Εγώ θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας. Ένιωσα ευχάριστη έκπληξη όταν άκουσα ότι το Ολυμπιακό Στάδιο έκλεισε προληπτικά μετά από προγραμματισμένη έρευνα που έγινε στο στέγαστρο Καλατράβα, της οποίας το πόρισμα παραδόθηκε επίσημα στην Πολιτεία. Στα μάτια μου, όλο αυτό είναι υπερβολικά κανονικό και φυσιολογικό για τη σημερινή Ελλάδα και για τον τρόπο που δουλεύουν οι υπηρεσίες της. Και μην ακούτε τον Κασσελάκη που έγινε ξάφνου και ειδήμων περί των στεγάστρων των σταδίων, εδώ τώρα μιλάμε σοβαρά.
Ξέροντας τι γίνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του ελληνικού δημοσίου, το δραματικότερο σενάριο θα ήταν να καταρρεύσει το στέγαστρο πάνω στα κεφάλια των θεατών σε κάποιον αγώνα και το καλύτερο να καταρρεύσει σε καμιά κακοκαιρία ενώ το στάδιο θα ήταν άδειο. Άντε στην καλύτερη περίπτωση, να έβγαζε καμιά εφημερίδα ή σάιτ φωτογραφίες καταπόνησης και φθοράς του στεγάστρου, που θα εξανάγκαζαν την κυβέρνηση να κλείσει το στάδιο εσπευσμένα. Το γεγονός ότι αυτό έγινε με τον κανονικό τρόπο, μετά από μελέτη που παραγγέλθηκε επίσημα και έδωσε πόρισμα πριν συμβεί το παραμικρό, το θεωρώ μεγάλη κατάκτηση του ελληνικού κράτους.
Θα μου πείτε ότι το επιτελικό κράτος θα ‘πρεπε να τα χει λύσει αυτά. Καλά τώρα, να μη λέμε καλαμπούρια. Αυτή η Συριζαϊκή λογική που χρεώνει όλα τα αρνητικά και όλες τις ελλείψεις του κράτους σ’ αυτή τη Μητσοτάκεια ιδέα της επιτελικότητας, ενώ κάθε κρατική επιτυχία θεωρείται αυτονόητη, είναι ντιπ γελοία. Ας μην παρασυρόμαστε απ’ αυτήν γιατί δε θα βγει ποτέ άκρη. Αν προσχωρήσουμε στην άποψη ότι ακόμα και το τελευταίο στέγαστρο γηπέδου σε κάθε άκρη της χώρας φταίει ο πρωθυπουργός, τότε την έχουμε πατήσει ως κοινωνία και ως οργανωμένο κράτος.
Βεβαίως, όταν ο ίδιος ο Κασσελάκης φτιάχνει βίντεο για το στέγαστρο, αναλαμβάνει και την ευθύνη να είναι ο ίδιος υπεύθυνος για όλα τα στέγαστρα της χώρας έτσι και αναλάβει κρατικές ευθύνες, λέμε τώρα. Και κάποιος πρέπει να του πει ότι αυτή η χώρα έχει μια προϊστορία και μια εξέλιξη, από κάπου χαμηλά ξεκίνησε και κάνει βήματα ή άλματα, τα οποία πρέπει να γνωρίζουμε και να αντιλαμβανόμαστε τη σημασία τους. Μη μας παριστάνει ο Κασσελάκης τον Μεσσία που όλα τον εκπλήσσουν κι όλα θα τα φτιάξει μέσα σε μια ώρα μ’ ένα προσωπικό του θαύμα, γιατί γελάει ο κάθε πικραμένος.
Η χώρα προοδεύει εξελισσόμενη, αυτό πρέπει να του εξηγήσουν. Κάθε γενιά αφήνει αρνητικά και φέρνει θετικά ή και ανάποδα. Η προ-προηγούμενη γενιά δεν είχε καν σχολειά για ΑΜΕΑ, η προηγούμενη κάτι έφτιαξε, η τωρινή έχει με ελλείψεις, η επόμενη θα τα φτιάξει καλύτερα. Το ίδιο γίνεται και με τα στάδια και με τα στέγαστρα. Προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε, αλλού τα καταφέρνουμε αρκετά, αλλού άριστα, αλλού μέτρια. Γι αυτό και οι αλεξιπτωτιστές που τα λύνουν όλα δια μιας είναι αστείοι. Διότι ο Κασσελάκης πήγε στο σχολείο και τους βρήκε οικόπεδο μέσα σε μια μέρα και ac μέσα σε μια ώρα. Γιατί λοιπόν δεν πάει τώρα κι απ’ το ΟΑΚΑ να στήσει έναν καινούριο Καλατράβα μέσα σ’ ένα οκτάωρο;
