Είναι ακατανόητη η στάση του ΠΑΣΟΚ. Στην περίπτωση της παρέμβασης πολιτών επί του στοιχειώδους καθήκοντος, αλλά και δικαιώματος γνώμης, θέσης και ψήφου των βουλευτών. Ψηφίζοντας «παρών» επέλεξε να είναι «απών» σε μια κρισιμότατη κοινοβουλευτική καμπή.
Όπως είναι γνωστό η κυρία Καρυστιανού, στηριζόμενη στη διαδικτυακή συλλογή ενός εκατομμυρίου και 300 χιλιάδων υπογραφών, χωρίς βεβαίως να υπάρχει καμία διαφάνεια στη διαδικασία, όπως προβλέπουν σχετικές διατάξεις, απαίτησε από τη Βουλή να αυτοκαταργηθεί. Να καταργήσει δηλαδή την προστασία των βουλευτών και να κατηγορηθούν για εσχάτη προδοσία (!) επειδή άσκησαν τα καθήκοντά τους εντός της Βουλής και των διαδικασιών της, όπως αυτές ορίζονται από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό
Πρόκειται για αυταρχικό παροξυσμό εκ μέρους της, αλλά κανείς δεν θα κρίνει ακόμη και παράφρονες και αντιδημοκρατικές ενέργειες ανθρώπων που έχασαν τους ανθρώπους τους. Ειδικά στη Δημοκρατίας μας. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η κυρία Καρυστιανού, χωρίς να έχει αποκαλύψει τις πολιτικές βλέψεις και διασυνδέσεις της, πολιορκεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, ανοικτά και χωρίς υπεκφυγές.
Το θέμα όμως είναι τι κάνει το ΠΑΣΟΚ. Πιστεύει πράγματι ο κ. Ανδρουλάκης ότι υπάρχει άλλος τρόπος πλην της Βουλής και των Δικαστηρίων όταν πρέπει να ελεγχθούν κυβερνητικές πράξεις και παραλείψεις; Πιστεύει ότι πρέπει να διώκονται οι βουλευτές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και μάλιστα ατιμωτικά, επειδή υπερασπίζονται την όποια άποψη και θέση έχουν;
Είναι απογοητευτικό. Και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί, σε άλλο θέμα, την εξέταση των σκανδάλων του ΟΠΕΚΕΠΕ, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για παράλληλη (ή σχεδόν παράλληλη) συνεξέταση όσων έγιναν και δεν έγιναν, έχει ενδιαφέρον και θα μπορούσε να εξεταστεί σοβαρά.
Πράγματι, η εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή για τα πεπραγμένα του ΟΠΕΚΕΠΕ μετά το 1998, την οποία προκρίνει η κυβερνητική πλειοψηφία είναι ορθολογική και μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη, εφόσον σταθεί κυρίως σε όσα συνέβησαν μετά την υιοθέτηση της λεγόμενης «τεχνικής λύσης».
Ο λαός πρέπει να μάθει τι έγινε και πως έγιναν όσα σχετίζονται με τη διαχείριση και κατανομή των ευρωπαϊκών αγροτικών επιδοτήσεων. Μόνον αν αποκαλυφθούν τα συστήματα των ΟΠΕΚΕΠέδων, γιατί σίγουρα υπάρχουν παρόμοια και σε άλλα τμήματα του κράτους, θα είμαστε σε θέση να κρίνουμε και, το σπουδαιότερο, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.
Η Εξεταστική, κυρίως επειδή είναι διαδικασία ανοικτή στην παρακολούθηση της κοινής γνώμης και των δημοσιογράφων (σε αντίθεση προς την προανακριτική), μπορεί να μας μάθει πολλά. Δεν είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία έχει την «όρεξη» να το κάνει σωστά, αλλά σίγουρα η αντιπολίτευση έχει κάθε λόγο να αξιοποιήσει αυτή τη διαδικασία για να αποκαλύψει τις κρατικές και κομματικές αμαρτίες.
Ισχύει όμως το σοφόν «και τούτο ποιείν, κακείνο μη αφιέναι». Μπορούν δηλαδή να θεσμιστούν και να λειτουργήσουν παράλληλα ή σχεδόν παράλληλα, και η εξεταστική και η προανακριτική που θα διευκολύνει την έρευνα της ευρωεισαγγελίας. Προσφυώς το ΠΑΣΟΚ προστρέχει τώρα σε αυτή την ιδέα αλλά την προσεγγίζει ως «αλισβερίσι»: αν η πλειοψηφία δεχτεί την πρόταση προανακριτικής ΠΑΣΟΚ, τότε και το ΠΑΣΟΚ θα συμφωνήσει στη συγκρότηση της Εξεταστικής. Κάθε πράγμα έχει τη θέση του και απαιτεί σαφή τοποθέτηση και έγκριση κατά πλειοψηφία. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολίτες είναι αυτοί που θα κρίνουν, τελικά, τον καθένα
Αυτή η πολιτική του εκκρεμούς φαίνεται να γίνεται κανόνας στην πολιτική πρακτική του ΠΑΣΟΚ, όπως έδειξε και το άλλο «παρών» στην περίπτωση της ρύθμισης για αναστολή του ασύλου από τον υπουργό Πλεύρη, προφανώς επειδή πρέπει να μπορεί να επισκέπτεται ο κ. Ανδρουλάκης την ιδιαιτέρα πατρίδα του.
Το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρνει να αποκοπεί από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Παραμένει έντρομο και παγιδευμένο σε κάθε φοβέρα της «αριστεράς», όπως φρόντισε να το αναδείξει, με άμεση και στοχευμένη παρέμβασή του ο πάντα παρών δήμαρχος Αθηναίων Δούκας.
Συνεχώς και επιμόνως το ΠΑΣΟΚ τοποθετείται στην πλευρά του απόντος και όχι του παρόντος εκείνου που διαμορφώνει τις εξελίξεις.
