Η ιταλική παραγωγή ρυζιού πρόκειται να μειωθεί το 2023, καθώς οι αγρότες βρίσκονται αντιμέτωποι με δεύτερο έτος ξηρασίας και μειώνουν τις εκτάσεις που προορίζονται για την καλλιέργειες στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων δύο και πλέον δεκαετιών, προειδοποιούν οι γεωργικές ομάδες.
Η Ιταλία καλλιεργεί περίπου το 50% του ρυζιού που παράγεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι ο μοναδικός παραγωγός στον κόσμο των τύπων που είναι πιο κατάλληλοι για ριζότο, όπως το Arborio και το Carnaroli.
Περίπου το 94% της ιταλικής σοδειάς καλλιεργείται στις βόρειες περιοχές της Λομβαρδίας, γύρω από το Μιλάνο, και του Πιεμόντε, γύρω από το Τορίνο.
Ο Ρομπέρτο Μανιάγκι, γενικός διευθυντής του Ente Nazionale Risi, δημόσιου οργανισμού έρευνας για το ρύζι, δήλωσε στο Reuters ότι δεν θα σπαρθούν πάνω από 211.000 εκτάρια με ρύζι το 2023. Πρόκειται για τη μικρότερη έκταση που έχει καλλιεργηθεί εδώ και 23 χρόνια.
«Το νερό είναι σπάνιο. Όλοι κοιτάμε τον ουρανό», τόνισε.
Η εκτίμηση για το 2023 είναι μειωμένη κατά 7.400 εκτάρια σε σχέση με το 2022 και κατά 16.000 σε σχέση με το 2021.
Το γεωργικό λόμπι Coldiretti προχώρησε σε παρόμοια εκτίμηση.
Ο Μανιάγκι δήλωσε ότι οι προοπτικές στη Λομβαρδία και το Πιεμόντε είναι ακόμη πιο δυσοίωνες από ό,τι το 2022, όταν οι καλλιέργειες καταστράφηκαν από την ξηρασία και η παραγωγή μειώθηκε κατά 17% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Στην επαρχία Παβία της Λομβαρδίας, διάσημη για το ρύζι ριζότο, η παραγωγή μειώθηκε κατά 16%.
Τα επίπεδα υγρασίας του εδάφους δεν έχουν ακόμη ανακάμψει από την περσινή ξηρασία και η τρέχουσα συσσώρευση χιονιού στις ιταλικές Άλπεις είναι χαμηλότερη σε σχέση με το 2022, δήλωσε ο Αντρέα Τορέτι, ειδικός σε θέματα γεωργίας στο Κοινό Κέντρο Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
«Θα είναι δύσκολο να καλύψουμε το έλλειμμα που έχουμε με τις ανοιξιάτικες βροχοπτώσεις», ανέφερε.
Επιστήμονες και περιβαλλοντικές ομάδες έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τις ελλείψεις νερού στην Ιταλία τον Ιανουάριο μετά την απότομη μείωση των χιονοπτώσεων του χειμώνα.
Η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι δήλωσε στο κοινοβούλιο την Τρίτη ότι συνεργάζεται με τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές σχετικά με το «εθνικό σχέδιο για το νερό» με στόχο τη βελτίωση των υποδομών με νέες τεχνολογίες και την ευαισθητοποίηση του κοινού για την ανάγκη εξοικονόμησης νερού.
Σπατάλη νερού
Το ρύζι, το οποίο εισήχθη στην Ιταλία στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα, είναι από τις πιο υδροβόρες καλλιέργειες, με 3.000 έως 10.000 λίτρα νερού να απαιτούνται για την παραγωγή ενός κιλού προϊόντος, ανάλογα με τις ποικιλίες και άλλες συνθήκες.
Η περίοδος σποράς αρχίζει τον Απρίλιο, όταν οι αγρότες φυτεύουν σπόρους σε λίμνες βάθους 30 έως 40 εκατοστών. Αυτές πρέπει στη συνέχεια να αρδεύονται συνεχώς για να διατηρούνται τα επερχόμενα βλαστάρια κάτω από το νερό.
Η Coldiretti ασκεί πιέσεις στην κυβέρνηση για την ενίσχυση της χωρητικότητας των δεξαμενών, δήλωσε στο Reuters ο επικεφαλής του οικονομικού της τμήματος Λορέντζο Κοντόνιο, προσθέτοντας ότι η Ιταλία καταφέρνει να συλλέξει μόλις το 11% του βρόχινου νερού της.
Με την κλιματική αλλαγή να φέρνει ολοένα πιο συχνές ξηρασίες, η Ιταλία αναζητά και άλλες λύσεις για να διασφαλίσει την παραγωγή ρυζιού.
Το νότιο νησί της Σικελίας, το οποίο εγκατέλειψε την παραγωγή ρυζιού πριν από έναν αιώνα, άρχισε να το καλλιεργεί ξανά το 2016 με καλλιέργειες μικρής κλίμακας που χρησιμοποιούν καινοτόμες τεχνικές που χρειάζονται πολύ λιγότερο νερό από αυτές που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά στο βορρά.
Παράλληλα, διεξάγεται έρευνα για τη δημιουργία νέων ποικιλιών ρυζιού πιο ανθεκτικών στην ξηρασία, αλλά αυτό εμποδίζεται από τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιορίζει τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες.
