Η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος προσομοιάζει ιδιαίτερα στη συμπεριφορά του λαγού στο περίφημο ανέκδοτο με το λιοντάρι, που κυκλοφορεί στις παρέες ανά την ελληνική επικράτεια.
Το ανέκδοτο περιγράφει έναν λαγό, ο οποίος, όταν τα υπόλοιπα ζώα του δάσους τον ρωτούν πώς πορεύεται (όπως ρωτάμε «τι κάνεις» όποιον συναντάμε), εκείνος μεταξύ άλλων απαντά πως καθημερινά «πλακώνει» και το λιοντάρι.
Τα νέα έφτασαν στα αυτιά του λιονταριού, οπότε επισκέπτεται τη φωλιά του λαγού και του κάνει την ίδια ερώτηση που του έκαναν και τα υπόλοιπα ζώα. «Λέμε και καμιά βλακεία να περνά η ώρα...» απάντησε αυτή τη φορά ο λαγός.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της Interview, στην ερώτηση «Σε περίπτωση σοβαρής κρίσης (εθνικής, οικονομικής, υγειονομικής), ποια κυβέρνηση θεωρείται ότι θα ήταν η πιο ικανή να τη διαχειριστεί;», κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν συγκέντρωσε το ποσοστό που αθροίζει στην πρόθεση ψήφου.
Πέρα από τη Νέα Δημοκρατία, που υπερέβη το ποσοστό της πρόθεσης ψήφου, οι απαντήσεις «Καμία» και «Άλλη» συγκέντρωσαν 23,4% και 10% αντίστοιχα.
Το πλέον ακραίο χαρακτηριστικό είναι η Πλεύση Ελευθερίας της κ. Κωνσταντοπούλου, που με 3,7% έρχεται τελευταία στη σχετική κατάταξη.
Συνολικά, από τη δημοσκόπηση προκύπτει πως ένα 15-20% δηλώνει την πρόθεση να ψηφίσει ένα κόμμα το οποίο δεν πιστεύει πως μπορεί να διαχειριστεί μια σοβαρή κατάσταση.
Το ερώτημα είναι: πόσο σοβαρά μπορεί κάποιος να πάρει έναν ψηφοφόρο που επιλέγει ένα κόμμα το οποίο δεν εμπιστεύεται πως μπορεί να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση;
Μάλλον αυτοί οι ψηφοφόροι πιστεύουν πως η κακή διαχείριση μιας κρίσης δεν θα έχει δυσμενείς συνέπειες για τους ίδιους. Το αν θα έχει δυσμενείς συνέπειες στην κοινωνία, της οποίας είναι μέλη, δεν το εξετάζουμε, γιατί θα μπορούσαν να φθονούν ή να μισούν την κοινωνία.
Από πού θα μπορούσε να πηγάζει μια αυτοτιμωρητική και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά;
Θυμάμαι, π.χ., την περίοδο της πανδημίας, όταν είχαν επιβληθεί μέτρα τήρησης αποστάσεων, κόμματα της αριστεράς και της άκρας δεξιάς να οργανώνουν μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Είμαι βέβαιος πως μια σημαντική μερίδα αυτού του κοινού, που νομίζει πως φθονεί την κοινωνία αλλά επί της ουσίας φθονεί τον εαυτό του, αποτελούσε μέρος του φανατικού κοινού του εκλιπόντος δημοσιογράφου, που καθημερινά βροντούσε και άστραφτε κατά του συστήματος. Όταν απεβίωσε, τα περιουσιακά του στοιχεία αποκάλυψαν πως είχε εκβιάσει και κατακλέψει ολόκληρη την κοινωνία.
Πολλοί διαμαρτύρονται γιατί οι αποκαλύψεις που έγιναν μετά θάνατον δεν γίνονταν όσο ζούσε και ήταν μάχιμος. Προφανώς γιατί είχε τόσο φανατικό κοινό, που όποιος το επιχειρούσε θα είχε αντίστροφο αποτέλεσμα.
Κάθε προσπάθεια διερεύνησης και απόδοσης δικαιοσύνης θα ερμηνευόταν και θα διαφημιζόταν ως μια οργανωμένη προσπάθεια του συστήματος να φιμώσει έναν υπερασπιστή των συμφερόντων του λαού.
Ο εν λόγω δημοσιογράφος, βέβαια, όπως ήταν φυσικό, κατά την περίοδο της πανδημίας καβάλησε το κύμα των αντιεμβολιαστών και, παρά το γεγονός πως ανήκε στις κατηγορίες των ευάλωτων, δεν έλαβε τα απαραίτητα μέτρα, με αποτέλεσμα να νοσήσει και να αποβιώσει από κορωνοϊό.
