Του Γιώργου Μαυρωτά* 
Το πρόβλημα της εξόδου από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει κάποιες ενδογενείς και κάποιες εξωγενείς μεταβλητές. Ενδογενείς είναι οι μεταβλητές που εξαρτώνται άμεσα από εμάς και εξωγενείς αυτές που δεν εξαρτώνται άμεσα από εμάς.
Οι ενδογενείς μεταβλητές είναι οι ενέργειες που μπορούμε να αποφασίσουμε να κάνουμε μόνοι μας κι εξαρτώνται αποκλειστικά από τη δική μας διακυβέρνηση. Όπως για παράδειγμα η ανασυγκρότηση του δημοσίου, η πάταξη της γραφειοκρατίας, η επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης, η στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας (κάτι που περιλαμβάνει και το φορολογικό σύστημα), η δημιουργία κλίματος για την προσέλκυση επενδύσεων (κάτι που περιλαμβάνει και τη συμπεριφορά των υπουργών), η καταπολέμηση του πελατειακού κράτους (ίσως το σημαντικότερο), η ανόρθωση της παιδείας και υγείας και πολλά άλλα. Θα πρόσθετα επίσης ότι η σημαντικότερη ενδογενής μεταβλητή είναι ο βαθμός σύγκλισης σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα γιατί οι μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα για να βγει από την κρίση θέλουν και μεγάλες συναινέσεις και συμβιβασμούς των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων.
Οι εξωγενείς μεταβλητές είναι οι ενέργειες που γίνονται απ' έξω χωρίς να μπορούμε να τις επηρεάσουμε άμεσα. Για παράδειγμα τέτοιες εξωγενείς μεταβλητές είναι η ρύθμιση του χρέους, η συμμετοχή μας στην ποσοτική χαλάρωση κλπ που εξαρτώνται από αποφάσεις των θεσμών. Αυτές μπορεί να έχουν μεγάλη σημασία για τη λύση του προβλήματος αλλά δεν εξαρτώνται από μας. Ή μάλλον εξαρτώνται έμμεσα από μας με το να αποδείξουμε ότι υπάρχει πραγματική βούληση (και διακομματική) για να ακολουθήσουμε την ευρωπαϊκή προοπτική κάνοντας τις απαραίτητες δομικές αλλαγές στην οικονομία και στη δημόσια διοίκηση.
Απ' ότι έχει δείξει η εμπειρία έως τώρα, θα πρέπει να σταματήσουμε να βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Να ζητιανεύουμε δηλαδή τη ρύθμιση υπέρ μας των εξωγενών μεταβλητών όταν πρέπει πρώτα να ρίξουμε το βάρος στις ενδογενείς μεταβλητές που ανέφερα παραπάνω, γιατί πολύ λίγα πράγματα έχουμε κάνει ως τώρα. Έτσι θα αποκατασταθεί και η χαμένη αξιοπιστία της χώρας στις διαπραγματεύσεις. Να κάνουμε αυτά που εξαρτώνται από μας -και που θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει από μόνοι μας χωρίς μνημόνια και τρόικες- ώστε να είμαστε πειστικοί ότι επιθυμούμε μια ευρωπαϊκή προοπτική. Γιατί προς το παρόν είμαστε ο διασωληνωμένος συγγενής που μας έχουν ξεχασμένους στην άκρη, χωρίς να βγάζουν την πρίζα, αλλά χωρίς να βλέπουν και σημάδια ανάνηψης...
* Ο Γιώργος Μαυρωτάς είναι Βουλευτής Αττικής – Το Ποτάμι
