Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Όταν ο ΓΑΠ κέρδισε τις εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ ήταν ήδη ένα κόμμα που είχε περάσει στην Ιστορία. Και ακριβώς για αυτό τον λόγο δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κρίση, οδηγώντας τη χώρα στα μνημόνια. Από την άλλη, μπορεί οι «κληρονόμοι» να έκρυβαν τον θάνατο του παππού για να εισπράττουν τη σύνταξη, αλλά υπήρχε πολύς κόσμος που ήθελε να ακούει τις ιστορίες του. Αφού λοιπόν, τον αποζητούσε, στη θέση του εμφανίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μερικές ομάδες από καλοζωισμένους συνδικαλιστές βρήκαν την ευκαιρία να «επανεκδώσουν» σε νέα version την πασοκική αφήγηση συνεχίζοντας την πολιτική παράδοση της Μεταπολίτευσης με τον πιο άκομψο και χυδαίο τρόπο…
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σε σκληρό ροκ όλες τις ταπεινές επιθυμίες ενός κακομαθημένου εκλογικού σώματος, προετοιμασμένο από πολλά χρόνια, να μην δέχεται μύγα στο σπαθί του. Να τα θέλει όλα δικά του και να μην διαπραγματεύεται καν μερικές δόσεις αλήθειας.
Το μοιραίο σύμπτωμα στην εξέλιξη του ιστορικού φαινομένου ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Ένα «υβρίδιο» φτιαγμένο στο εργαστήριο της ιδεοληπτικής Αριστεράς. Ενα σπάνιο είδος πολιτικής περσόνας που συνδύαζε την απολιθωμένη ρητορική του λαϊκιστή με την «αθωότητα» του παιδιού της διπλανής πόρτας. Ένας ωραίος κοντός νέος, τόσο συμπαθής που μπορούσε με την «αγνή» του αυθάδεια να δηλώνει από τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του ότι έκανε πολλά λάθη γιατί δεν ήξερε τι γίνεται στην Ευρώπη. Οτι δεν ήταν ψεύτης, αλλά «αυταπατημένος» για όλα όσα καταλαβαίνει ένας μαθητής Λυκείου από το μάθημα των Αρχών της Οικονομικής Θεωρίας….
Ο Αλέξης όμως, δεν πρόκειται να σταματήσει να προκαλεί. Πριν τις εκλογές, δήλωνε άθεος για να συσπειρώσει το κόμμα και μετά, ως πρωθυπουργός σταυροκοπιόταν, «ντιλάροντας» με τον Ιερώνυμο. Πρώτα ήταν Παναθηναϊκός και μετά ΠΑΟΚ. Στην αρχή μερκελοφάγος και στην συνέχεια, φανατικός μερκελιστής.
Γιατί διαθέτει την μεγαλύτερη κάλυψη που μπορεί να έχει κάποιος, μέσα στις παρέες: το τεκμήριο της απαλλαγής λόγω «συμπάθειας»- για να μην πω τίποτα πιο βαρύ... Κάποτε σε συνέντευξή του στον Guardian δήλωσε ότι «δεν μπορεί η Ελλάδα να αποκοπεί ποτέ από την Ευρώπη. Που να πάει σε άλλο γαλαξία;»! Είπε δηλαδή, αυτό ακριβώς με το οποίο ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ (συνιστώσες, Λαφαζάνης, κλπ) μεθόδευσε το υποσυνείδητο αφήγημα και των τριών εκλογικών αναμετρήσεων που κέρδισε το κόμμα του! Και πριν από δύο μέρες στα Γιάννενα, δήλωσε ότι η ιδεολογία του είναι πολύ πιο κοντά στον Χριστό…
Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς στην πολιτική ιστορία μία τόσο θρασεία περίπτωση. Αφού ξεσήκωσε όλα τα ταπεινά ένστικτα των Ελλήνων, αφού τους έπεισε να παρακολουθήσουν «πτήσεις γαϊδάρων», τώρα τους γελοιοποιεί. Αριστερούς, Παοκτσήδες, Χριστιανούς, όπως και κάθε δραματοποιημένο ψηφοφόρο που βρίσκει ότι «η δύναμη είναι στο παραμύθι»…
Μπορεί κανείς να βρει άκρη με τον Τσίπρα; Όσο μπορεί και με τους «οπαδούς» που συνωστίζονται στις «κερκίδες» της κάθε «αρένας» που απλώνεται μπροστά στα πόδια των επίδοξων Γκαίμπελς της χώρας.
«Όλο ίδια και τα ίδια, του μυαλού σου ροκανίδια». Κι ο παραμυθάς Αλέξης το πήρε χαμπάρι από μικρός. Άλλοι το ψάχνουν ακόμα…
