Του Γιώργου Μουρούτη
Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο θα πει: Καλά, ο Μουρούτης τρελάθηκε χρονιάρες μέρες, και παριστάνει τον κομμουνιστή; Ονειρεύεται κάποιου τύπου γκούλαγκ για τους πολιτικούς και τους συνεργάτες τους;
Όχι! Κάθε άλλο. Η ιδέα πρώτον δεν είναι δική μου, αλλά του Θανάση Μαυρίδη και δεύτερον δεν είναι καθόλου κομμουνιστική.
Και επιτρέψτε μου να σας πω πώς ακριβώς προέκυψε: Την προηγούμενη εβδομάδα, πολύ εκνευρισμένος διηγήθηκα στον Θανάση τον προσωπικό γολγοθά τρέλας και παράνοιας που έζησα ως ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ. Του λέω, έχω τόσο εκνευριστεί, οπότε θα γράψω ένα άρθρο που θα περιγράφω την εμπειρία μου. Μου απαντά κάν' το, αλλά, πώς ακριβώς θα δικαιολογηθείς γι' αυτά; Εσείς όταν κυβερνούσατε τί ακριβώς κάνατε για να τα διορθώσετε; Απολύτως τίποτα!
Προφανώς δεν άφησα την μομφή να πέσει κάτω και του απάντησα, ότι δεν ξέρει τί λέει, μιας και εμείς καθιερώσαμε το ηλεκτρονικό παράβολο, καταργήσαμε την επικύρωση αντιγράφων, κάναμε ηλεκτρονικό το σύστημα, μπλα, μπλα μπλα....
Και κάπως έτσι μου απάντησε, ότι όσοι ασχολούνται με την πολιτική, δεν έχουν ιδέα για το τί πραγματικά συμβαίνει στον έξω, τον κανονικό κόσμο. Γι' αυτό, και η ριζοσπαστικότερη ιδέα θα ήταν να παρέχουν κοινωνική εργασία, αντικαθιστώντας τους πολίτες ή τις επιχειρήσεις στις συναλλαγές τους με το δημόσιο. Αντί για τους πολίτες, να κάνουν τη δουλειά αυτοί. Μόνον έτσι θα μπορούν να αντιλαμβάνονται το χάος και θα επιδιώκουν να βρίσκουν πραγματικές λύσεις!
Μετά από αυτό τον πρόλογο, θα σας διηγηθώ την δική μου ιστορία καθημερινής τρέλας.
Αποφάσισα λοιπόν, όπως χιλιάδες συμπολίτες μου, να ανοίξω ατομική επιχείρηση στον ΟΑΕΕ. Για να το κάνεις αυτό, απαιτείται να πας πρώτα στον ΟΑΕΕ, μετά στο Επιμελητήριο, μετά στην Εφορία, κατόπιν ξανά στον ΟΑΕΕ, στο Επιμελητήριο και τέλος πάλι στην Εφορία.
Μάλιστα! Ξεκίνησα την Οδύσσεια από τον ΟΑΕΕ. Με την συγχώνευση των υπηρεσιών, το αρμόδιο γραφείο που υπάγομαι είχε μεταφερθεί από την Ηλιούπολη κάπου στις Τζιτζιφιές. Πηγαίνοντας εκεί και αφού μετά από ώρα ήρθε η σειρά μου, με ενημέρωσαν ότι το αίτημά μου δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Η αιτία είναι ότι “χρωστάω” στο ταμείο!
