Καθολικό εμπάργκο στη Βενεζουέλα από τις ΗΠΑ

Καθολικό εμπάργκο στη Βενεζουέλα από τις ΗΠΑ

Του Γιάννη Μαντζίκου

Η απόφαση του Λευκού Οίκου για πάγωμα όλων των περιουσιακών στοιχείων της Βενεζουέλας σε αμερικάνικο έδαφος και την απαγόρευση οποιασδήποτε συναλλαγής με το καθεστώς (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), μέσω εκτελεστικού διατάγματος, αποτελεί σημαντική εξέλιξη με ουσιαστικό και συμβολικό χαρακτήρα, αφού η Λατινοαμερικανική χώρα εντάσσεται πια στην ίδια κατηγορία με το Ιράν, τη Κούβα και τη Βόρεια Κορέα. 

Είναι δε η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο για χώρα του λεγόμενου δυτικού ημισφαιρίου από την εποχή που είχε επιβληθεί καθολικό εμπάργκο στον Παναμεζο δικτάτορα Μανουέλ Νοριέγκα, το 1988. 

Όπως σχολιάζουν αναλυτές εταιρειών εκτίμησης χρηματοοικονομικού και πολιτικού ρίσκου στο πρακτορείο Bloomberg «παρότι το νέο εκτελεστικό διάταγμα πλησιάζει το καθολικό εμπάργκο, κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα το νιώσει πραγματικά το καθεστώς Μαδούρο, αφού στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις συναλλαγές που κάνει σε χρυσό και πετρέλαιο. Να σημειωθεί ότι σε αυτούς τομείς ήδη υφίσταται κυρώσεις το Καράκας». 

Ένα ερώτημα που θέτουν οι ίδιοι αναλυτές είναι αν το εμπάργκο της Ουάσινγκτον θα πιέσει τις Κίνα και Ρωσία να περιορίσουν τις συναλλαγές τους και συγκεκριμένα αν θα συνεχίσουν να δέχονται το πετρέλαιο ως αντάλλαγμα για τα χρέη του καθεστώτος. Αυτό πάντως πιστεύει ένθερμα ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Τζον Μπόλτον, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη διάσκεψη της ομάδας της Λίμα στο Περού είπε ότι «σκοπός μας είναι πια να καταλάβουν κάποιοι ότι είναι έγκλημα να συναλλάσσεσαι με τον Μαδούρο».  

Την ίδια ώρα όμως, δεν είναι μόνο η Κίνα, η Ρωσία, η Κούβα αλλά και η Ινδία, η οποία αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αγορές του βενεζοέλανικου αργού πετρελαίου. Οι αγορές μάλιστα από το Νέο Δέλχι σημείωσαν υψηλό δύο ετών τον Ιούνιο (450,000 βαρέλια ημερησίως). Κύκλοι της Ουάσινγκτον λοιπόν, ζητούν από τον Αμερικανό πρόεδρο να ασκήσει πίεση και στους Ινδούς προκειμένου να μην αγοράζουν πια πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, όπως έγινε και στην περίπτωση των προμηθειών από το Ιράν. 

Παρά το γεγονός ότι ο Μπόλτον κατά την χθεσινή του ομιλία τόνισε εκ νέου ότι "όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι" για την ώρα το ενδεχόμενο επέμβασης της Ουάσιγκτον απομακρύνεται. Πριν λίγες μέρες άλλωστε άρθρο στο American Enterprise Institute αποδεχόταν εμμέσως πλην σαφώς "ότι πρέπει να βρεθούν άλλες λύσεις, μια εκ των οποίων είναι να κηρυχθεί η κρατική εταιρεία πετρελαίου της Βενεζουέλας εγκληματική οργάνωση". 

Παράλληλα ο διάλογος μεταξύ αντιπροσώπων του Μαδούρο και του Γκουαϊδό συνεχίζεται. Τα δύο μέρη συμφώνησαν να αναζητήσουν μια «συνταγματική» λύση στην κρίση, όπως ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες η κυβέρνηση της Νορβηγίας, η οποία έχει αναλάβει ρόλο μεσολαβήτριας. Ωστόσο, όπως σχολιάζει ο Μόισες Ναιμ πρώην Υπουργός Οικονομικών της χώρας τη δεκαετία του 90'' στους Financial Times «υπάρχουν δυο σενάρια...είτε η κατάσταση θα γίνει μόνιμη και η χώρα θα γίνει μια Λιβύη της Λατινικής Αμερικής με δυο κυβερνήσεις είτε θα οδηγηθούμε κάποια στιγμή σε εκλογές, με κάποιον τρόπο».