Μήνυμα 1: Μια εξήγηση
Καλημέρα Κώστα,
Θα συμφωνήσω μαζί σου και με όλους αυτούς που λένε ότι στα θέματα της υψηλής και σοβαρής πολιτικής, και κυρίως στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ο Μητσοτάκης τα έχει πάει καλύτερα από τους περισσότερους προκατόχους του. Ακόμα και στην αστοχία με την ταύτισή του με τον Μπάιντεν, βρήκε έναν κάποιο τρόπο και τα έχει μπαλώσει.
Πώς μπορεί, λοιπόν, κάποιος που τα καταφέρνει καλά στα δύσκολα και περίπλοκα, να τα κάνει μαντάρα με θέματα δευτερεύουσας σημασίας, ουσιαστικά επιτιθέμενος προς το κοινό που τον εξέλεξε στην αρχηγία του κόμματος και στην πρωθυπουργία, τον υποστηρίζει και τον διατηρεί στην εξουσία, παρόλη τη λυσσαλέα πολεμική ναρκεμπόρων, λαθρεμπόρων καυσίμων και λοιπών, ας πούμε, ελίτ;
Με ποιο σκεπτικό κάνει ενέργειες όπως ο γάμος ομοφυλοφίλων και η υιοθεσία παιδιών από αυτούς;
Γιατί εξακολουθεί την επιδότηση των λαθρομεταναστών, ενώ ταυτόχρονα ξεζουμίζει με άμεσους φόρους μόνο τους ειλικρινείς φορολογούμενους; (Σε μια κοινωνία όπου το 50% είναι φοροκλέφτες, ο πιο άδικος φόρος είναι ο άμεσος και όχι ο έμμεσος, σε αντίθεση με αυτά που μαθαίναμε στο πανεπιστήμιο.)
Γιατί δεν πηγαίνει όλο (όχι μέρος, ΟΛΟ) το πλεόνασμα αυτομάτως στη μείωση του φόρου εισοδήματος, του ΕΝΦΙΑ, του φόρου των επιχειρήσεων, του φόρου των ενοικίων, ώστε να φτάσουμε στον flat άμεσο φόρο του 10% και να δει άσπρη μέρα η χώρα, και ο Μητσοτάκης να γίνει μακροβιότερος αρχηγός κράτους και από τον Ερντογάν;
Τόσο άχρηστοι είναι οι σύμβουλοί του και αποκομμένοι από την κοινωνία;
Τι είδους προτεραιότητες είναι αυτές, που πρέπει τα χρήματα από τους φόρους μας να πηγαίνουν σε επιδόματα, σε κλέφτες, ψεύτες, απατεώνες που δηλώνουν άνεργοι με καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε Αλβανία, Ελβετία, Πακιστάν κ.λ.π., και σε πολύτεκνες μάνες που δεν έχουν σύζυγο με δανεικά κουτσούβελα (σαν τα πρόβατα της Κρήτης);
Τι χρειάζονται γελοίες παρεμβάσεις που απαγορεύουν την ύπαρξη πολυτελών τροχόσπιτων με τουαλέτα και κουζίνα, που δεν επιβαρύνουν σε τίποτα τον χώρο όπου σταματούν και διανυκτερεύουν, ενώ ταυτόχρονα η χώρα μας έχει γεμίσει με καταυλισμούς από Ρουμανογύφτους που έδιωξε με τις κλωτσιές ο Σαρκοζί και δεν ξέρουμε από πού να φυλαχτούμε;
Τι χρειάζονται γελοίες παρεμβάσεις που απαγορεύουν την ύπαρξη υπαίθριων ψησταριών στα πανηγύρια, και αισθάνεται ο μέσος πολίτης ότι του στερούν ακόμα και την ελάχιστη δυνατότητα εκτόνωσης και ψυχαγωγίας (που μπορεί να μην πλησίαζε ποτέ ένα τέτοιο πρόχειρο φαγητό);
ΥΓ: Οι απορίες μου προς εσένα, λόγω της εκτίμησής μου προς το πρόσωπό σου, και ελπίζω σε μια εξήγηση.
Αν και είναι σεντόνι και δεν νομίζω να έχεις διάθεση να το δημοσιεύσεις, αν το κάνεις, μόνο τα αρχικά.
Best Regards, A. P.