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν ασφαλισμένος και πάλι στο παλιό ΤΕΒΕ, από το 2004 έως το 2008. Η αλήθεια είναι επίσης, ότι το 2008 που έκλεισα την ασφάλισή μου, το τότε ΤΕΒΕ μου χρωστούσε 600 Ευρώ, που όφειλε να μου επιστρέψει. Το ταμείο έκανε ένσταση, την οποία κέρδισα (με απόφαση και σφραγίδα) τα χρήματα δεν τα πήρα ποτέ, υποτίθεται ότι συμψηφίστηκαν με 200 Ευρώ που χρωστούσα εγώ, ποτέ δεν βρήκα άκρη, αλλά εν πάση περιπτώσει, το 2008 διαγράφηκα από το ταμείο! Χωρίς καμία άλλη υποχρέωση από μέρους μου, τους χάρισα και τα 400 Ευρώ που έμεναν.
Ο λόγος που δεν είχα ασχοληθεί με τα λεφτά που μου χρωστούσαν είναι ότι δεν μπορούσα ποτέ να βγάλω άκρη! Όπως και τώρα. Από τότε, ποτέ κανείς δεν με ενόχλησε, ποτέ κανείς δεν μου ζήτησε οτιδήποτε. Μόνον τώρα. Αλλά σας έχω περιγράψει μόλις την αρχή...
Το 2008, σε μια αντίστοιχη ιστορία τρέλας, επιδιώκοντας (ανεπιτυχώς) να βγάλω άκρη, πήγα στο τότε ΤΕΒΕ Αμπελοκήπων. Έλα όμως που τότε είχε μόλις συγχωνευτεί...
Αφού περίμενα για ώρες τη σειρά μου, με ενημέρωσαν ότι υπάγομαι στο ΤΕΒΕ Παγκρατίου. Τα ίδια και εκεί. Μόλις ήρθε η σειρά μου, με ενημέρωσαν ότι ναι μεν υπάγομαι πλέον σε αυτούς, αλλά ο φάκελός μου βρισκόταν στο προηγούμενο ΤΕΒΕ, εκείνο των Αμπελοκήπων. Ξαναγύρισα στο προηγούμενο ΤΕΒΕ, όπου μετά από έναν σχετικό χαμό, εντόπισαν το πρόβλημα! Ο φάκελος (μόνο όμως το χαρτόνι του φακέλου) πράγματι βρισκόταν σε αυτούς, αλλά τα χαρτιά του φακέλου, είχαν σταλεί στο Παγκράτι!!!
Δεν σας κρύβω ότι με πολύ κόπο κατάφερα, τελικά να διαγραφώ από τα μητρώα, χαρίζοντάς τους όσα μου χρωστούσαν και ορκίστηκα ότι δεν θα ξαναμπλέξω ποτέ στη ζωή μου με το ΤΕΒΕ!
Όμως τις περισσότερες φορές η ζωή τα φέρνει διαφορετικά για μας. Και έτσι λοιπόν φτάνουμε στο 2015. Αφού λοιπόν πήγα στον ΟΑΕΕ, όπου διαπίστωσαν (ηλεκτρονικά) μια ανύπαρκτη οφειλή, μου είπαν ότι δεν μπορούν να με ενημερώσουν ούτε για το ύψος της, ούτε για την προέλευσή της, ούτε μπορούσα να την “διευθετήσω” γιατί ο φάκελός μου βρίσκεται (πλέον) στον ΟΑΕΕ της Ακαδημίας. Ξανά τα ίδια! Με ενημέρωσαν επίσης ότι η Ακαδημίας δεν δικαιούται να με εξυπηρετήσει γιατί υπάγομαι στον ΟΑΕΕ Ηλιούπολης, που όμως στεγάζεται στις Τζιτζιφιές...
Την επόμενη μέρα πήγα και στην Ακαδημίας. Το αίτημά μου απλό και περιεκτικό. Να ανταποκριθούν γρήγορα στο αίτημα του ΟΑΕΕ Τζιτζιφιών, και να αποστείλουν με το πρώτο διαθέσιμο φορτηγό τον φάκελό μου στις Τζιτζιφιές...
