Του Γιάννη Μαντζίκου
Οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους, αυτή είναι η υπόσχεση και αυτή είναι η μοίρα τους" με αυτά τα λόγια ο Κρις Πατεν ο τελευταίος κυβερνήτης του Χονγκ Κονγκ, έκλεινε την αποχαιρετιστήρια ομιλία του το 1997, κατά την τελετή παράδοσης της αποικίας στην Κίνα.
Τα λόγια αυτά του βετεράνου πολιτικού των Συντηρητικών γέμισαν με τη μορφή γκράφιτι αρκετούς από τους συνήθως πεντακάθαρους τοίχους κτιρίων του Χονγκ Κονγκ αυτό το διάστημα και λαμβάνουν ιδιαίτερη σημασία μετά τα όσα προηγήθηκαν. Ιδίως μετά τα γεγονότα ανήμερα της 70ης επετείου από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, όποτε μπορούσε κανείς να δει δύο εικόνες, τελείως αντίθετες.
Από τη μια στο Πεκίνο, μια γιγαντιαία στρατιωτική παρέλαση με συντονισμένη-μέχρι κεραίας- κίνηση των μονάδων, από την άλλη χάος και εικόνες από πολεμικό σκηνικό στο Χονγκ Κονγκ. Ένας ανώτατος αξιωματούχος της πόλης μιλώντας στο CNN είπε χαρακτηριστικά "Είμαστε τυχεροί που δεν θρηνήσαμε θύματα". Πράγματι από τύχη δεν υπήρξε θύμα, αφού ο νεαρός φοιτητής ο οποίος πυροβολήθηκε εξ'' επαφής από αστυνομικό, σε μια σκηνή η οποία έκανε κυριολεκτικά τον γύρο του κόσμου, βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση αλλά εκτός κινδύνου.
Η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ από την πλευρά της υπεραμύνθηκε για μια ακόμα φορά των επιλογών της και ιδίως οι αστυνομικές δυνάμεις, επικεφαλής των όποιων ύψωσαν "ασπίδα προς τον δράστη του περιστατικού", λέγοντας- ούτε λίγο ούτε πολύ -ότι ο φοιτητής αποτελούσε κίνδυνο γι τη δημόσια ασφάλεια. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει το Πεκίνο τα οποία παρουσίασαν την δική τους εκδοχή των γεγονότων κάνοντας λόγο για "εξτρεμιστές", "ταραχοποιούς" και "μικρή πλειοψηφία".
Η απάντηση όμως ήρθε χθες από την πλευρά των πολιτών του Χονγκ Κονγκ, πολλοί εκ των οποίων εργαζόμενοι σε μεγάλες επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια τής μεσημεριανή ανάπαυλας βγήκαν έξω φωνάζοντας συνθήματα κατά της Κίνας για να επιστρέψουν κανονικά στις θέσεις τους μετά από λίγο.
Με δεδομένο ότι η προσδοκία του Πεκίνου για "κόπωση" των διαδηλωτών δεν φαίνεται να επαληθεύεται, η προσοχή όλων στρέφεται στο τι μέλλει γενέσθαι. Ο Κρις Πάτεν γράφοντας στο Project Syndicate τονίζει "αυτό πού δεν καταλαβαίνει το ΚΚ Κίνας είναι ότι αυτοί οι νέοι μεγάλωσαν με ελευθερία και με κράτος δικαίου. Οι ιθύνοντες όμως προσπαθούν να επιβάλλουν τον νόμο που ισχύει στην ενδοχώρα, αυτόν της απόλυτης αλήθειας που κατέχει ο πρόεδρος Σι Τζινπινγκ". Ο Πάτεν μάλιστα στην ανάλυση του εκτιμά ότι "η κυβέρνηση της Κάρι Λαμ οφείλει να κάνει πραγματικό άνοιγμα αν θέλει να σώσει την κατάσταση".
Πράγματι η κυβέρνηση Λαμ όσο και το Πεκίνο δείχνουν όχι μόνο να έχουν χάσει τον έλεγχο της κατάστασης αλλά και την "νεολαία" η οποία είναι στην εμπροσθοφυλακή των διαδηλώσεων. Το 75% των νέων κάτω των 30 ετών αυτοπροσδιορίζονται ως πολίτες του Χονγκ και όχι Κινέζοι, δείχνει πρόσφατη έρευνα που επικαλείται το περιοδικό Economist. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι η πρόθεση του Σι να επιβάλει "πατριωτική εκπαίδευση" στα σχολεία της πόλης από το 2012, έχουν αποτύχει παταγωδώς.
