Έχει αποδειχθεί ότι οι αλλαγές που επιτυγχάνουν είναι εκείνες που βρίσκονται σε αρμονία με την μέση κοινωνική συνείδηση.
Γράφει μεταξύ άλλων για την εργατική Πρωτομαγιά ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης: «Η πολιτική πέρα από συνθήματα και μεγάλα λόγια, πρέπει να δει πως θα αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα των πραγματικών εργαζομένων. Το οκτάωρο, το πενθήμερο, οι 40 ώρες εργασίας την εβδομάδα, είναι δικαιώματα κατοχυρωμένα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Δεν είναι όμως εξασφαλισμένη σε πολλές περιπτώσεις η τήρησή τους».
Αυτό είναι το πρόβλημα, που επιβεβαιώνει το κλισέ ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις.
Το νομοσχέδιο έχει πάρα πολλά πρωτοπόρα σημεία, σοσιαλδημοκρατικής υφής θα λέγαμε, όπως η υλοποίηση του αιτήματος της ΓΣΕΕ για την εισαγωγή της ψηφιακής κάρτας εργασίας, που κατοχυρώνει στην πράξη τις αμοιβές και το ωράριο κάθε εργαζομένου. Παράλληλα η άδεια πατρότητας για 14 ημέρες, η πληρωμένη από τον ΟΑΕΔ γονική άδεια και για τους δυο γονείς.
Ρυθμίζει επίσης τα δικαιώματα των εργαζομένων που κάνουν τηλεργασία. Είναι η νέα πραγματικότητα που δεν την έφερε ο κορονοϊός, αλλά την επιτάχυνε και την καθιέρωσε σε ευρύτερα στρώματα εργαζομένων. Στην αντιμετώπιση δεν χρειάστηκε το υπουργείο να κομήσει γλαύκαν. Έκανε συγκερασμό με όσα ισχύουν στη Γαλλία και την Ιταλία, για το δικαίωμα του εργαζομένου να αποσυνδέεται από την εργασία, μετά το πέρας του ωραρίου του.
Ο υπουργός περιγράφει μια ρόδινη πραγματικότητα «μαζί με την ενθάρρυνση των επενδύσεων στην Ελλάδα να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο ουσιαστικής προστασίας και διεύρυνσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Νέα δικαιώματα, περισσότερες επιλογές για τον εργαζόμενο, αποτελεσματικοί έλεγχοι για τον σεβασμό των δικαιωμάτων του».
Υπερακοντίζοντας ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος γράφει στα ΝΕΑ: «Οι νέες τεχνολογίες, η Τεχνητή Νοημοσύνη, η Αυτοματοποίηση, η Ρομποτική, το ίντερνετ των Πραγμάτων, τα αυτοκίνητα άνευ οδηγού, και τόσα άλλα βρίσκονται πλέον μαζί μας. Και μεταξύ πολλών άλλων θα επιφέρουν κατακλυσμικές αλλαγές στους όρους και τις συνθήκες εργασίας».
Αναφέρει δε ότι η πανίσχυρη Συνομοσπονδία των Εργατικών Ενώσεων (TUK) στη Βρετανία υποστηρίζει με πάθος την εβδομάδα των 4 ημερών.
Ωραία ακούγονται, αλλά το νομοσχέδιο έχει τουλάχιστον δυο τρωτά. Το ένα αφορά μια μικρότερη ομάδα εργαζομένων, αυτή των «ντιλιβεράδων». Τι νόημα έχει να επιτρέπει δύο μορφές εργασίας, την εξηρτημένη υπαλληλική και την ανεξάρτητη παροχής υπηρεσιών. Στη δεύτερη, φαίρεται να δίνει το δικαίωμα οι διανομείς να διαπραγματεύονται και να καταρτίζουν συλλογικές συμβάσεις.