Αφού έκανα και αυτό, την μεθεπόμενη πήγα και πάλι στις Τζιτζιφιές. Αφού περίμενα υπομονετικά τη σειρά μου, διαπίστωσα ότι ο “αρμόδιος” υπάλληλος βρισκόταν σε άδεια. Και τώρα τί γίνεται, ρώτησα; Α... δεν μπορείτε να εξυπηρετηθείτε μου απάντησαν, είναι ο μόνος που γνωρίζει και χειρίζεται την υπόθεσή σας! Δεν σας κρύβω, ότι αντέδρασα όχι με ιδιαίτερη νηφαλιότητα, και ως εκ τούτου, κατάφερα να γίνω δεκτός από τον “προϊστάμενο”. Χωρίς να βγάλω άκρη, κατάφερα να τον πείσω για μια πατέντα που μου πρότεινε, να μου χορηγήσει δηλαδή, “προσωρινή” άδεια εγγραφής στον ΟΑΕΕ, μέχρι να φτάσει ο “αρμόδιος” υπάλληλος, μαζί με τον “φάκελο” στην υπηρεσία τους.
Με την πατέντα μου στο χέρι, και πολλή υπερηφάνια που κάτι κατάφερα, εν τω μεταξύ, πήγα στο επιμελητήριο, όπου δύο μόλις υπάλληλοι εξυπηρετούσαν εκατοντάδες πολίτες. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς, που όταν τελείωσε το ωράριο εξυπηρέτησης, κλειδώθηκα μέσα με όσους είχαν ικανοποιητικό αριθμό (χαρτάκι) προτεραιότητας και θα εξυπηρετούντο αυθημερόν. Παρεμπιπτόντως, οφείλω να πω ότι είδα τον Γ. Χατζηθεοδοσίου, Πρόεδρο του Επιμελητηρίου, να κατεβαίνει δύο φορές στον χώρο εξυπηρέτησης να συνομιλεί με τους πολίτες και να τα “χώνει” στους προϊσταμένους, που είχαν δώσει (;) εορταστική άδεια σε πολλούς υπαλλήλους! Εκεί ξεμπέρδεψα αυθημερόν.
Την επόμενη μέρα πήγα στην αρμόδια ΔΟΥ όπου και εκεί σε δυο ωρίτσες είχα ξεμπερδέψει...
Μέχρι στιγμής αυτά έχω καταφέρει, μου μένει το επιμελητήριο, αλλά κυρίως ο ΟΑΕΕ για την οριστικοποίηση της εγγραφής, όπου αμφιβάλλω αν θα βρω άκρη!
Εν τω μεταξύ έχω χάσει 22 εργατοώρες και πάρα πολλές ημέρες από τη ζωή μου, λόγω εκνευρισμού, από τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και την Ελληνική γραφειοκρατία.
Ήθελα χρονιάρες μέρες να σας διηγηθώ την δική μου εμπειρία. Που θεωρούσα ότι είναι μοναδική, αλλά τελικά δεν διαφέρει καθόλου από τις εμπειρίες εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας.
Γι' αυτό ίσως ο Μαυρίδης να έχει δίκιο. Υποχρεωτική κοινωνική εργασία για όλους τους πολιτικούς και όλους τους κρατικούς αξιωματούχους. Ίσως όμως περισσότερο δίκιο να έχει ο Στέφανος Μάνος, που θυμάμαι ότι είχε πει κάποτε, πως για να φτιάξεις το Ελληνικό Δημόσιο, πρέπει να το γκρεμίσεις εντελώς, να βάλεις λουκέτο και να το δημιουργήσεις από το μηδέν...
Ίσως η λύση να είναι συνδυασμός και των δύο ιδεών!
Καλή χρονιά σε όλους, με την ευχή για αποδοτικότερο και φιλικότερο κράτος!
Μαζί με μια προσωπική συγγνώμη που δεν κατάλαβα ότι και εμεις δεν καταφέραμε πολλά, κατά την περίοδο που συμμετείχα στη Δημόσια Διοίκηση.
