Τα λεωφορεία, το χειρόφρενο και η έννοια του χρόνου

Η είδηση για το φρενάρισμα της προμήθειας 300 λεωφορείων των Οδικών Συγκοινωνιών (Ο.ΣΥ.) με τη διαδικασία του leasing, μπορεί να πέρασε στα ψιλά γράμματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όμως είναι εξωφρενική. Η προμήθεια των λεωφορείων είχε κριθεί ως εξαιρετικά επείγουσα στα πλαίσια της καταπολέμησης της πανδημίας, μέσω της αύξησης της συχνότητας διέλευσης των οχημάτων από τις στάσεις και της μείωσης των επιβατών ανά όχημα.

Το χειρόφρενο τράβηξε σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας Ο.ΣΥ., το Ελεγκτικό Συνέδριο. Η βασική ένσταση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, σύμφωνα και πάλι με την ανακοίνωση, αφορούσε την εντύπωση(!) απουσίας ανοιγόμενων παραθύρων στο πλαϊνά τμήματα των λεωφορείων. Παρ’ όλο που στα δεσμευτικά έγγραφα, δηλαδή στη διακήρυξη του διαγωνισμού και στο σχέδιο σύμβασης με τους αναδόχους, αναφερόταν ρητά ότι οι εταιρείες υποχρεούνται να παραδώσουν τα οχήματα, έχοντας προχωρήσει στις απαραίτητες τροποποιήσεις στα παράθυρα ώστε να ανοίγουν. Επιπλέον προβλεπόταν ότι η Ο.ΣΥ. δεν θα παραλάμβανε τα λεωφορεία, αν δεν είχαν ανοιγόμενα παράθυρα.

Το χειρόφρενο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δεν οφείλεται στην μελέτη της διακήρυξης του διαγωνισμού και των όρων της σύμβασης, αλλά σε ένα συνοδευτικό έντυπο στο οποίο απεικονίζονταν τα αρχικά μοντέλα των λεωφορείων, που είχαν παράθυρα σταθερά και όχι ανοιγόμενα.

Σύμφωνα με την Ο.ΣΥ. κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί στον διαγωνισμό του Ο.Α.Σ.Θ. στη Θεσσαλονίκη. Και εκεί η ανάδοχος εταιρεία του διαγωνισμού, είχε τροποποιήσει τα μοντέλα που κατασκεύαζε. Είχε αφαιρέσει τα σταθερά παράθυρα και τα είχε αντικαταστήσει με ανοιγόμενα, με αποτέλεσμα τα λεωφορεία αυτά να έχουν ενταχθεί σήμερα στον στόλο της Ο.Α.Σ.Θ. Το για ποιο λόγο στη Ελλάδα προτιμώνται τα ανοιγόμενα παράθυρα από τα κλειστά, που συνοδεύουν τις στάνταρ προδιαγραφές των σύγχρονων λεωφορείων, είναι άλλο θέμα. Σημασία έχει, ότι οι ανάδοχοι, δεσμεύονται να ακολουθήσουν τις προδιαγραφές, που θέτουν οι όροι του διαγωνισμού.

Και ο απλός πολίτης που δεν γνωρίζει τις διαδικασίες των διαγωνισμών, αλλά ούτε και τον τρόπο λειτουργίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, διερωτάται. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση τις συνοδευτικές φωτογραφίες και προσπέκτους ή με βάση τα έγγραφα των διαγωνισμών και των συμβάσεων; Δεν υπήρχε δυνατότητα επικοινωνίας ανάμεσα στο Ελεγκτικό Συνέδριο και τις Οδικές Συγκοινωνίες, για να λυθεί αυτή η παρερμηνεία το ταχύτερο δυνατόν; Γιατί απουσίαζε η αντίληψη του υπερεπείγοντος από την εξέταση και έγκριση του συγκεκριμένου φακέλου;

Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν υπάρχει απόφαση έγκρισης για την προμήθεια των λεωφορείων. Η Ο.ΣΥ. θα πρέπει να προβεί σε αίτημα ανάκλησης προς το ΣΤ' τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου με στόχο την όσο το δυνατόν ταχύτερη ολοκλήρωση της επανεξέτασης, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η παραλαβή των οχημάτων και να εξαλειφθεί το επικίνδυνο, για την υγεία αλλά και για την αξιοπρέπεια των πολιτών, φαινόμενο της «σαρδελοποίησης» του επιβατικού κοινού μέσα στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Συναισθήματα οργής και θλίψης, καταλαμβάνουν τους πολίτες, όταν διαπιστώνουν πρακτικές και λειτουργίες σαν τις προαναφερόμενες. Την ίδια στιγμή, που η κοινωνία και η οικονομία υφίστανται πρωτοφανείς πιέσεις από τις επιπτώσεις της πανδημίας και που ο κρατικός μηχανισμός ανταποκρίνεται ικανοποιητικότατα στις επιταγές των καιρών, κάποιοι πηγαίνουν με τον αραμπά, προσκολλημένοι στην τυπολατρία, αδιαφορώντας για την ουσία. Φαίνεται ότι ο παράγοντας χρόνος, δεν είναι για όλους το ίδιο σημαντικός.