Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η Γεωργία είναι 16 ετών και άριστη μαθήτρια. Μια μέρα, αποκάλυψε σε συμμαθήτριά της ότι θα ήθελε να πάει σε θεατρική παράσταση στα Εξάρχεια αλλά από τότε που βγήκε ο «Κούλης» - έτσι τον λένε φαίνεται στο σπίτι τον Μητσοτάκη- οι μπάτσοι δέρνουν τον κόσμο. Και φοβάται μήπως δείρουν και την ίδια…
Ο Ηλίας είναι φοιτητής στην Νομική. Εξαιρετικός ρήτορας και καλόκαρδος άνθρωπος. Μέλος της ΚΝΕ. Χαμογελάει συχνά και έχει καλό χιούμορ. Όταν όμως, του μιλάς για «νεοφιλελεύθερες» ιδέες, σκοτεινιάζει το βλέμμα του και αγριεύει. Είναι απολύτως βέβαιος ότι ο καπιταλισμός είναι η κόλαση κάθε κοινωνίας.
Η Ματίνα, ο Γιάννης, η Μυρτώ μιλούν μεταξύ τους τόσο όμορφα που χαίρεσαι να τους ακούς. Ξέρουν ποιητές, έχουν διαβάσει λογοτεχνία, σκέπτονται να ταξιδέψουν σ΄όλο τον κόσμο. Όμως, τρέχουν πάντα πρώτοι στην κατάληψη και μηδενίζουν στο πανεπιστήμιο, οτιδήποτε δεν είναι δικό τους. Οι δύο πρώτοι είναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η Μυρτώ ΣΥΡΙΖΑ…
Χιλιάδες νέοι, όμορφοι, ευγενείς, έξυπνοι, μορφωμένοι χαμογελούν μεταξύ τους. Και θυμώνουν, με τους άλλους. Μιλούν για έναν άλλο κόσμο και μηδενίζουν τον δικό τους. Εξιδανικεύουν αυτό που δεν έχουν και απεχθάνονται αυτό που έχουν. Θεοποιούν την θεωρία και αρνούνται να βελτιώσουν την πράξη.
Νομίζετε ότι όλα αυτά τα παιδιά που βγαίνουν στους δρόμους, που κάνουν κατάληψη στην ΑΣΟΕΕ, που συνασπίζονται στις πορείες είναι ανεγκέφαλοι μπαχαλάκηδες;
Στην πλειοψηφία τους δεν είναι. Απλά, έχουν δεχτεί έναν συστηματικό και μακροχρόνιο προσηλυτισμό. Στο σπίτι, στο σχολείο, στα μίντια, στα ίδια τα κόμματα που σιτίζονται από την αστική δημοκρατία που μεθοδικά αποστρέφονται. Λοιδορούν, κατασυκοφαντούν και στοχοποιούν στα παιδιά τους.
Ναι αλλά τώρα τι γίνεται; Εδώ τα πράγματα αγριεύουν. Αν η κυβέρνηση συνεχίσει να θέλει την επιβολή του νόμου και μιας κανονικότητας στα πανεπιστήμια, τι θα κάνουν αυτές οι μειοψηφίες; Πώς θα αντιδράσουν αυτοί οι νέοι που έχουν δεχτεί την προπαγάνδα σε όλη τους την τρυφερή ηλικία και κατάντησαν «ζηλωτές», στρατιώτες σχεδόν, στον ύψιστο σκοπό της ανατροπής του καπιταλισμού. Όπου και αν εφαρμόζεται και όπου και αν ισχύει.
Δύο λύσεις υπάρχουν: η μία προϋποθέτει αυστηρότητα και αντιμετώπιση όλων αυτών που λειτουργούν ως Ιησουίτες και σπρώχνουν στο «τάγμα» τους τόσους νέους. Και η δεύτερη, η πιο εφικτή, να βρεθεί κάποιος να αποκαλύψει σ΄αυτά τα παιδιά ότι είναι οι λιγότεροι. Και ότι όλοι οι υπόλοιποι φοιτητές ή συμμαθητές τους δεν είναι απαραίτητα «μωροί» και «άφρονες» που δεν θέλουν να ακολουθήσουν το δόγμα της ιερότητας του σοσιαλισμού. Είναι απλά περισσότεροι και έχουν το δικαίωμα να έχουν δίκιο.
Ο προσηλυτισμός είναι το καρκίνωμα της Ελλάδας, εδώ και δεκαετίες. Και αφορά ανθρώπους οι οποίοι είναι είτε αριστεροί νάρκισσοι είτε καριερίστες των κομμάτων είτε απατεώνες του κοινού ποινικού κώδικα.
Ας υποθέσουμε ότι το Υπουργείο και η αστυνομία θα κάνουν σωστά την δουλειά τους εξασφαλίζοντας την ελευθερία των πανεπιστημίων. Έστω και αν χρειαστεί να μπει κάρτα εισόδου για τους φοιτητές ή μόνιμο προσωπικό ασφαλείας. Με τους «ινστρούκτορες» των παιδιών μας τι θα γίνει; Με τους εγωκεντρικούς γονείς που θέλουν να μεταδώσουν στους «επιγόνους» τους την ιδεολογία τους, με τους δασκάλους που ζουν ακόμα την ιδεοληψία τους και με τα αριστερά κόμματα που δεν θέλουν να αποδεχτούν το πολίτευμα.
Τι θα γίνει με όλους αυτούς που έπεισαν αυτά τα παιδιά ότι έχουν πάντα δίκιο; Ότι είναι μονίμως τα θύματα μιας άδικης κοινωνίας και έχουν το μοναδικό «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι όλων;
