Βοθροκάναλα στον χιονιά

Τα «βοθροκάναλα» που κάποτε είχαν «κατασκηνώσει» στο Μάτι για να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να φέρουν τη ΝΔ στην εξουσία (έτσι έλεγαν τότε οι Τσιπροπολάκηδες) τώρα κατασκήνωσαν στην Αττική Oδό και στη Μεσογείων. Προφανώς τα κανάλια πέταξαν από πάνω τους τον «βόθρο», έγιναν ξαφνικά κανονικά, φιλολαϊκά και έντιμα, οπότε τώρα είναι με τον Αλέξη. Αποφάσισαν επιτέλους να φάνε τον Κυριάκο. Καλά τα γράφω;

Θα μου πείτε, μα τα κανάλια είναι το θέμα; Εδώ κατέρρευσε ολόκληρο κράτος, επιτελεία επί επιτελείων που περίμεναν τον χιονιά στους εθνικούς δρόμους ενώ εκείνος πέρασε από πάνω τους και χτύπησε μέσα στον αστικό ιστό των πέντε εκατομμυρίων, όπου όλοι κυκλοφορούσαν ανέμελοι. Αν ήταν στρατηγός ο χιονιάς, θα είχε πάρει παράσημο για τους ελιγμούς του. Κι όταν ο ένας στρατηγός παίρνει παράσημο, ο αντίπαλός του στην καλύτερη αποστρατεύεται, στην χειρότερη εκτελείται.

Μα ακριβώς γι’ αυτό γράφω για τα κανάλια. Διότι τρέμω με την ιδέα να μην υπήρχαν οι δωδεκάωρες τηλεοπτικές συνδέσεις με τα κλάματα, τα ουρλιαχτά και τις βρισιές. Ο κρατικός μηχανισμός θα κοιμόταν μακαρίως, ανενημέρωτος για όσα συνέβαιναν στους μπλοκαρισμένους δρόμους και ανήμπορος να προσανατολίσει την όποια δράση του. Τα «βοθροκάναλα» τους ξύπνησαν και τους εξήγησαν πού πρέπει να πάνε για να σώσουν κανέναν άνθρωπο.

Αλλά ξέρετε ποια ουσιώδη διαφορά διαπίστωσα εγώ μέσα στο γενικευμένο κλίμα αποτυχίας και απογοήτευσης; Ότι κανένας κυβερνητικός δεν διανοήθηκε να βγει και να πει ότι οι δημοσιογράφοι, τα κανάλια, τα ραδιόφωνα ή οι ιστοσελίδες φούσκωσαν τα γεγονότα για να κάνουν πολιτικό παιχνίδι. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κυβέρνηση και τώρα ως αντιπολίτευση, αυτό επαναλάμβανε συστηματικά. Οι σημερινοί αντιθέτως, μπορεί όλα τα υπόλοιπα να τα έκαναν λάθος, αλλά αυτό το λάθος δεν το ‘καναν.

Δεν είναι δευτερεύον, ούτε αμελητέο. Είναι θέμα δημοκρατίας και θεσμικής λειτουργίας της κοινωνίας. Διότι και αύριο θα ξανασυμβούν καταστροφές. Και φωτιές και χιονιάδες και σεισμοί και πλημμύρες. Όσο καλή κι αν θα γίνει (λέμε τώρα) η Πολιτική μας Προστασία, πάντα θα έρχονται απρόσμενες καταστροφές, με τα μέσα ενημέρωσης θα παίζουν τον ρόλο του άμεσου διαμεσολαβητή ανάμεσα στον πολίτη που υποφέρει και το κράτος.

Και παρά τις ασυναρτησίες που συχνά προβάλλουν στο πρόγραμμά τους, σε κρίσιμες στιγμές θα προσφέρουν στην κοινωνία και θα κατακεραυνώνουν την εξουσία όταν αυτή αποδεικνύεται ανεπαρκής. Τουλάχιστον αυτό το γλυτώσαμε από τους ΣΥΡΙΖΑίους, με τα ινστιτούτα της Φλωρεντίας. Φαντάζεστε μέσα στο εφιαλτικό αυτό τριήμερο να μην υπήρχε ούτε η ζωντανή εικόνα;