Έχουμε επιλέξει τι θέλουμε ως χώρα;

Έχουμε επιλέξει τι θέλουμε ως χώρα;

Ας μεταφερθούμε στο χρόνο και ας γυρίσουμε στο 1912. Ο Τιτανικός ξεκινάει το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον προς τη Νέα Υόρκη, με 2.224 επιβάτες. Στις 15 Απριλίου, μετά από σύγκρουση με παγόβουνο, το μεγαλοπρεπές υπερωκεάνιο βυθίζεται στον Ατλαντικό. Πάνω από 1500 άνθρωποι πέθαναν από εκείνη τη σύγκρουση. Σώθηκαν όμως και άλλοι 700.

Ο Τιτανικός είχε σωστικές λέμβους για 1.178 άτομα μόνο.

Φανταστείτε τώρα τον εαυτό σας στη θέση του καπετάνιου. Ο μηχανικός που σχεδίασε το υπερωκεάνιο, σου ανακοινώνει ότι το σκάφος θα βυθιστεί σύντομα και θα πρέπει να διατάξεις εκκένωση.

Οι εναλλακτικές σου είναι οι εξής:

Μπορείς να ανακοινώσεις ότι θα βάλεις όσα περισσότερα άτομα είναι δυνατόν στις λέμβους, ξεκινώντας από τις γυναίκες και τα παιδιά και ότι τα σωσίβια θα μοιραστούν στους υπόλοιπους επιβάτες ενώ την ίδια ώρα, θα αποστέλλονται σήματα SOS από το προσωπικό του πλοίου

ή

στα αγωνιώδη ερωτήματα των επιβατών και των ναυτών του πλοίου να απαντήσεις: «Πάνω απ' όλα η ανθρώπινη ζωή» και να αποχωρήσεις.

Είναι ξεκάθαρο ότι στη δεύτερη περίπτωση θα υπάρξει πανικός και τα θύματα θα είναι πολύ περισσότερα.

Κάθε επιλογή έχει συνέπειες.

Όταν κάποιος σου φέρνει ένα πρόβλημα, η πρώτη ερώτηση είναι «ποιές είναι οι εναλλακτικές μου;». Και η δεύτερη «τι συνέπειες έχει η κάθε μία;».

Αυτό ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Είτε πρόκειται για κυβέρνηση είτε για επιχείρηση, ο κανόνας είναι ο ίδιος. Ακόμα και ο στόχος είναι ο ίδιος. Οι μόνες διαφορές είναι στην υλοποίηση. Μάλιστα, σήμερα, οι επιχειρηματίες με τους πολιτικούς βρίσκονται σε απόλυτη ευθυγράμμιση όσον αφορά στην οδό που οδηγεί στην ευημερία.

Σύμφωνα με τον Yuval Noah Harari: «η οικονομική ανάπτυξη έχει γίνει το καίριο σημείο στο οποίο συναντιούνται σχεδόν όλες οι νεωτερικές θρησκείες, ιδεολογίες και κινήματα.Η Σοβιετική Ένωση, με τα μεγαλομανή της Πενταετή Προγράμματα, ήταν τόσο παθιασμένη με την ανάπτυξη όσο και ο πιο αδίστακτος Αμερικανός βιομήχανος. Όπως ακριβώς χριστιανοί και μουσουλμάνοι πιστεύουν στον παράδεισο και διαφωνούν μόνο στον τρόπο για να φτάσεις εκεί, έτσι καπιταλιστές και κομμουνιστές, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, πίστευαν στην δημιουργία του επίγειου παράδεισου μέσω της οικονομικής ανάπτυξης και τσακώνονταν μόνο για τη σωστή μέθοδο».

Εφόσον είναι πλέον κοινά αποδεκτό, πως η οικονομική ανάπτυξη είναι η σωστή κατεύθυνση, που πρέπει να ορίζει τις αποφάσεις μας, γιατί δεν κάνουμε ακριβώς αυτό;

Σήμερα οι εναλλακτικές μας είναι το υπάρχον μοντέλο, που στηρίζεται στην εσωτερική κατανάλωση, τον τουρισμό και την αγοραστική δύναμη των δημοσίων υπαλλήλων από τη μία και από την άλλη μια νέα προσέγγιση που θα δημιουργήσει πλούτο, χρησιμοποιώντας τα δημιουργικότερα ένστικτα του Έλληνα.

Ήρθε η ώρα να συμφωνήσουμε, πως η οικονομική ανάπτυξη της χώρας περνάει μέσα από την επιχειρηματικότητα.

Η χώρα βρίσκεται σε λάσπη. Εδώ και χρόνια.

Αντί να συζητάμε για τα αναδρομικά των συνταξιούχων ή για το ροζ βίντεο της Ιωάννας, θα έπρεπε να συζητάμε για το πως θα δημιουργήσουμε τις συνθήκες, που θα επιτρέψουν να διαπρέψουν οι επιχειρήσεις μας, σε ευρωπαϊκό και μετά σε παγκόσμιο επίπεδο. Όση αηδία κι προκαλούν οι αποκαλύψεις για τον πρ. Υπουργό Παππά, όσο τριτοκοσμική κι αν είναι η εικόνα των απειλών του αρχηγού της Πυροσβεστικής, προς συνάδελφό του, για το πόρισμα της τραγωδίας στο Μάτι, υπάρχει η ανάγκη να φύγουμε μπροστά.

Αυτή είναι η ώρα για να πάρουμε αποφάσεις.

Εφόσον, πλέον, καταλάβαμε (ελπίζω) ότι δεν υπάρχει λεφτόδεντρο και πως ο δημόσιος τομέας δεν παράγει πλούτο, τώρα πρέπει να ακολουθήσουμε επιτυχημένα παραδείγματα και να δημιουργήσουμε τις δικές μας κοιτίδες επιχειρηματικότητας. Μακριά από ιδεοληψίες και λαϊκισμούς, ήρθε η ώρα να δώσουμε την σκυτάλη στις επιχειρήσεις.

Ακόμα και ο κομμουνιστής Ντενγκ Σιαοπίνγκ είχε πει πως, η ανάπτυξη είναι η μόνη πραγματική αλήθεια, συνοψίζοντάς το πολύ εύγλωττα: «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, σημασία έχει να πιάνει ποντίκια».

Αυτή την χώρα από την λάσπη θα την βγάλει μόνο η επιχειρηματική της κοινότητα. Είναι η μόνη που θα πιάσει ποντίκια. Και είναι στο δικό μας χέρι να την κάνουμε μεγαλύτερη.

*Ο κ. Λευτέρης Παπαγεωργίου είναι ο CEO της Entranet και συγγραφέας των best sellers: «Startups. Από την ιδέα, στην παγκόσμια αγορά» και «Startups. Οι πωλήσεις».