Στην ιατρική αρκετές φορές μαζί με τη θεραπεία της αιτίας που πυροδοτεί μια νόσο οι επιστήμονες προσπαθούν να απαλύνουν και τα συμπτώματα. Άλλωστε ένας ασθενής που δεν υποφέρει ή δεν καίγεται από τον πυρετό έχει σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να ανακάμψει. Τι γίνεται, όμως, όταν έχουμε να κάνουμε με ασθενή… πλανητικού μεγέθους; Συγκεκριμένα, θα μπορούσαμε να «ελαφρύνουμε» τη Γη από το διοξείδιο του άνθρακα που την πνίγει, πριν φτάσουμε στο σημείο να αντικαταστήσουμε τα ορυκτά καύσιμα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Η τεχνολογία άμεσης δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (DACS) είναι μία από τις λίγες μεθόδους που μπορούν να αφαιρέσουν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και εσχάτως εμφανίζεται ως το νέο όπλο κατά της κλιματικής κρίσης.
Το πρόβλημα με το διοξείδιο του άνθρακα είναι ότι δρα σαν πέπλο που εμποδίζει την εκπομπή της ηλιακής θερμότητας πίσω στο διάστημα. Αυτό είναι, σε αδρές γραμμές, το περιβόητο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Όταν αυτό το φαινόμενο συμβαίνει εντός συγκεκριμένων ορίων, θερμαίνει τη Γη αρκετά για να διατηρήσει τη ζωή.
Στην πραγματικότητα αν δεν υπήρχε το φαινόμενο θερμοκηπίου, η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας του πλανήτη μας θα ήταν μόλις -18 βαθμοί Κελσίου. Καθώς, όμως, η χρήση ορυκτών καυσίμων «φoρτώνει» την ατμόσφαιρα με δισεκατομμύρια τόνους CO2 κάθε χρόνο, η Γη υπερθερμαίνεται.
Σε αντίθεση με άλλες τεχνολογίες απομάκρυνσης άνθρακα που συλλαμβάνουν εκπομπές CO2 κατά τη διαδικασία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ή θερμότητας, η τεχνολογία DACS μπορεί να αναπτυχθεί οπουδήποτε. Και αυτό γιατί το διοξείδιο του άνθρακα βρίσκεται στην ατμόσφαιρα, στην ίδια συγκέντρωση, παντού στον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι τα εργοστάσια DACS μπορούν να βρίσκονται οπουδήποτε, σε αντίθεση με τα συστήματα δέσμευσης που αφαιρούν το CO2 από τις βιομηχανικές διεργασίες στην πηγή τους.
Πρακτικά, η εν λόγω τεχνολογία θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια μορφή βιομηχανικής φωτοσύνθεσης. Ακριβώς όπως τα φυτά χρησιμοποιούν τη φωτοσύνθεση για να μετατρέψουν το φως του ήλιου και το CO2 σε ενέργεια, τα συστήματα DACS χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια για να απομακρύνουν το CO2 από την ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας ανεμιστήρες και φίλτρα.
Αρχικά ο ατμοσφαιρικός αέρας εισέρχεται στο σύστημα χρησιμοποιώντας ανεμιστήρες βιομηχανικής κλίμακας. Τα υγρά φίλτρα διυλίζουν τον αέρα μέσω ενός χημικού διαλύματος το οποίο αφαιρεί το CO2 και επιστρέφει τον υπόλοιπο αέρα πίσω στην ατμόσφαιρα. Αντίστοιχα, τα φίλτρα στερεάς μορφής συλλαμβάνουν το διοξείδιο του άνθρακα στην επιφάνεια ενός χημικού παράγοντα, με τον οποίο σχηματίζει μια σταθερή ένωση. Η χημική ένωση θερμαίνεται, απελευθερώνοντας το προς δέσμευση CO2 και διαχωρίζοντάς το από τον χημικό παράγοντα, ο οποίος στη συνέχεια μπορεί να ανακυκλωθεί.
Το δεσμευμένο διοξείδιο του άνθρακα μπορεί στη συνέχεια να συμπιεστεί υπό πολύ υψηλή πίεση και να διοχετευτεί μέσω αγωγών σε βαθείς γεωλογικούς σχηματισμούς. Εναλλακτικά, μπορεί να αντληθεί υπό χαμηλή πίεση για άμεση χρήση σε εμπορικές διαδικασίες, όπως η παραγωγή ανθρακούχων ποτών και τσιμέντου.
Η αφαίρεση του CO2 από την ατμόσφαιρα μπορεί να έχει τη δική της βαρύτητα στην επίτευξη των διεθνών κλιματικών στόχων, όπως αυτοί καθορίζονται από τη Συμφωνία των Παρισίων του 2015, αν υποθέσουμε ότι δεν αρκεί μόνο η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, αλλά απαιτείται και δέσμευση του αερίου που έχει απελευθερωθεί στο περιβάλλον, τους τελευταίους δύο αιώνες εκβιομηχάνισης. Ως τεχνολογία που απομακρύνει περισσότερο CO2 από την ατμόσφαιρα από ό, τι απελευθερώνει - αν υποθέσουμε ότι τροφοδοτείται από ΑΠΕ - το DACS έχει τη δυνατότητα να διαδραματίσει βασικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.
