Covid-19: Η επιτάχυνση της ιστορίας και η Αποκάλυψη του Ιωάννη

Η προσπάθεια αντιμετώπισης της πανδημίας, επιταχύνει τις εξελίξεις αλλά και την ίδια την ιστορία. Επιταχύνει, από τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι έρευνες και οι δοκιμές για τα εμβόλια, μέχρι τον τρόπο που θα εκτελείται το εμπόριο. Επιταχύνει το ρυθμό των επενδύσεων στις υποδομές και των επενδύσεων στον ψηφιακό κόσμο.

Η πανδημία έδωσε την ευκαιρία στις φαρμακευτικές και στις βιοτεχνολογικές εταιρείες να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Έδωσε την ευκαιρία σε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης, να καινοτομήσουν στον τομέα της διαδραστικότητας της διδασκαλίας και του περιεχομένου των σπουδών, σε μια προσπάθεια να ισχυροποιήσουν τους δεσμούς και τις σχέσεις ανάμεσα στους δάσκαλους και στους μαθητές και ανάμεσα στους καθηγητές και τους φοιτητές.

Έδωσε την ευκαιρία στη τεχνολογία να αναπτύξει μεθόδους παράδοσης στο χώρο των logistics, με το minimum της ανθρώπινης επαφής ανάμεσα στον διανομέα και τον αποδέκτη. Έδωσε τη ευκαιρία στις τράπεζες να μεταφέρουν πάνω από το 80% των εργασιών τους και των επαφών τους με τους πελάτες, σε πλατφόρμες και ψηφιακές εφαρμογές.

Αυτά ήταν σε διεθνές επίπεδο, μερικά από τα παραδείγματα των διεργασιών και των δραστηριοτήτων, που ήταν ήδη στα σκαριά και που αναγκαστικά επιταχύνθηκαν από τις εξελίξεις, σε μια προσπάθεια να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα από την πανδημία.

Στη χώρα μας τι άλλαξε το τελευταίο διάστημα; Άλλαξε ραγδαία ο τρόπος της ψηφιακής επαφής ανάμεσα στον πολίτη και την πολιτεία. Απελευθερώθηκε χρόνος, απεξαρτοποιήθηκε ο πολίτης από τον εναγκαλισμό της γραφειοκρατίας του δημοσίου, σε μια σειρά από καθημερινές λειτουργίες και διαδικασίες. Όμως από τη άλλη, όπου η ανάγκη της φυσικής επαφής με το δημόσιο είναι ακόμα υπαρκτή, η πανδημία σήκωσε ακόμα μεγαλύτερα αναχώματα.

Το ηλεκτρονικό εμπόριο, παρ’ όλο που γνωρίζει μεγάλη άνθηση, προδόθηκε από τις ανεπαρκείς υποδομές των εταιρειών μεταφορών και διανομών, με αποτέλεσμα την σχετική αποτυχία στο πέρασμα στο e-shoping που είναι η νέα μεγάλη πραγματικότητα.

Και αν θεωρήσουμε ότι σε αυτόν τον τομέα, η χώρας μας τα μισοκατάφερε, υπάρχουν τομείς με υψηλή στρέβλωση, που όχι μόνο δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν, αλλά συνέβαλαν στην επιδείνωση της υγειονομικής κρίσης. Τα χιλιάδες καφέ και μικρών καταστημάτων εστίασης που αποτελούσαν το σωσίβιο πολλών νέων, που αντιμετώπιζαν την κινούμενη άμμο της ανεργίας, την κακοπληρωμένη εργασία και εντάχθηκαν σε αυτό το κλασσικό, αλλά απολύτως στρεβλό εναλλακτικό επιχειρηματικό μοντέλο της χώρας, αντιμετωπίζουν τώρα το φάσμα της πτώχευσης, ενώ η λειτουργία τους επιβάρυνε τα υγειονομικά δεδομένα.

Οι περιοχές της χώρας που στηρίχθηκαν στη λεγόμενη επιχειρηματική μονκαλλιέργεια του τουρισμού, δουλεύοντας για τρείς μήνες που συντηρούσαν τους υπόλοιπους εννέα, κλονίζονται τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά.

Οι εποχικές αγροτικές εργασίες, που αφορούσαν κυρίως την συγκομιδή των φρούτων και των καρπών και την αναγκαστική περιποίηση των δένδρων, έδειξαν και αυτές τις στρεβλώσεις τους. Η απουσία εγχώριων χεριών και η αναγκαστική χρησιμοποίηση αλλοδαπών σε εποχιακή βάση, προκάλεσε μια ισχυρή ρωγμή στο υγειονομικό τείχος της χώρας.

Θύματα της οικονομικής στρέβλωσης, αρκετοί τομείς της οικονομίας και οι εμπλεκόμενοι σε αυτούς, αρνούνται να παραδεχθούν ότι μετά την κρίση ίσως και να μην υπάρχει χώρος γι’ αυτούς. Πολλοί από τους επιχειρηματίες αυτού του χώρου πιέζουν την κυβέρνηση να «ανοίξει την αγορά» και πολλοί από τους υπαλλήλους τους στρέφονται εναντίον του «συστήματος, που φταίει»
με τη ελπίδα της κατάρρευσης του καπιταλισμού.

Ίσως γι’ αυτούς που εργαζόντουσαν, αλλά και γι’ αυτούς που επιχειρούσαν μέσα σε αυτή τη επιχειρηματική και οικονομική στρεβλότητα, αυτό που έρχεται να είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Διότι αυτό που έρχεται μετά τη πανδημία, είναι ένας νέος και διαφορετικός κόσμος γεμάτος από ευκαιρίες και δυνατότητες, αλλά και απαιτήσεις. Ένας κόσμος που θα προσφέρει πόρους μέσω ενισχύσεων, χρηματοδοτήσεων και δανειοδοτήσεων σε όσους αντιλαμβάνονται τα σημεία των καιρών και τις εικόνες του αύριο. Για όσους παραμένουν προσκολλημένοι στο “rooms to let”, στα “café - bar – toast – souvlaki”, στο μοντέλο των μεταχρονολογημένων επιταγών και της απόκρυψης από τα ραντάρ των αρχών, τα πράγματα θα είναι δυσοίωνα.