Η νέα κανονικότητα απαιτεί νέα πολιτική

Στο Δελτίο Πολιτικής Ανάλυσης του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση, του think tank που ίδρυσε η Άννα Διαμαντοπούλου που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες, διαβάζουμε ότι μέρα με την ημέρα γίνεται φανερό σε όλους ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για «επιστροφή στην κανονικότητα» αλλά ζούμε ήδη σε μια νέα πραγματικότητα, μια νέα κανονικότητα. 

Η νέα κανονικότητα σφυρηλατείται από την οικονομική κρίση, την πανδημία, τις γεωπολιτικές απειλές και βέβαια, την κλιματική αλλαγή. 

Πράγματι, η χώρα μας έχει πάρει ήδη μια «πρόγευση» όλων αυτών των προκλήσεων και προσπαθεί να βρει το βηματισμό της μέσα στην ιδιότυπη πολιτική συνθήκη που δημιουργεί η συνύπαρξη κέντρου και παραδοσιακής δεξιάς, μια συνθήκη που αναδύθηκε από κάτω, από τον ίδιο τον λαό, από το ίδιο το εκλογικό σώμα ως εντολή υπέρβασης της έντασης και του διχασμού της προηγούμενης δεκαετίας και ως έκφραση του αιτήματος για αποτελεσματική διακυβέρνηση. 

Η παραπάνω παράγραφος είναι κάποιες δικές μας παρατηρήσεις. Θα συνυπογράψουμε δε και το σημείο της ανάλυσης που το «Δίκτυο» αξιολογεί την κυβέρνηση. 

Αντιγράφουμε: «Η κυβέρνηση καταβάλλει σημαντική προσπάθεια από την αρχή της θητείας της ν’ αντιμετωπίσει το πλέγμα εθνικών, υγειονομικών, οικονομικών, κλιματικών κρίσεων, είναι αλήθεια ικανοποιητικά στο μέτρο των αυτόνομων δυνατοτήτων της, αλλά εξαντλείται. Το μεταρρυθμιστικό έργο δηλαδή νέο πολιτικό σχέδιο και νέοι θεσμοί σε όλους τους τομείς που απαιτούν οι νέες συνθήκες δεν έχει ακόμα ξεδιπλωθεί».

Κατά τη δική μας άποψη το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η πεισματική της άρνηση να νοηματοδοτήσει το έργο της με όρους πολιτικούς. Αντ’ αυτού εξαντλείται, δαπανώντας πολιτικό κεφάλαιο, σε διατήρηση συσχετισμών στη βάση διαχωρισμών που ούτε η ίδια πιστεύει, ο πρωθυπουργός σίγουρα δεν πιστεύει στη διάκριση μεταξύ αριστεράς-δεξιάς, κέντρου-λαϊκοδεξιάς.

Και όχι μόνο διατηρεί στη συζήτηση ανύπαρκτες διαχωριστικές γραμμές, το κάνει χονδροειδώς παράγοντας παραπολιτική γύρω από πρόσωπα και όχι πολιτικά μηνύματα γύρω από τις πολιτικές, από το υπαρκτό έργο της.

Μια καλή ιδέα για όλους στην κυβέρνηση θα είναι να διαβάσουν όσα είπε ο κ. Σταύρος Μπένος στην πρώτη συνάντησή του με φορείς στην Εύβοια. Είπε ότι η επιχείρηση ανασυγκρότησης της Εύβοιας θα κινηθεί σύμφωνα με μια ανθρωποκεντρική αντίληψη για την πολιτική.

Αυτά ακούγονται «κάπως» στα ακροατήρια που είναι μαθημένα (εθισμένα είναι η πιο σωστή λέξη) να καταναλώνουν ξύλινο πολιτικό λόγο και μεγαλοστομίες σε κακοκατασκευασμένα ρητορικά σχήματα αλλά ο πολιτικός λόγος της νέας κανονικότητας δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν.

Ναι, η νέα κανονικότητα απαιτεί μια νέα πολιτική και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συμμετοχική δημοκρατία. Τα τραγικά γεγονότα των πυρκαγιών, η πανδημία, δείχνουν πως όσο οργανωμένο και να είναι το κράτος, όσους πόρους και να διαθέτει πλέον δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις χωρίς την ενεργό συμμετοχή των πολιτών.

Χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική, χρειαζόμαστε μια νέα, συμμετοχική δημοκρατία που θα πηγάζει από μια ανθρωποκεντρική αντίληψη της πολιτικής. Οι προκλήσεις της εποχής επιβάλλουν ένα τρόπο οργάνωσης που εμπλέκει πολλούς στη λήψη των αποφάσεων (κάτι που είναι εύκολο σήμερα με τα ψηφιακά εργαλεία συμμετοχικής δημοκρατίας και διακυβέρνησης).

Χρειαζόμαστε αποκεντρωμένη εξουσία όχι συγκεντρωτικά μοντέλα διακυβέρνησης, γιατί όταν οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά στη λήψη των αποφάσεων, μέσα από τα εργαλεία συμμετοχικής διακυβέρνησης, δέχονται να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί σε κάθε επίπεδο του οργανωμένου, κοινωνικού βίου.

Για να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις δεν αρκεί ένα οργανωμένο, επιτελικό κράτος. Πρέπει να εμπλακούν οι πολλοί. Η ώρα της συμμετοχικής δημοκρατίας για τη χώρα μας έφτασε.