Η Κύπρος, μια χώρα χωρίς ουσιαστικό κλάδο αυτοκινητοβιομηχανίας, καλείται μέσα στους επόμενους έξι μήνες να διαδραματίσει κομβικό ρόλο σε μία από τις πιο δύσκολες πολιτικές διαπραγματεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης: τη διάσωση της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας χωρίς να υπονομευθούν οι φιλόδοξοι κλιματικοί στόχοι της ΕΕ.
Το στοίχημα θα κριθεί στη διαχείριση της ανοιχτής σύγκρουσης ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία γύρω από το μέλλον των αυτοκινήτων και την πράσινη μετάβαση.
Η αντιπαράθεση πυροδοτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε το νέο πακέτο για την αυτοκινητοβιομηχανία, ανατρέποντας στην πράξη την πλήρη απαγόρευση των κινητήρων εσωτερικής καύσης από το 2035 και προτείνοντας νέο κανονισμό για εθνικούς στόχους μηδενικών εκπομπών στα εταιρικά οχήματα.
Η πρόταση προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων: η Γερμανία και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα μίλησαν για «νίκη», ενώ αριστερές και πράσινες δυνάμεις προειδοποίησαν ότι ανοίγει ο δρόμος για περαιτέρω ενίσχυση των κινεζικών κατασκευαστών.
Παρά τις αντιδράσεις, ο επίτροπος Κλίματος Βόπκε Χούκστρα δηλώνει βέβαιος ότι ο στόχος του 2035 θα παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ανέπαφος στις διαπραγματεύσεις.
Από την 1η Ιανουαρίου, όμως, την ευθύνη για τον συντονισμό των κρατών-μελών αναλαμβάνει η κυπριακή προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ. Το έργο της μόνο εύκολο δεν θα είναι: το Βερολίνο επιδιώκει περαιτέρω χαλάρωση των κανόνων, ενώ το Παρίσι ξεκαθαρίζει ότι η παράταση της πώλησης καθαρών θερμικών κινητήρων μετά το 2035 αποτελεί «κόκκινη γραμμή».
Τα διακυβεύματα είναι τεράστια. Η αυτοκινητοβιομηχανία αντιστοιχεί στο 9% του ΑΕΠ της ΕΕ, αλλά δέχεται πιέσεις από τον εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, τη στασιμότητα των πωλήσεων και τον έντονο ανταγωνισμό από την Κίνα.
Την ίδια στιγμή, οποιαδήποτε αποδυνάμωση της νομοθεσίας έρχεται σε σύγκρουση με τον στόχο της ΕΕ για μείωση των εκπομπών στις μεταφορές κατά 90% έως το 2050.
Σε αυτό το σκηνικό, η Κύπρος δηλώνει ότι θα λειτουργήσει ως «έντιμος διαμεσολαβητής», αναζητώντας έναν συμβιβασμό που να μπορεί να στηριχθεί από όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη-μέλη. Για πολλούς, πρόκειται για τη μητέρα όλων των πολιτικών μαχών στην ευρωπαϊκή πράσινη μετάβαση.
