Υπάρχει το σχέδιο Τραμπ για την Ουκρανία, υπάρχει και το τελεσίγραφό του προς τον Ζελένσκι. Ένα σχέδιο που απέχει έτη φωτός από το πώς βλέπουν σχεδόν όλες οι ηγεσίες των κρατών της Ε.Ε. τη λύση του ουκρανικού ζητήματος. Ένα σχέδιο που συντάχθηκε ερήμην αυτών των ηγεσιών, αν και έφεραν το μεγαλύτερο βάρος της οικονομικής ενίσχυσης της Ουκρανίας.
Τώρα αυτές οι ηγεσίες καλούνται ή να ευτελιστούν ή να συνεχίσουν μόνες τους να στηρίζουν την Ουκρανία, με ό,τι σημαίνει αυτό για τη συνέχιση του πολέμου. Και όλο αυτό το παρανοϊκό σκηνικό τι επιπτώσεις θα έχει στη συνοχή του ΝΑΤΟ; Ή να το θέσω διαφορετικά: σήμερα υπάρχει ΝΑΤΟ;
Το τι θα πράξει ο Ζελένσκι είναι άγνωστο. Κανένας άνθρωπος στον κόσμο δε θα ήθελε να ήταν στη θέση του. Μόλις πριν από λίγες μέρες έκλεισε συμφωνίες με κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της πατρίδας του. Πιθανόν αυτός να ήταν ένας βασικός λόγος που εκνεύρισε τον Τραμπ και προσέφερε μια εύκολη νίκη, μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια πολέμου, στον Πούτιν. Διότι, οι προτάσεις Τραμπ μου θυμίζουν τον διαιτητή που μεροληπτεί υπέρ της μιας ομάδας.
Είναι αφελές να ρωτήσω πού πήγαν οι απειλές του Αμερικανού Προέδρου για πρόσθετες κυρώσεις κατά της Ρωσίας ή η βούλησή του να στείλει στην Ουκρανία οπλικά συστήματα ικανά να πλήξουν τη Ρωσία στην καρδιά της επικράτειάς της. Και όλα αυτά πριν από ένα μήνα. Σήμερα από τον ίδιον άνθρωπο κατατίθεται ένα σχέδιο που δίνει εδάφη στον επιτιθέμενο που δεν τα έχει κατακτήσει.
Οι ηγεσίες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Πολωνίας, της Φινλανδίας, αλλά και των Βαλτικών κρατών θα κληθούν να πάρουν γενναίες αποφάσεις, καθώς όλα δείχνουν πως το ΝΑΤΟ είναι νεκρό. Θα συγκροτήσουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με τη Βρετανία έναν άλλον αμυντικό συνασπισμό; Έχουν τα περιθώρια να πείσουν τους πολίτες τους πως θα πρέπει να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες σε βάρος κοινωνικών υπηρεσιών;
Το τελεσίγραφο Τραμπ τρέχει και αυτό που βλέπω είναι μια συνολική αφωνία από όλες αυτές τις ηγεσίες. Το τι λέει μια Κάλας ουδένα απασχολεί. Αλλά θα μετρήσει αυτό που θα πει ο Μακρόν, ο Γερμανός Καγκελάριος και ο Στάρμερ, καθώς η Βρετανία από την αρχή της ρωσικής εισβολής βρίσκεται σταθερά δίπλα στην Ουκρανία κυρίως επί του πεδίου των επιχειρήσεων. Πώς θα κρίνουν το σχέδιο του Αμερικανού Προέδρου όλοι αυτοί και τι θα εισηγηθούν στον Ζελένσκι.
Υπάρχει περίπτωση ο Τραμπ — σύμφωνα με τον γνωστό ευμετάβλητο χαρακτήρα του — να αλλάξει εν όλω ή εν μέρει τις προτάσεις του; Aυτό ουδείς το γνωρίζει. Και ούτε αυτό αποτελεί μια στρατηγική διέξοδο για τις ηγεσίες της Ε.Ε. Το να ποντάρεις σε τέτοιες πιθανότητες λέγεται αφέλεια και αδυναμία. Ή μήπως και η αδυναμία και η αφέλεια χαρακτηρίζουν αυτές τις ηγεσίες;
ΥΓ. Αφωνία παρατηρείται μέχρι στιγμής και στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ.
