Στον απόηχο της τελευταίας μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης και ενώ έπεται συνέχεια, ο Γάλλος πρωθυπουργός, Σεμπαστιάν Λεκορνί, «ρίχνεται» στη μάχη του Προϋπολογισμού έχοντας πλάι του στο υπουργείο Οικονομικών τον Ρολάν Λεσκίρ -στενό σύμμαχο του προέδρου Μακρόν-, και δεσμευόμενος ότι δεν θα καταφύγει στη λεγόμενη «πυρηνική επιλογή» του άρθρου 49.3. Όλα τα βλέμματα στρέφονται πλέον στην ομιλία που θα εκφωνήσει ο Λεκορνί στην Εθνοσυνέλευση το απόγευμα της Τρίτης.
Η γαλλική προεδρία ανακοίνωσε χθες το βράδυ τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, σχεδόν έναν μήνα αφότου ο Εμανουέλ Μακρόν έδωσε την εντολή στον Σεμπαστιάν Λεκορνί. Ο Μπρουνό Ρεταγιό παραμένει υπουργός Εσωτερικών, γεγονός που εξασφαλίζει την υποστήριξη των Ρεπουμπλικανών προς τον πρωθυπουργό. Ο Μπρουνό Λεμέρ επιστρέφει στην κυβέρνηση ως υπουργός Άμυνας, ενώ ο Ζαν-Νοέλ Μπαρό παραμένει υπουργός Εξωτερικών. Σε γενικές γραμμές, η μοναδική σημαντική αλλαγή από την απερχόμενη κυβέρνηση Μπαϊρου είναι η αντικατάσταση του Ερίκ Λομπάρ στο υπουργείο Οικονομικών από τον Ρολάν Λεσκίρ.
Με την ελπίδα ότι δεν θα έχει την τύχη των προκατόχων του Μισέλ Μπαρνιέ και Φρανσουά Μπαϊρού, ο Λεκορνί έλαβε αποστάσεις από το συγκρουσιακό μοντέλο Μακρόν, «αποκηρύσσοντας» το άρθρο 49.3 του Συντάγματος διά του οποίου θα μπορούσε να περάσει τον Προϋπολογισμό παρακάμπτοντας την Εθνοσυνέλευση. Η δέσμευση αυτή χαιρετίστηκε από τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης δεδομένου ότι δεν απαξιώνει την Εθνοσυνέλευση, όμως παραμένει η αντίσταση στα μέτρα οικονομικής λιτότητας που πρέπει να ληφθούν για να μην οδηγηθεί η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης στον «γκρεμό».
Οι Σοσιαλιστές (68 έδρες στην Εθνοσυνέλευση) είχαν δηλώσει ότι θα στηρίξουν την κυβέρνηση αν ο Λεκορνί δεν χρησιμοποιήσει το επίμαχο άρθρο 49.3. Για να κερδίσει την υποστήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Γάλλος πρωθυπουργός άνοιξε την «πόρτα» σε έναν περιορισμένο φόρο περιουσίας, ενώ απέρριψε την πιο ριζοσπαστική επιλογή του «φόρου Ζουκμάν», που εισηγείται η Αριστερά και προβλέπει την ετήσια φορολόγηση των «υπερπλουσίων» με το 2% των περιουσιακών τους στοιχείων. Επίσης, απέσυρε τις προτάσεις για την κατάργηση της «Δευτέρας του Πάσχα» και της «Ημέρας της Νίκης» ως επίσημων αργιών, ενώ σχεδιάζει να καταργήσει τις ισόβιες παροχές για τους πρώην υπουργούς, με στόχο να κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα επιμένει στην επανέναρξη της συζήτησης σχετικά με τη μη δημοφιλή μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, η οποία αύξησε την κατώτατη ηλικία συνταξιοδότησης για τους περισσότερους εργαζόμενους πριν από δύο χρόνια - μεταρρύθμιση για την οποία επένδυσε τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο ο Μακρόν και προκάλεσε ανάφλεξη στη Γαλλία. Ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ολιβιέ Φορ, έχει δηλώσει ότι ο Προϋπολογισμός που παρουσίασε ο Λεκορνί κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους ήταν «πολύ ανεπαρκής» και «ανησυχητικός» για να προσθέσει ότι «δεν θέλουμε απλώς διαδικαστικά μέτρα, θέλουμε να αλλάξει η ζωή των Γάλλων πολιτών».
