Πλασματικά χρόνια σύνταξης το 2020; Είμαστε σοβαροί;

Η οικονομική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία από το 2008 μέχρι σήμερα, βοήθησε σε σημαντικό βαθμό στο να αποκαλυφθούν, οι στρεβλώσεις και ο ανορθολογισμός που χαρακτηρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί το εγχώριο «σύστημα». Έτσι οδηγηθήκαμε στην υιοθέτηση της ανάγκης να προχωρήσουν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές, είναι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.

H ανατροπή της δημογραφικής ισορροπίας της χώρας μας, αναγκαστικά οδηγεί στην εγκατάλειψη του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συνταξιοδοτικού συστήματος. Η χρηματοδότηση των συντάξεων των συνταξιούχων, από τις εισφορές των εργαζομένων, δεν είναι πλέον εφικτή, καθώς έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί η αναλογία των εργαζομένων προς τους συνταξιούχους. Είναι φανερό, ότι οι εισφορές των εργαζομένων δεν επαρκούν για την κάλυψη των τρεχουσών συντάξεων, αλλά ούτε και για την δημιουργία ενός συνταξιοδοτικού μελλοντικού αποθέματος. 

Είναι φανερό επίσης, ότι οποιαδήποτε μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, θα πρέπει να στοχεύει τόσο στην βιωσιμότητα του, όσο και στην δημιουργία μιας φιλικής  προς την ανάπτυξη  πολιτικής εισφορών. Άλλωστε τα πρώτα συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει η επιτροπή Πισσαρίδη, έχουν να κάνουν με τη μείωση στην επιβάρυνση του κόστους εργασίας ώστε να αυξηθούν οι αμοιβές.  

Έτσι η λύση στην οποία θα οδηγηθούμε, λίγο - πολύ θα αποτελείται από μια minimum κρατική σύνταξη και από μια δεύτερη σύνταξη που θα αφορά σε κάθε συνταξιούχο ξεχωριστά και που θα εξαρτάται από τις προσωπικές του εισφορές κατά την διάρκεια του εργασιακού του βίου. Αυτή η δεύτερη σύνταξη, θα έχει καθαρά κεφαλαιοποιητικό χαρακτήρα, διότι με τις εισφορές που θα καταβάλει ο κάθε εργαζόμενος, θα κτίζει σε ατομική βάση το κεφάλαιο από το οποίο θα αντλήσει σε δεύτερο χρόνο, τη σύνταξη του.

Αυτό το σύστημα απαγκιστρώνει την βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος, από το βάρος της ανατροπής της δημογραφικής ισορροπίας και από το βάρος των ραγδαίων αλλαγών στο περιβάλλον της απασχόλησης. Είναι σαφές, ότι η μετάβαση από το ένα σύστημα στο άλλο, θα δημιουργήσει ένα κενό που θα απαιτήσει έκτακτη χρηματοδότηση. Η πηγή αυτής της χρηματοδότησης, παραμένει ασαφής. Ορισμένοι εκτιμούν, ότι θα μπορεί να είναι μέρος των πόρων από το Ταμείο της Ανασυγκρότησης, αλλά αυτό μένει να αποδειχτεί αν είναι εφικτό και αν γίνεται αποδεκτό από τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα.   

Και ενώ κινούμαστε σε αυτά τα μονοπάτια, ο τελευταίος ασφαλιστικός νόμος φαίνεται ότι αφήνει ένα ακόμα παράθυρο για την καταβολή πρόωρης για 12.000 μητέρες με πλήρεις αποδοχές. Αυτή η διάταξη δίνει την ευκαιρία σε παλιές ασφαλισµένες των ταµείων ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ να θεµελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωµα έως και 12 χρόνια νωρίτερα µε πλήρεις αποδοχές. Αφορά σε μητέρες που είχαν χάσει το τρένο των συντάξεων µητρότητας, αλλά πλέον δύνανται να ανοίξουν την πόρτα της εξόδου, αρκετά χρόνια πριν από τα 62 και τα 67 και συγκεκριμένα στην ηλικία των 50 ετών µε µειωµένη σύνταξη και των 55 µε πλήρη.

Κλειδί σε αυτήν τη διαδικασία, είναι ότι πρέπει να καταστεί τελευταίος φορέας ασφάλισης το πρώην ΙΚΑ, δηλαδή ο κλάδος µισθωτών του ΕΦΚΑ και οι υποψήφιες συνταξιούχοι θα πρέπει να εκπληρώνουν τους όρους των ευνοϊκών διατάξεων για τις μητέρες ανηλίκων όπως περιγράφονται στον ασφαλιστικό νόμο που ισχύει από τον περασμένο Φεβρουάριο. Μάλιστα οι μητέρες αυτές µπορούν να κάνουν χρήση πλασµατικών ετών ασφάλισης, όπως σπουδές, κενά ασφάλισης, επιδοτούµενη ανεργία κ.α., για τη συµπλήρωση του χρόνου των απαιτουμένων 5.500 ηµερών.

Είναι δυνατόν να συζητάμε για πλασματικά έτη ασφάλισης, το 2020; Είναι δυνατόν να βιάζεται τόσο βάναυσα η λογική και η προσπάθεια εξορθολογισμού της σκέψης των πολιτών, με τη χρήση της έννοιας των πλασματικών ετών ασφάλισης;  Είναι δυνατόν οι νέοι εργαζόμενοι που αμφιβάλλουν για την βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος και που ανησυχούν για το αν οι ίδιοι θα μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν ποτέ, να διαβάζουν ότι σε περίπτωση θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, το ποσό εξαγοράς των πλασματικών ετών ασφάλισης παρακρατείται κάθε μήνα από τη σύνταξη; Και μάλιστα είναι ίσο με το ¼ του ποσού της σύνταξης και μέχρι την εξόφληση του; Δηλαδή είναι λογικό να συνταξιοδοτείσαι και ακολούθως πληρώνεις τις εισφορές σου, από τη σύνταξη που λαμβάνεις; Είμαστε σοβαροί;

*Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.

Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.