Οι αγρότες στον ουκρανικό Νότο αποδύονται σε κούρσα ταχύτητας με τις βόμβες για να προλάβουν να μαζέψουν τη σοδειά τους πριν την καταστρέψουν οι ρωσικές επιθέσεις.
Τα σπαρτά που καίγονται στη Ζαπορίζια της Ουκρανίας, είναι να ολοένα και πιο κοινό θέαμα στα νότια και ανατολικά της χώρας που συνορεύει με την μεγαλύτερη των 1.000 χλμ. πρώτη γραμμή.
«Αυτή είναι η σοδειά μας, που κάηκε από τα Όρκ (Ρώσους), δεν καταφέραμε να τη μαζέψουμε», δηλώνει στο Reuters ο Ντμίτρο, ένας Ουκρανός στρατιώτης που κρατά μια χούφτα καμένα κοτσάνια σιταριού που μάζεψε από το μαυρισμένο χωράφι. "Αυτό είναι έδαφος που έχει σχεδόν καταληφθεί από τους Ρώσους. Απέχουν 3 χιλιόμετρα από εδώ."
Σε μικρή απόσταση, ένα παχύ στρώμα στάχτης καλύπτει το έδαφος ενός τεράστιου σιλό σιτηρών που καταστράφηκε από έναν πύραυλο τον περασμένο μήνα. Το περιεχόμενό του -- η περσινή σοδειά -- κάηκε στη φωτιά που ακολούθησε το χτύπημα.
Από την εισβολή της Ρωσίας στις 24 Φεβρουαρίου στην Ουκρανία, τον τέταρτο μεγαλύτερο εξαγωγέα σιτηρών στον κόσμο, το Κίεβο έχει κατηγορήσει επανειλημμένα τη Ρωσία ότι επιτίθεται στις υποδομές και τη γεωργία για να προκαλέσει παγκόσμια επισιτιστική κρίση και να πιέσει τη Δύση. Η Μόσχα, η οποία αποκαλεί τη σύγκρουση «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», αποδίδει στις δυτικές κυρώσεις και τις θαλάσσιες νάρκες που έχει τοποθετήσει η Ουκρανία τη μείωση των εξαγωγών τροφίμων και την αύξηση των παγκόσμιων τιμών.
Στην περιοχή του Ντνιπροπετρόφσκ, λίγο βορειότερα, ο Αντρίι, ένας αγρότης του οποίου τα χωράφια βρίσκονται υπό σχεδόν συνεχή βομβαρδισμό για περισσότερο από ένα μήνα, αντιμετωπίζει με θάρρος τη φωτιά για να σώσει τις καλλιέργειες του από τον καπνό.
«Το συνηθίσαμε, παράξενο είναι όταν δεν πυροβολούν», σχολίασε οδηγώντας τη θεριζοαλωνιστική μηχανή του στο χωράφι με το σιτάρι. «Όταν πυροβολούν, είναι φυσιολογικό, το έχουμε συνηθίσει».