Παρά το άνοιγμα του Γάλλου πρωθυπουργού προς τους Σοσιαλιστές, η στήριξη ή ανοχή των οποίων θεωρείται καθοριστική, το μέλλον του Σεμπαστιάν Λεκορνί παραμένει αβέβαιο. Τα κεντρώα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, μαζί με τους βουλευτές των δεξιών Ρεπουμπλικανών, διαθέτουν 211 έδρες στην Εθνοσυνέλευση σε σύνολο 577, πολύ λιγότερες από την απόλυτη πλειοψηφία.
Η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση (πρώτο κόμμα με 123 βουλευτές σε σύνολο 577), θεωρεί την προσέγγιση του πρωθυπουργού ανεπαρκή και συνεχίζει να απαιτεί νέες εκλογές. Η Μαρίν Λεπέν χαιρέτισε μεν την απόφαση του Λεκορνί σχετικά με το άρθρο 49.3, λέγοντας ότι δείχνει περισσότερο σεβασμό στις εξουσίες του Κοινοβουλίου σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, αλλά προσέθεσε ότι πρέπει πρώτα να ακούσει τα πολιτικά του σχέδια. Σε κάθε παρέμβασή της, αναφέρεται σε τέσσερις τομείς που πρέπει να υπάρξουν περιορισμοί: μετανάστευση, κρατικές δαπάνες, διαφθορά, συνεισφορά της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κυρίως ζητά να υπάρξει «ρήξη με τον μακρονισμό», μια απαίτηση που ισοδυναμεί με καταδίκη για έναν από τους πιο πιστούς υφισταμένους του Εμανουέλ Μακρόν. Απείλησε δε να καταθέσει πρόταση μομφής αμέσως μετά την ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση αν αυτή δεν είναι «πολύ πιο σαφής» απ' ότι έως σήμερα «ώστε να πείσει» την Εθνική Συσπείρωση.
Η έκφραση «ρήξη με το παρελθόν» που χρησιμοποίησε ο Λεκορνί, όταν ανέφερε την περασμένη εβδομάδα πως «ελπίζει να ανοίξει νέους ορίζοντες για συμβιβασμό», ερμηνεύθηκε ουσιαστικά ως ένα «κλείσιμο ματιού» προς τη Λεπέν που ζητά «ρήξη με τον μακρονισμό». Μία προσπάθεια που μάλλον δεν βρήκε ανταπόκριση στην Εθνική Συσπείρωση. Ο πρόεδρός της, Ζορντάν Μπαρντελά, αμέσως μετά την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης, δήλωσε ότι αυτή έχει «όλα τα χαρακτηριστικά της συνέχειας» και «τίποτα από τη ρήξη που περιμένουν οι Γάλλοι».
Η αριστερή Ανυπότακτη Γαλλία επιμένει, από την πλευρά της, να πιέζει την κυβέρνηση με υποβολή πρότασης μομφής, με τον συντονιστή του κόμματος Μανουέλ Μπομπάρ να δηλώνει: «Θα αντιταχθούμε σε αυτό το ναυάγιο και θα προστατεύσουμε τη χώρα από τις σοβαρές συνέπειες της επιβίωσης του Μακρόν». Ο Μελανσόν αναφέρει ότι δεν πιστεύει στις δηλώσεις του πρωθυπουργού πως δεν θα κάνει χρήση του άρθρου 49.3, πεπεισμένος ότι θα χρησιμοποιήσει άλλες μεθόδους για να παρακάμψει την Εθνοσυνέλευση, ενώ για τη νέα κυβέρνηση δήλωσε ότι «δεν θα αντέξει».