Μα στην Ελλάδα ζούμε. Στη χώρα του πιο κακοποιού καπιταλισμού της Ευρώπης. Ποιος θα προσλάβει με υπαλληλική σχέση όταν μπορεί να έχει «συνεργάτες» στους οποίους δεν θα καταβάλει εργοδοτικές εισφορές, και αυτοί δεν θα δικαιούνται άδειες ως ανεξάρτητοι συνεργάτες, ούτε θα καλύπτονται από ωράρια;
Το πρόβλημα του ελληνικού καπιταλισμού αφορά και το παραδοσιακό 8ωρο που αλλάζει. Έχει δίκιο ο υπουργός όταν λέει πως αυτή η μορφή του ελαστικού ωραρίου κυριαρχεί στο 55% των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Έχει άδικο όμως όταν του διαφεύγει ότι εδώ ακόμη είναι Μπαλκάνια.
Η μια αρνητική πτυχή ( αλλά αυτό αφορά το κυβερνών κόμμα) είναι οι εντυπώσεις που δημιουργούνται, οι οποίες όμως παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα. Με την τρέχουσα εργασιακή κουλτούρα, η ευελιξία του ωραρίου - και παρότι θα διατηρηθούν οι 40 ώρες εβδομαδιαίως – θα φανεί ως πετσόκομμα εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα. Και άντε να πείσει ο Χατζηδάκης ότι είναι μια μοντέρνα μορφή εργασιακής οργάνωσης που ανταποκρίνεται σε σύγχρονες ανάγκες.
Η δεύτερη πτυχή είναι ουσιαστική. Αυτή την ευελιξία θα την εφαρμόσουν οι πολύ μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις με τους εκατοντάδες εργαζόμενους, όπως και οι ξένες πολυεθνικές.
Ποιος διαβεβαιώνει ότι θα εφαρμοστούν στις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εκεί που το αφεντικό είναι πράγματι αφεντικό, που νιώθει και συμπεριφέρεται έτσι, χωρίς να ασχολείται με μάνατζμεντ, διαχείριση ανθρώπινων πόρων και άλλες τέτοιες «μοντερνιές»; Πιστεύει ο υπουργός ότι θα βρεθούν πολλοί μικρομεσαίοι, που επειδή ο εργαζόμενος θα έχει δουλέψει τέσσερα δεκάωρα, θα δεχθούν να μην παρουσιαστεί στη δουλειά του την τελευταία εργάσιμη;
Φυσικά φτάνουμε στην παραδοχή που αναφέρει ο υπουργός. «Είναι δικαιώματα κατοχυρωμένα αλλά δεν είναι εξασφαλισμένη σε πολλές περιπτώσεις η τήρηση τους». Ακριβώς!
Αυτό θα γίνει με ελέγχους! Πιστεύει στα αλήθεια ότι ανακάλυψε την απόλυτη υπηρεσία που θα ελέγχει το απέραντο μωσαϊκό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων; Παρόλα όσα λέγονται ούτε επί ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε επιτυχώς η Επιθεώρηση Εργασίας. Ίσως γιατί ως υπουργός ο Κατρούγκαλος την είχε διαλύσει. Οπότε η κάποια ανασυγκρότηση που έκανε η Αχτσιόγλου, κρίνεται συγκριτικά ως θετική. Δεν εξάλειψε την παράνομη εργασία, ούτε η ίδια ισχυρίζεται κάτι τέτοιο.
Κοντολογίς καλός είναι ο συγχρονισμός με την Ευρώπη, αλλά δεν έχουμε ούτε τις επιχειρήσεις ούτε την εργασιακή, ούτε την συνδικαλιστική νοοτροπία της Ευρώπης, που θα αποτελούσαν το ευνοϊκό έδαφος να αναπτυχθούν οι νέες εργασιακές σχέσεις.
Οι μαρξιστές (όχι ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει καμιά σχέση) θα έλεγαν η υποδομή καθορίζει την υπερδομή. Και εδώ είμαστε καθυστερημένος και κακοποιός καπιταλισμός, για να αναπτύξουμε τέτοια υπερδομή.
