Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Το ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα το έχουν καταλάβει πλέον όλοι. Τι κι αν τη Δευτέρα το πρωί οι περισσότεροι αμφέβαλλαν για το αν ο κ.Τσίπρας θα κρατούσε το λόγο του και θα πήγαινε όντως στον ΠτΔ να ζητήσει εκλογές; Λίγες ώρες αργότερα κι από τη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής, θα είχε την αξίωση να πιστέψουμε προγραμματικές διακηρύξεις που υπήρχαν και στο αλήστου μνήμης Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και άλλες που αφορούσαν μέτρα που μια εβδομάδα νωρίτερα η δική του κυβερνητική πλειοψηφία είχε ψηφίσει την κατάργησή τους.
Δώδεκα ώρες μετά, τα χαλκεία του ΣΥΡΙΖΑ θα κυκλοφορούσαν την αδιανόητη και προσβλητική για τους κατοίκους του Καστελόριζου ιστορία με τη θαλάσσια χελώνα μαζί με την χυδαία, ψευδή, προπαγάνδα για όσα σκοπεύει να κάνει η Νέα Δημοκρατία στα εργασιακά.
Στο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βράζουν από θυμό για τον ελληνικό λαό που τους απέρριψε στην κάλπη των Ευρωεκλογών. Δεν είναι μόνο ότι τους ενοχλεί η προοπτική απώλειας της εξουσίας, είναι κάτι βαθύτερο που έχει να κάνει με τη φιλοσοφία που θέλει τα άτομα θωρακισμένα στις βεβαιότητές τους, ανίκανα να ανταποκρίνονται στις προσκλήσεις για συζήτηση και κριτικούς συλλογισμούς και πάνω απ'όλα ανίκανα να σκεφτούν και να δράσουν πολιτικά χωρίς προηγουμένως να έχουν κατασκευάσει έναν εχθρό.
Δεν βλέπουμε πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μέχρι τις 7 Ιουλίου μπορούν ν'αντισταθούν στην παρόρμηση να βρίσουν ανοιχτά τον ελληνικό λαό επειδή τους καταψήφισε μια φορά και όλα δείχνουν ότι θα το ξανακάνει. Το φαινόμενο το περιέγραψε πολύ χαρακτηριστικά ο καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας Νίκολας Σεβαστάκης στο τελευταίο του άρθρο στη LIFO:
«Ο Σύριζα της διακυβέρνησης έγινε έτσι ένα αρκούντως παράξενο αντικείμενο: έξω από την καρδιά του κράτους (το οποίο συνέχιζε να το βλέπει ως ξένο σώμα) και μακριά από τον υπαρκτό λαό και την πραγματική κίνηση των προσδοκιών του. Τώρα, στις συνθήκες της ήττας, διαβλέπει κανείς τον κίνδυνο που έχει αυτή η ελιτίστικη περιχαράκωση των άλλοτε ριζοσπαστών. Ποιον κίνδυνο; Μα να περάσουν στην αντιπολίτευση εναντίον του υπαρκτού λαού και της συγκεκριμένης κοινωνίας. Η μεταφυσική αποθέωση των πολλών να δώσει τη θέση της στη σιχασιά για τη μάζα και τη συμπεριφορά της. Η φιλοσοφική λατρεία στα πλήθη να μετατραπεί, εν μια νυχτί, σε αλλεργία για τους οπαδούς των επίχρυσων κιτς του 'νεοφιλελευθερισμού'. Η θεωρητική φετιχοποίηση του λαού να γίνει ανάθεμα στην κακή αισθητική ενός δεξιού κοπαδιού που δεν ξέρει να αναγνωρίζει το τι του συμβαίνει και τι έρχεται».
Εμείς το ευχόμαστε να συμβεί. Εδώ και δύο χρόνια αρθρογραφούμε πάνω στη σημασία που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφιστεί από εκείνους που τον ψήφισαν. Αυτοί πρέπει να τον απορρίψουν, να δουν το αληθινό του πρόσωπο και την απάτη που εξύφανε σε βάρος τους. Ας τους βρίσει λοιπόν, ώστε και οι τελευταίοι από αυτούς, επιτέλους, να συνέλθουν.