Ο γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, Φαμπιάν Ρουσέλ, κατανοεί μεν ότι είναι δύσκολη η κατάθεση πρότασης μομφής ενάντια σε μία κυβέρνηση που έχει εγκαταλείψει το άρθρο 49.3, αλλά προειδοποιεί ότι «δεν πρέπει να υπάρχουν κόλπα πίσω από αυτό».
Από τη σύνθεση της νέα κυβέρνησης προκύπτει ότι ο Λεκορνί κατάφερε να κρατήσει στο κυβερνητικό «άρμα» τους συντηρητικούς και γκολικούς Ρεπουμπλικάνους, που μαζί με τα κεντρώα κόμματα υποστηρίζουν τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και είχαν υποστηρίξει επίσης και τους δύο προκάτοχους του νυν πρωθυπουργού, τον Μπαρνιέ και τον Μπαϊρού. Η συμμετοχή των Ρεπουμπλικανών στη νέα κυβέρνηση δεν ήταν καθόλου βέβαιη. Ο πρόεδρός τους και υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Μπαϊρού, Μπρουνό Ρεταγιό, ζητούσε αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής. Η προτεινόμενη συμφωνία των δύο μερών, που αποκάλυψε προ ημερών το Politico, περιελάμβανε την παραχώρηση στον Ρεταϊγιό, ως υπουργό Εσωτερικών και της νέας κυβέρνησης, του πλήρους ελέγχου της έκδοσης βίζας και τον περιορισμό της πρόσβασης σε ιατρική περίθαλψη για τους αλλοδαπούς χωρίς έγγραφα. Ο Ρεταϊγιό διατήρησε τελικά τη θέση του στη νέα κυβέρνηση.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μόνο το 9% των Γάλλων πολιτών βλέπει θετικά την οικονομική κατάσταση, αντανακλώντας τη βαθιά απαισιοδοξία σχετικά με την ικανότητα της πολιτικής ηγεσίας να δώσει διέξοδο στην οικονομική κρίση. Η γαλλική κοινωνία βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό επί ποδός, ωστόσο η τρίτη απεργιακή κινητοποίηση των συνδικάτων εντός του Σεπτεμβρίου, την περασμένη Πέμπτη, ήταν κατά κοινή ομολογία η πιο υποτονική -ίσως λόγω κόπωσης ή επειδή ορισμένα συνδικάτα επιλέγουν να κρατήσουν δυνάμεις εν αναμονή της παρουσίασης του Προϋπολογισμού, προτού βγουν και πάλι στους δρόμους.
Η έκκληση του Εμανουέλ Μακρόν για ψήφο κατά της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης στο παρελθόν αφορούσε τόσο την ικανότητα όσο και τις αρχές της. Αυτό είναι πιο δύσκολο να γίνει σήμερα, σχολιάζει ο Economist, όταν το δημοσιονομικό έλλειμμα ανέρχεται στο 5,4% του ΑΕΠ και οι αγορές ομολόγων είναι νευρικές. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι εξακολουθούν μεν να είναι επιφυλακτικοί, όσον αφορά την ικανότητα της Εθνικής Συσπείρωσης, αλλά είναι από την άλλη και πιο δύσπιστοι απέναντι στον ισχυρισμό των κεντρώων ότι μόνο αυτοί μπορούν να προσφέρουν καταφύγιο από το χάος.
Ο επόμενος ενάμισης χρόνος μέχρι τις προεδρικές εκλογές θα είναι ένας δύσκολος δρόμος για τη Γαλλία, η οποία στερείται κουλτούρας πολιτικού συμβιβασμού, ανάλογο για παράδειγμα που έχει η Γερμανία. Αν όμως δεν επιτευχθεί ένας ρεαλιστικός κοινοβουλευτικός συμβιβασμός για τη δημοσιονομική πολιτική και τη μείωση του ελλείμματος, το τρίπτυχο πολιτικός κατακερματισμός-οικονομική κρίση-κοινωνική αναταραχή θα μπορούσε να προκαλέσει μία χαοτική κατάσταση, με επιπτώσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, σε μία από τις πιο κρίσιμες ιστορικά συγκυρίες.
