Τους λόγους για τους οποίους ο Βλαντίμιρ Πούτιν αποφεύγει μια κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, παρά τις πιέσεις της Δύσης και τις δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ ότι ο Ρώσος ηγέτης «θέλει να κάνει μια συμφωνία» μαζί του, αναλύει σε δημοσίευμά του το Politico.
Όπως αναφέρει, ο Τραμπ προσεγγίζει τη διπλωματία με βάση την προσωπική χημεία και τις απευθείας σχέσεις μεταξύ ηγετών, αγνοώντας συχνά τις περίπλοκες γεωπολιτικές λεπτομέρειες. Θεωρεί ότι η απροθυμία του Πούτιν να συναντήσει τον Ζελένσκι οφείλεται στην αμοιβαία αντιπάθεια, όμως η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη.
Πρώτος λόγος είναι η πολιτική νομιμοποίηση. Μια Σύνοδος Κορυφής θα ενίσχυε διεθνώς τον Ζελένσκι, ενώ η Μόσχα επιμένει ότι δεν έχει θεσμική ισχύ, καθώς δεν διεξήγαγε νέες εκλογές. Ο Σεργκέι Λαβρόφ υποστήριξε πρόσφατα ότι η Ρωσία δεν μπορεί να συνάψει συμφωνία με κάποιον που θεωρεί «παράνομο» πρόεδρο.
Δεύτερος λόγος είναι η στρατηγική καθυστέρησης του Κρεμλίνου: συσσωρεύει εμπόδια ώστε να κρατά τον Τραμπ σε αναμονή, με στόχο να αποφύγει ενδεχόμενες «σοβαρές συνέπειες» που εκείνος απειλεί αλλά δεν εξειδικεύει.
Για τον Πούτιν, η συνέχιση του πολέμου είναι πιο ωφέλιμη από έναν πρόωρο τερματισμό χωρίς απτά κέρδη. Η διατήρηση της πολεμικής κατάστασης σταθεροποιεί το καθεστώς, αποτρέπει κοινωνικές αναταράξεις, ενισχύει την πολιτική καταστολή και συντηρεί τον πατριωτισμό ως μέσο ελέγχου.
Επιπλέον, εξασθενεί την Ευρώπη οικονομικά και διχάζει τη διατλαντική συμμαχία, ενώ εξυπηρετεί και την Κίνα, η οποία παρακολουθεί τις δυτικές αντιδράσεις ενόψει Ταϊβάν.
Με την Ουκρανία να αντιμετωπίζει έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, ο Πούτιν προσβλέπει σε πιθανές ανατροπές στο μέτωπο, περισσότερα εδαφικά κέρδη, περιορισμούς στον ουκρανικό στρατό και μια «ουδέτερη Ουκρανία», που θα επιτρέπει στη Ρωσία να ξαναρχίσει τον πόλεμο όποτε το επιλέξει.
Παράλληλα, η Μόσχα επενδύει σε μια επικοινωνιακή στρατηγική χειραγώγησης. Ο Λαβρόφ επιβαρύνει Αμερικανούς συνομιλητές, όπως τον Μάρκο Ρούμπιο και τον Στιβ Γουίτκοφ, με «λεπτομέρειες» και θεωρητικές συζητήσεις για τα αίτια του πολέμου, κερδίζοντας χρόνο και αποφεύγοντας σαφείς δεσμεύσεις.
Ταυτόχρονα, ρίχνει την ευθύνη για την έλλειψη προόδου στον Ζελένσκι, ελπίζοντας ότι αυτή η αφήγηση θα υιοθετηθεί από τον Τραμπ, ο οποίος δείχνει απροθυμία να εμβαθύνει στα δεδομένα.
