Βραβεία και ΜΚΟ

Θα μας εντυπωσιάζουν σταθερά άτομα, φορείς και κόμματα που ενώ καταγγέλλουν ότι το ελληνικό κράτος δολοφονεί κρατούμενους, καταδικασμένους για τρομοκρατικές ενέργειες αλλά και πρόσφυγες που επιχειρούν να περάσουν τα σύνορά μας καταδιωκόμενοι, επιζητούν κρατικά βραβεία. 

Βέβαια, ο διασώστης ακτιβιστής Ιάσων Αποστολόπουλος δεν επιδίωξε τη βράβευσή του από το κράτος ούτε ζήτησε κάποια ηθική ανταμοιβή για τη δράση που προσφέρει ανιδιοτελώς. Το υπουργείο των Εξωτερικών είναι που του ανακοίνωσε ότι εισηγήθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας τη βράβευσή του για να τον ενημερώσει στη συνέχεια ότι τελικώς δεν θα βραβευτεί. Ο ίδιος έχει κάθε λόγο να θέλει να μάθει γιατί αυτό δεν θα συμβεί και το ΥΠΕΞ έχει την αυτονόητη υποχρέωση να ζητήσει συγγνώμη από όλους κυρίως από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Την αναμένουμε.

Στη μέση των πυρών εκατέρωθεν βρίσκεται πάλι η Προεδρία της Δημοκρατίας που δεν έχει καμία εμπλοκή στην επιλογή όσων θα βραβευτούν και ακολουθεί την εισήγηση της εκάστοτε κυβέρνησης. Η κυρία Σακελλαροπούλου είναι ένας προοδευτικός άνθρωπος γι' αυτό και βρίσκεται υπό διαρκή επιτήρηση εκατέρωθεν: από τη δεξιά και την αριστερά που επιζητούν να βρουν και το ελάχιστο για να ξεκινήσουν τον «πόλεμο» στη βάση της ατζέντας τους αλλά και από τους λίγους φιλελεύθερους και προοδευτικούς πολίτες που έχουν την αξίωση η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκπληρώνει κάθε προοδευτικό αίτημα συχνά και φαντασίωση.

Θα περάσει κι αυτό.

Είναι όμως μια ευκαιρία να δούμε λίγο τη φιλοσοφία που διέπει τις δράσεις των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Οι ΜΚΟ δραστηριοποιούνται εντός των κανόνων της δημοκρατικής πολιτείας, ελέγχουν την εξουσία με στόχο την ενδυνάμωση των θεσμών, όχι την κατάλυσή τους. Καλύπτουν κενά του κράτους για να καταδείξουν τις αδυναμίες του και αυτό να σπεύσει να αποκαταστήσει ελλείψεις και αδικίες.

Ένα μέλος ή ακτιβιστής Μη Κυβερνητικής Οργάνωση δεν βάζει την ιδεολογία του πάνω από τον σκοπό για τον οποίο δραστηριοποιείται η οργάνωσή του, ακόμα κι όταν το θέμα αφορά κάτι εξαιρετικά δύσκολο, λεπτό και σύνθετο όπως η διαχείριση του προσφυγικού στα θαλάσσια σύνορά μας με την Τουρκία, όταν τα προσφυγικά πλοιάρια συνοδεύονται συστηματικά από τουρκικές ακταιωρούς, όταν τα προσφυγικά κύματα πνίγουν τους κατοίκους των νησιών, όταν τα τέρατα της άκρας δεξιάς καραδοκούν για να δημιουργήσουν τις συνθήκες έντασης χωρίς τις οποίες δεν δικαιολογείται η ύπαρξή τους.

Οι ΜΚΟ οφείλουν να παρακολουθούν τη λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών και να την καταγγέλλουν όταν δεν είναι σύμφωνη προς τους νόμους, το Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο. Έχουν δε κάθε δικαίωμα να αναφέρονται στα κοινοτικά όργανα, τις ανεξάρτητες αρχές και να προσφεύγουν στα δικαστήρια. 

Όταν όμως αμφισβητούν, μέσω χαρακτηρισμών, τη νομιμότητα μιας εκλεγμένης κυβέρνησης τότε αυτό δεν λέγεται ακτιβισμός αλλά «αντιδικτατορικός αγώνας».

Ένας ακτιβιστής που σχεδόν δηλώνει ότι η δράση του είναι αντιεξουσιαστική δεν μπορεί να βραβευτεί και κακώς επελέγη από το ΥΠΕΞ. Δεν είναι ότι επικρίνει την κυβέρνηση αλλά ότι αμφισβητεί τη νομιμότητα της. 

Βέβαια, αυτά είναι ίσως «ψιλά γράμματα» και μας εντυπωσιάζει ότι απ' όλους είναι ο κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος αυτός που επέδειξε τόσο μεγάλη αυστηρότητα απέναντι στη δράση και τα σχόλια του κ. Ι. Αποστολόπουλου στα ΜΚΔ. 

Ο κ. Μπογδάνος ο οποίος στο πρόβλημα που είχε δημιουργήσει στην Πλατεία Βικτωρίας ο κακός χειρισμός του υπουργείου Μετανάστευσης αντί να κάνει επερώτηση στον αρμόδιο υπουργό, αντί να μεσολαβήσει με τη θεσμική του ιδιότητα προς όφελος της κοινωνίας συνολικά, πήγε κι αυτός, ένας βουλευτής της πλειοψηφίας, ως ακτιβιστής για να συμμετάσχει στη διαμαρτυρία των κατοίκων εναντίον της κυβέρνησης.

Το χειρότερο βέβαια είναι πως όταν συνάντησε εκεί τον Ηλία Κασιδιάρη δεν έφυγε τρέχοντας.

Πάλι χθες θεώρησε πως εκείνος είναι ο θεσμικά αρμόδιος να ανακοινώσει στο... τουίτερ την ακύρωση της βράβευσης και όχι το υπουργείο των Εξωτερικών. 

Αντιθεσμικός ο κ. βουλευτής περισσότερο από τον ακτιβιστή γιατί οι ακτιβιστές δεν δίνουν όρκο στο Σύνταγμα. Ας ελπίσουμε ότι θα μάθει. Άλλωστε, μόλις χθες εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία και ίσως να μην έχει ακόμα εγκλιματιστεί στην αστική πολιτική παράδοση του κόμματος.