Σημαντική αύξηση κατέγραψε η παραγωγή αργού πετρελαίου από τις χώρες του OPEC τον Αύγουστο, με τη συνολική παραγωγή να φτάνει στα 27,95 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως.
Οι αριθμοί αποτυπώνουν ξεκάθαρα τη δυναμική της Σαουδικής Αραβίας, η οποία ενίσχυσε την παραγωγή της κατά 258.000 βαρέλια ημερησίως, φτάνοντας τα 9,71 εκατομμύρια bpd. Αντιθέτως, το Ιράν παρουσίασε πτώση, μειώνοντας την παραγωγή του κατά 27.000 bpd και φτάνοντας στα 3,22 εκατομμύρια bpd.
Η τάση αυτή αντικατοπτρίζεται και στη συνολική παραγωγή της συμμαχίας OPEC+, που περιλαμβάνει εκτός από τα μέλη του OPEC και άλλους σημαντικούς παραγωγούς, με κυριότερη τη Ρωσία. Η συμμαχία είδε αύξηση κατά 509.000 bpd, ανεβάζοντας τη συνολική παραγωγή στα 42,4 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως.
Παρά τις μεταβολές στην παραγωγή, οι προβλέψεις για την παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου παρέμειναν αμετάβλητες. Ο OPEC εκτιμά ότι το 2025 η παγκόσμια ζήτηση θα αυξηθεί κατά 1,29 εκατομμύρια bpd, φτάνοντας τα 105,14 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως. Η μεγαλύτερη ζήτηση αναμένεται εκτός ΟΟΣΑ, κυρίως σε ασιατικές χώρες, με αύξηση 1,15 εκατομμύρια bpd στα 59,31 εκατομμύρια bpd.
Στις χώρες του ΟΟΣΑ η αύξηση είναι πιο συγκρατημένη, μόλις 140.000 bpd, φτάνοντας τα 45,83 εκατομμύρια bpd, με έμφαση στις αμερικανικές χώρες-μέλη και μικρή ενίσχυση στις ευρωπαϊκές. Η Ασία-Ειρηνικός αναμένεται να εμφανίσει μικρή μείωση στη ζήτηση.
Για το 2026, ο οργανισμός προβλέπει περαιτέρω αύξηση της ζήτησης κατά 1,38 εκατομμύρια bpd, φτάνοντας τα 106,52 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, ενισχύοντας την ανάγκη για σταθερότητα στην προσφορά και συνεχή παρακολούθηση των αγορών από τους διεθνείς παίκτες.
Οι τελευταίες εξελίξεις φέρνουν στο προσκήνιο την κρίσιμη ισορροπία που πρέπει να διατηρήσει ο OPEC μεταξύ παραγωγής και ζήτησης, με τη Σαουδική Αραβία να αναδεικνύεται καθοριστικός παράγοντας στην παγκόσμια αγορά ενέργειας και χώρες όπως το Ιράν να αντιμετωπίζουν προκλήσεις που επηρεάζουν άμεσα τον ρυθμό της προσφοράς.
Η αύξηση της παραγωγής και η σταθερότητα στις προβλέψεις της ζήτησης αποτελούν δείγματα της πολυπλοκότητας και της αβεβαιότητας που χαρακτηρίζουν τη διεθνή αγορά πετρελαίου, όπου πολιτικοί, οικονομικοί και γεωπολιτικοί παράγοντες συνεχίζουν να διαμορφώνουν την ισορροπία δυνάμεων.
