσπαρτων μεταρρυθμιστικών, φιλελεύθερων δυνάμεων, τμημάτων της κοινωνίας που διψάνε για καθαρές λύσεις και μεγάλες αλλαγές;
Τι θα συνέβαινε άραγε αν αυτό το Κόμμα μιλούσε για αλλαγές στην Παιδεία με την 4η Βιομηχανική Επανάσταση σε εξέλιξη, αν ασκούσε κριτική γιατί καθυστερεί η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και συνεχίζουν να υπάρχουν Σχολές που μπαίνουν νέοι και δεν βγαίνουν ποτέ ; Αν μιλούσε για τολμηρές αλλαγές στο Δημόσιο; Αν ασκούσε κριτική για το μπάχαλο που συνεχίζεται να υπάρχει σε συγκεκριμένες Σχολές Α.Ε.Ι, αν έθιγε θέματα ταμπού για την Ελλάδα όπως η μονιμότητα κ.α;
Τότε, μάλλον κάτι θα άλλαζε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, οι τεκτονικές πλάκες του Πολιτικού Συστήματος θα κινούνταν, η χώρα θα ωφελούνταν και το ίδιο αυτό το κόμμα θα ενισχυόταν.
Υπάρχει τέτοιο κόμμα που θα μπορούσε να προσπαθήσει να διαδραματίσει αυτόν τον ρόλο;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί. Το ΚΙΝΑΛ απαντούν οι δύο στους τρεις πρώην ψηφοφόρους του που εμφανίζονται με 60%-65% να στηρίζουν κάθε αλλαγή έχει επιχειρήσει η κυβέρνηση κόντρα σε επιλογές της ηγεσίας του, όπως έχουν δείξει αλλεπάλληλες έρευνες σ΄αυτά τα δύο χρόνια.
Το ΚΙΝΑΛ υπό προϋποθέσεις όμως, προσθέτω. Γιατί όταν αναγάγεις την αυτόνομη πορεία σε στρατηγική επιλογή, λες και υπάρχει κόμμα που δεν θέλει να έχει αυτόνομο ρόλο, είσαι σε κενό στρατηγικής.
Γιατί η τακτική των ίσων αποστάσεων, του ούτε και του συχνού ανταγωνισμού με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος θα κάνει πιο « σκληρή», μηδενιστική κριτική απλά καθηλώνει το ΚΙΝΑΛ στην ζώνη του 6%-7% και το οδηγεί σε ενδεχόμενες πικρές εκπλήξεις στις ερχόμενες διπλές απ΄ότι φαίνεται εκλογές.
Γιατί η σημερινή ηγεσία του φαίνεται να έχει εγκλωβιστεί σε μια τακτική που δεν ταιριάζει στην πλειοψηφία καν των ψηφοφόρων του , που είναι άνθρωποι που έμαθαν να είναι σε Κόμμα που κυβερνά , που πρωταγωνιστεί.
Ας δοκιμάσουν λοιπόν όπως δείχνει το 65% των ψηφοφόρων του που ζητάει να αλλάξει η τωρινή ηγεσία, εννοώντας ολοφάνερα συνολική αλλαγή στρατηγικής, πολιτικής πρότασης, αντιπολιτευτικής τακτικής και στην κορυφή κάποιος που να μπορεί να εκφράσει αυτή την απαίτηση όχι ενός χώρου, αλλά την ανάγκη μιας χώρας που βαρέθηκε λαϊκισμό, κενές περιεχομένου κουβέντες, αλλαγές.
Αν τα κατάφερνε το ΚΙΝΑΛ, αν τα καταφέρει, θα έχει ενδιαφέρον ...
* O Ζαχαρίας Ζούπης είναι υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll.
