Οι έμπειροι ιατροδικαστές είναι πολύ επιφυλακτικοί. Εξηγούν ότι είναι πρακτικώς αδύνατο να βγει κάποιο στιβαρό συμπέρασμα από την εξέταση της σορού όσων νεκρών θα ανασυρθούν με την έκταφή τους πέραν εκείνης της ταύτισης κατά το DNA με τους άμεσους συγγενείς τους. Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς που ζητούν την εκταφή των αγαπημένων τους προσώπων, θα δεχτούν βαρύτατο, ένα ακόμη, ψυχικό πλήγμα. Ας ρωτήσουν όσους έχουν αντιμετωπίσει αυτή τη μακάβρια εμπειρία.
Είναι βέβαιο πλέον ότι κάποιοι (καθ)οδηγούν τους ανθρώπους αυτούς. Αν το κάνουν επειδή είναι οι ίδιοι πεπεισμένοι πως «κάτι τους κρύβουν», το καταλαβαίνω. Η υποψία σε κατατρώει.
Προφανώς πιστεύουν ότι τα παιδιά τους δεν σκοτώθηκαν κατά τη σύγκρουση, αλλά χάθηκαν από την έκρηξη κάποιου αγνώστου υλικού. Μετά από όσα έχουν συμβεί και αποδειχτεί, έχει ακόμη την πίστη πως τα παιδιά δεν σκοτώθηκαν επειδή ένας άχρηστος «σταθμάρχης» οδήγησε με την πράξη του τα τρένα στη μοιραία σύγκρουση. Η πίστη, ως γνωστόν, έχει μεταφυσικό χαρακτήρα, που σημαίνει πως δεν πρόκειται ποτέ να υποταχθεί σε οποιαδήποτε επιστημονική απόδειξη.
Είναι όμως προφανές ότι, αν έχουν δίκιο οι έμπειροι ιατροδικαστές, ο τοξικολογικός έλεγχος δεν θα δείξει τίποτε.
Άρα, σε αυτή την περίπτωση, από όλο το δράμα της εκταφής θα απομείνει η αγριότητα της βάναυσης και απάνθρωπης πράξης της εκταφής, την οποία ο ανθρώπινος πολιτισμός ορθώς έχει θέσει υπό αυστηρότατη δικαστική κρίση, ως εξαίρεση και ποτέ ως τον κανόνα διαχείρισης της θλίψης για τον χαμό των δικών μας ανθρώπων.
Όμως, οι διοργανωτές αυτής της πολιτικά αφόρητης πίεσης προς τους αρμόδιους δικαστές, αδιαφορούν για τις επιπτώσεις στην ψυχή των απλών ζωντανών θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών.
Δυστυχώς, ανάμεσά τους, τις τελευταίες αυτές μέρες προστέθηκε και η ίδια η κυρία Καρυστιανού. Άνθρωπος σπουδαγμένος η ίδια, προφανώς γνωρίζει πόσο απίθανο είναι να εξαχθούν συμπεράσματα από τις τοξικολογικές. Μάλλον υπολογίζει πως, ως έχουν τα πράγματα, οι συγκεκριμένες εξετάσεις θα μπορέσουν να γίνουν κρυφίως δηλαδή εκτός του νόμιμου πλαισίου που διατάσσει η εκβιαστικά αποσπασθείσα άδεια της αρμόδιας Εισαγγελίας.
Όλα αυτά συνδράμουν στο συμπέρασμα πως η απόδοση δικαιοσύνης για το δυστύχημα θα μείνει καιρό πολύ ακόμη στα χαρτιά. Είναι προφανές ότι σκοπός όσων, ιδίως κάποιων νομικών συμπαραστατών, βάζουν παρόμοιες ιδέες σε ορισμένους συγγενείς, είναι να καθυστερήσει, όσο γίνεται, η δίκη. Δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε επειδή κάνουν τη «δουλειά» τους, όπως εκείνοι θεωρούν «καλύτερα». Μπορούμε όμως να τους κρίνουμε.
Τους κρίνουν ήδη αυστηρά πάμπολλοι συμπολίτες, που έχουν αντιληφθεί το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται επί πτωμάτων. Κυριολεκτικώς.
