Κατεβαίνοντας κάθε πρωί την Κηφισίας, κύριε Πρόεδρε, και με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας, έχω την αίσθηση ότι η χώρα δεν διαθέτει αστικές συγκοινωνίες. Ή ότι εκείνη ειδικά την ώρα που ο κόσμος πάει στις εργασίες του, οι εργαζόμενοι έχουν κηρύξει στάση εργασίας. Κάνω χιλιόμετρα για να δω το επόμενο μπλε λεωφορείο. Το περίεργο είναι ότι στις στάσεις δεν υπάρχει πολύς κόσμος. Σαν να έχουν παραιτηθεί οι πολίτες από την προσδοκία ότι θα περάσει σύντομα το λεωφορείο.
Θα πει κάποιος Θεσσαλονικιός, που αντιμετωπίζει τα ίδια και χειρότερα με τα αστικά, ότι οι Αθηναίοι, τουλάχιστον, έχουν μετρό. Ναι, έχουμε μετρό. Αλλά κάθε πότε έρχεται κι αυτό! Τα δρομολόγια δεν είναι τόσο πυκνά όσο στο παρελθόν και το αποτέλεσμα είναι να προσφέρονται κακές υπηρεσίες. Όταν ο κόσμος στριμώχνεται σαν τις σαρδέλες, δεν το λέει κανείς αυτό συγκοινωνία.
Η κατάσταση στις συγκοινωνίες είναι τραγική. Το βιώνουν οι πολίτες καθημερινά. Χρειάζονται νέα λεωφορεία στους δρόμους, πιο πυκνά δρομολόγια στο μετρό, καλύτερη οργάνωση σε όλες τις εταιρείες του Δημοσίου που ασχολούνται με τις μεταφορές.
Η προηγούμενη κυβέρνηση που… αγαπούσε τον λαό, που πάντα μιλούσε εξ ονόματος των «μη προνομιούχων», τους επιφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη σε αυτόν τον τομέα, όπως και σε πολλούς άλλους: Τον παρέδωσε σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ' ό,τι τον παρέλαβε. Πάλι καλά που δεν μας είπαν ότι το έκαναν για το καλό μας, για να μας οδηγήσουν στη χρήση ποδηλάτων. Η ουσία είναι ότι δεν έκαναν κάτι για να διατηρήσουν το δίκτυο στην κατάσταση που το παρέλαβαν.
Και το χειρότερο! Προχώρησαν σε έναν διαγωνισμό για την προμήθεια 1.000 λεωφορείων, ο οποίος ήταν τόσο προβληματικός που ακυρώθηκε από την Ανεξάρτητη Αρχή. Κατά συνέπεια, ο διαγωνισμός αυτός ξεκίνησε και πάλι από την αρχή. Πράγμα που σημαίνει ότι μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες θα περάσουν 16-20 μήνες μέχρι να δούμε και πάλι λεωφορεία στους δρόμους. Μέχρι τότε ο κόσμος θα στριμώχνεται στο μετρό και όταν οι κύριοι αυτοί αποφασίζουν να κάνουν στάση εργασίας, η Αθήνα θα θυμίζει ένα απέραντο πάρκινγκ.
Ο υπουργός σας, ο κ. Καραμανλής, έχει προσπαθήσει, κύριε Πρόεδρε, να βρει λύσεις. Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν μπει σε κυκλοφορία περισσότερα από 170 λεωφορεία στην Αθήνα και 100 στη Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν φτάνει! Ούτε και ο ίδιος ο κ. Καραμανλής ισχυρίστηκε ότι με αυτόν τον τρόπο θα έλυνε το πρόβλημα. Έπρεπε να βρει τρόπους να βελτιώσει την κατάσταση και τους βρήκε.
Το πραγματικό στοίχημα σε αυτή τη φάση είναι να οργανωθεί και να εκτελεστεί σωστά ο διαγωνισμός. Να μην έχουμε μία ακόμη ακύρωση και φτάσουμε έτσι στην επόμενη τετραετία και δεν έχουμε αστικές συγκοινωνίες. Νομίζω ότι στο κομμάτι αυτό θα τα πάτε καλά. Σε αντίθεση με τους συντρόφους, τις προδιαγραφές για έναν διαγωνισμό θα μπορέσετε να τις βάλετε σε ένα κομμάτι χαρτί.
Το ζητούμενο είναι να βρεθούν σύγχρονες λύσεις που να προστατεύουν το περιβάλλον και να βελτιώσουν τη ζωή των κατοίκων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Οι νέες τεχνολογίες βοηθούν σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση. Τα ηλεκτρικά λεωφορεία είναι μία λύση, αν και δεν είναι 100% ηλεκτρικά. Οι ανηφόρες της Αττικής θα τα δυσκολέψουν αρκετά. Ωστόσο είναι μία λύση. Όπως λύση είναι και τα λεωφορεία που χρησιμοποιούν υδρογόνο. Την έχουν επιλέξει αρκετές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Αλλά δεν παύει κι αυτή να είναι μια νέα τεχνολογία. Εκείνο που θα έπρεπε ίσως να ζητήσει το υπουργείο είναι να χρησιμοποιηθούν όλες οι τεχνολογίες. Σε μία αναλογία. Τόσα ηλεκτρικά, τόσα με υδρογόνο. Κι ίσως να δοκιμαστούν νωρίτερα. Να φέρουν τώρα οι υποψήφιοι λεωφορεία για να δοκιμαστούν. Άμεσα!
Ένα άλλο θέμα, κύριε Πρόεδρε, είναι η μορφή του διαγωνισμού. Θα τα αγοράσουμε τα λεωφορεία ή θα τα νοικιάσουμε με leasing; Η δεύτερη αυτή λύση ίσως είναι πιο συμφέρουσα για τον Έλληνα φορολογούμενο. Ξέρουμε από την αρχή πόσο θα είναι το κόστος, ενώ όλες οι ζημίες και οι επισκευές θα επιβαρύνουν τον εργολάβο. Κι ίσως θα έπρεπε να συζητήσουμε και το ποιος θα έχει την ευθύνη για τη λειτουργία των εταιρειών. Μήπως είναι καλύτερα την ευθύνη για την τήρηση των δρομολογίων να την έχει ο ιδιώτης που θα αναλάβει και την παράδοση των λεωφορείων. Με άλλα λόγια, εκείνο που πρέπει να ξεκαθαρίσει άμεσα είναι αν θα πρόκειται για έναν απλό διαγωνισμό αγοράς οχημάτων ή για κάτι πιο σύνθετο.
Οι συγκοινωνίες, ίσως, είναι μία καλή ευκαιρία για να δοκιμαστούν πρακτικές που σε αυτή τη χώρα έχουν δαιμονοποιηθεί. Επειδή το ζητούμενο για τους εθνικούς εργολάβους ήταν πάντα μία καλή σύμβαση αγοράς προϊόντων από το Δημόσιο. Η σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα είχε γι'' αυτούς κινδύνους. Μπορεί και να έχαναν χρήματα. Και δεν είχαν συνηθίσει σε κάτι άλλο από το να κερδίζουν καλά πληρωμένες συμβάσεις…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
