Μια μέρα, η κυβέρνηση ξύπνησε και διαπίστωσε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει μια βαριά δικογραφία που είχε στείλει στη Βουλή η ευρωπαϊκή εισαγγελία για όσα, με την έγκριση των αρμόδιων υπουργών, γινόντουσαν στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Την άλλη μέρα, η κυβέρνηση ξύπνησε επειδή ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί απόφαση της διοίκησης των ΕΛΤΑ για την εξυγίανση της λειτουργίας τους, που μοιραία οδηγούσε σε κλείσιμο 204 καταστημάτων του κρατικού ταχυδρομείου.
Πριν λίγες μέρες, η κυβέρνηση παρακολούθησε αμίλητη τις επισκέψεις δύο Ευρωπαίων ηγετών, του Κηθ Στάρμερ, πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας και Φρίντριχ Μέρτς, καγκελάριου της Γερμανίας, στην Αγκυρα, που κατέληξαν με την μελλοντική απόκτηση δεκάδων πολεμικών αεροσκαφών με βαρύ εξοπλισμό.
Τις προάλλες, η κυβέρνηση συνταράχθηκε με την ιδέα να «διαφυλάξει» το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από τους καταπατητές. Εν μέσω γενικευμένης απορίας για την ανάγκη επίσπευσης παρόμοιας προστασίας δόθηκε η εντύπωση μείζονος ενδοκυβερνητικής αναταραχής.
Κάπου ανάμεσα, η κυβέρνηση είδε μπροστά της τον εφιάλτη της αρρώστειας που προσβάλλει τα αιγοπρόβατα της χώρας και αποφάσισε να τα θανατώσουμε κατά χιλιάδες, ενόσω οι «ελεύθεροι κτηνοτρόφοι» εμβολιάζουν παράνομα με αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης «εμβόλια», ενώ, την ίδια στιγμή, οι έμποροι μεταφέρουν άρρωστα ζωντανά, κρυφά, όπου γουστάρουν, σπέρνοντας παντού την ασθένεια.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση βγήκε από τα τουριστικά της όνειρα όταν αλληλομισούμενες οικογένειες στη νότια κλίτη του Ψηλορείτη αλληλοσκοτώθηκαν για ανόητους λόγους και καμία Αστυνομία δεν είχε πάρει χαμπάρι τι σοβούσε μέσα στο θερμό κρητικό καλοκαίρι.
Πληθαίνουν, σχεδόν καθημερινά, τα γεγονότα που «πιάνουν στον ύπνο» την διακυβέρνηση. Η εικόνα που ζωγραφίζεται στα μάτια των πολιτών που πάνε στη δουλειά τους ή γυρνούν σπίτι τους και πληροφορούνται όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά ακόμη, είναι η απορία, αλλά και δυσφορία, για την απροκάλυπτη κυβερνητική αμηχανία.
Με αμηχανία, υπουργοί, βουλευτές και άλλοι εκπρόσωποι ψάχνουν, αφού τα γεγονότα τούς έχουν προσπεράσει, απαντήσεις που πρέπει να κατατεθούν στον δημόσιο διάλογο για κάθε ένα από τα παραπάνω επεισόδια. Απαντήσεις, αναπόφευκτα, αμήχανες. Πρέπει να περάσουν μερικά εικοσιτετράωρα για να βρεθούν και να κυκλοφορήσουν τα σωστά επιχειρήματα. Στο κενό που αφήνει ο χρόνος που μεσολαβεί, κυριαρχεί και πάλι η αμηχανία.
Με αποτέλεσμα η κοινή γνώμη να μένει με την απορία για τον τρόπο που κυβερνιέται, σήμερα, αυτός ο τόπος. Λες και βάλθηκε η ίδια η διακυβέρνηση να ξυπνήσει τον πολυμήχανο Έλληνα, που κρύβουμε μέσα μας, όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης. Εκεί να δείτε αμηχανία...
