Οκτώ αντικυβερνητικές αιτήσεις ακύρωσης είχε «ξεχάσει» στα συρτάρια του, μέχρι και 14 μήνες, ο πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Νικόλαος Σακελλαρίου.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα dikastiko.gr, ο κ. Σακελλαρίου, ο οποίος στις 17 Μαΐου παραιτήθηκε, καθώς δεν άντεχε, όπως είχε δηλώσει, τις διαρροές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των αποτελεσμάτων των διασκέψεων (κεκλεισμένων των θυρών) της Ολομέλειας του ΣτΕ, δεν είχε προσδιορίσει ούτε εισηγητή που θα χειριστεί τις υποθέσεις, αλλά ούτε φυσικά και ημερομηνία συζήτησής τους στο ακροατήριο.
Όπως σχολίαζαν συνάδελφοί του, η τακτική αυτή ήταν αντίθετη με αυτή των προκατόχων του, ενώ προκαλεί ποικιλότροπα ερωτηματικά. Μάλιστα, δεν επισημαίνουν ότι όλες αυτές «ορφανές» αιτήσεις ακύρωσης στρεφόντουσαν κατά βασικών κυβερνητικών επιλογών και αποφάσεων, όπως είναι η επένδυση στο Ελληνικό, η υπόθεση Βγενόπουλου-Τσατάνη, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, τα Hot Spot, κ.λπ.
Σημειώνεται, πάντως, ότι κατά πάγια τακτική οι σημαντικές αιτήσεις ακύρωσης που κατατίθενται στο ΣτΕ αποστέλλονται στον εκάστοτε πρόεδρο, προκειμένου να αποφανθεί εάν πρέπει να εισαχθούν στην Ολομέλεια του δικαστηρίου προς συζήτηση ή στο αρμόδιο Τμήμα του δικαστηρίου. Όμως, ο συγκεκριμένος πρόεδρος τήρησε μια δική του τακτική.
Η πρώτη υπόθεση την οποία κράτησε 14 μήνες, χωρίς να ορίσει ημερομηνία δικασίμου, δεν είναι άλλη από τη γνωστή πειθαρχική δίωξη της εισαγγελέως Εφετών Γεωργίας Τσατάνη, λόγω της εμπλοκής της στην υπόθεση του αποβιώσαντα επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου.
Η δεύτερη περίπτωση που «ξεχάστηκε» επί ένα χρόνο στο συρτάρι ήταν αυτή κατά του νέου νομοθετικού πλαισίου διενέργειας των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Η τρίτη «αραχνιασμένη» υπόθεση είναι η προσφυγή του Δήμου Χίου με την οποία ζητεί να ακυρωθεί η απόφαση του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, με την οποία χορηγήθηκε άδεια χωροθέτησης και κατασκευής κέντρου υποδοχής και ταυτοποίησης (Hot Spot) στο παλαιό εργοστάσιο της ΒΙ.ΑΛ. στην θέση Μαδόνι της κοινότητας Χαλκειούς.
Οι 3 αιτήσεις ακύρωσης κατά της επένδυσης στο Ελληνικό είναι η τέταρτη υπόθεση που παρέμεινε στο προεδρικό συρτάρι.
Σε διαχρονική αδράνεια παρέμειναν επίσης, οι δύο αιτήσεις της, κατά του νέου οργανισμού του υπουργείου Παιδείας από τον οποίο αφαιρέθηκε η θρησκευτική αγωγή των νέων ως αποστολή του υπουργείου και παράλληλα περιόρισε το δικαίωμα αυτοδιοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος.
