Το κοινό έγκλημα ως θέμα πολιτικής

Το οργανωμένο έγκλημα δεν έλειψε ποτέ από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που προτιμούν να κλέβουν παρά να δουλεύουν και η οργανωμένη κλεψιά είναι πάντα πιο αποδοτική από την περιπτωσιακή. Δεν ανακάλυψε τώρα τις συμμορίες, ούτε ο πλανήτης ούτε η Ελλάδα. Όσο για τις θεωρίες ότι «το έγκλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν υπάρχει πολιτική βούληση», εγώ τις ακούω βερεσέ.

Θέλω να πω, ότι δεν βρίσκω κανέναν λόγο να μην θέλει η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τις συμμορίες και τους φονιάδες. Ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα. Το ίδιο και η εκάστοτε φυσική ηγεσία της αστυνομίας. Εντάξει, να δεχτώ ότι μπορεί να υπάρχει άλλη πολιτική ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των Εξαρχείων ή των πανεπιστημίων, αλλά στο ζήτημα του οργανωμένου εγκλήματος τι διαφορές να έχουν; 

Θα μου πει κάποιος ότι έχουν καίρια σημασία τα κριτήρια επιλογής ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά. Αν αναλάβει υπουργός κάποιος που πιστεύει ότι η αστυνομία είναι μηχανισμός τρομοκράτησης του «λαϊκού κινήματος» και δευτερευόντως όπλο καταπολέμησης του εγκλήματος, τότε είναι φυσιολογικό η αποτελεσματικότητα του σώματος να μειωθεί κατά την διάρκεια της θητείας του. Συμφωνώ, αλλά και πάλι αυτού του είδους οι ιδεοληψίες αργά ή γρήγορα καταπέφτουν μπροστά την σκληρή πραγματικότητα.

Κατά τον ίδιο τρόπο, αν αναλάβει υπουργός κάποιος που πιστεύει ότι όλα τα προβλήματα της κοινωνίας μας μπορούν να λυθούν μέσω της αστυνομίας, δεν σημαίνει ότι θα εξαλείψει τις ληστείες, τους φόνους και τους εκβιασμούς.

Εδώ χρειάζεται μια συστηματική και επαγγελματική δουλειά σε βάθος χρόνου, που δεν είναι ζήτημα πολιτικής απόφασης αλλά γνώσης και ανοικτών μυαλών. Χωρίς να είμαι εγκληματολόγος, ξέρω ότι σ’ αυτό το θέμα η δουλειά που θα ξεκινήσει σήμερα θα αποδώσει σε δυο χρόνια. 

Οι κυβερνήσεις όμως βιάζονταν να δουν αποτέλεσμα αύριο το πρωί για να την πουλήσουν στους ψηφοφόρους τους.  Και οι αντιπολιτεύσεις καραδοκούν να τύχει καμιά σειρά από μαφιόζικα ξεκαθαρίσματα στους δρόμους, για να κατηγορήσουν τις κυβερνήσεις για έλλειψη πολιτικής βούλησης. Συμπαθάτε με, αλλά είναι σαχλαμάρες ένθεν κακείθεν. 

Εγώ λέω ότι η αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος δεν μπορεί να γίνεται θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο Μητσοτάκης ποτέ δεν κατηγόρησε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι είχε ιδεοληψία απέναντι στην υπόθεση του οργανωμένου εγκλήματος. Σε άλλα θέματα  ασφάλειας ναι, αλλά ποτέ δεν έκανε μικροπολιτική πάνω σε φόνους και ληστείες. Οπότε ας το κόψει τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα πείσει κανέναν ότι αν ήταν ο Τσίπρας πρωθυπουργός δεν θα έμπαιναν οι εγκληματίες στο διαμέρισμα των Γλυκών Νερών.