Aν τολμούσαν ας ύψωναν τη σημαία του Ισραήλ στη Γάζα

Aν τολμούσαν ας ύψωναν τη σημαία του Ισραήλ στη Γάζα

Του Σάκη Μουμτζή

Προχθές, στον διαγωνισμό της Eurovision που έγινε στο Τελ-Αβίβ, κάποιοι Ισλανδοί καλλιτέχνες ύψωσαν μέσα στην σάλα τη σημαία των Παλαιστινίων. Και οι απανταχού της γης αντισημίτες, εκστασιάσθηκαν.

Μεταξύ των οποίων και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Έλληνες α-νόητοι.

Το Ισραήλ είναι μια δημοκρατική χώρα, στη οποία ζουν, εργάζονται και ψηφίζουν 1.800.000 Άραβες πολίτες αυτού του κράτους. Ασκούν δε, ανεμπόδιστα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Το δημοκρατικό πολίτευμα ουδείς ποτέ το αμφισβήτησε και όλες οι κυβερνήσεις, λόγω του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, έχουν ευρύτατη κοινωνική και πολιτική βάση.

Συνεπώς, αυτό που έκαναν οι Ισλανδοί καλλιτέχνες ήταν τζάμπα μαγκιά. Σε μια δημοκρατία μια τέτοια ενέργεια δεν έχει κανένα προσωπικό κόστος. Απλώς είναι ένα προπαγανδιστικό τρυκ.

Ας τολμούσαν αυτοί οι Ισλανδοί καλλιτέχνες να ύψωναν την σημαία του Ισραήλ στην Γάζα. Εκεί θα βλέπαμε την μαγκιά τους. Ας διαμαρτυρόταν για το γεγονός πως όλες οι πολεμικές εγκαταστάσεις των Παλαιστινίων στην Γάζα βρίσκονται δίπλα σε σχολεία και νοσοκομεία.

Ας διαμαρτυρόταν για το γεγονός πως καθημερινά χιλιάδες Παλαιστίνιοι της Γάζας επιχειρούν να εισβάλλουν στο Ισραήλ—γιατί περί εισβολής πρόκειται—για να επιτεθούν στους οικισμούς που βρίσκονται πεντακόσια μέτρα από την μεθόριο.

Και ως γνωστόν ένα σοβαρό κράτος προστατεύει τους πολίτες του. Και το Ισραήλ απέδειξε πως είναι σοβαρό κράτος. Εχει διαχρονικά πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες με πλήρη επίγνωση της αποστολής τους και του καθήκοντος τους.

Και πάνω απ΄όλα πολίτες που, ανά πάσα στιγμή, είναι και έτοιμοι και πρόθυμοι να υπερασπιστούν τα σύνορα τους.

Μερικές φορές ένα επιφανειακό –εκ πρώτης όψεως – συμβάν μας κάνει να προχωρήσουμε σε βαθύτερες σκέψεις. Να εξετάσουμε γιατί συνέβη εκεί και όχι παραδίπλα. Και να εξάγουμε τα συμπεράσματα μας.
Το γεγονός πως υπάρχουν σε όλον τον κόσμο άνθρωποι που υπερασπίζονται ένα δικτατορικό καθεστώς-- όπως αυτό της Γάζας, που εκτοξεύει εκατοντάδες και μερικές φορές χιλιάδες ρουκέτες κατά του Ισραήλ—αυτό εναπόκειται στην ψυχιατρική επιστήμη.

Να υπενθυμίσω πως στην Γάζα έγιναν εκλογές για τελευταία φορά το 2006. Εκτοτε διοικεί την λωρίδα μια κλίκα που, πέραν όλων των άλλων, λεηλατεί και τη διεθνή βοήθεια δι΄ίδιον όφελος.

Είναι σαφές πως ο αντισημιτισμός εξακολουθεί και υφίσταται σε ένα σημαντικό κομμάτι του πλανήτη μας. Καλύπτεται πίσω από τις πρακτικές του Κράτους του Ισραήλ που σε τελική ανάλυση είναι πρακτικές αυτοπροστασίας και αυτοσεβασμού.

Ενα κράτος που δεν σέβεται τα σύνορα του, την σημαία του και την Ιστορία του είναι μοιραίο να μετατραπεί σε έναν ανυπόληπτο διεθνή παρία. Ισως θα έπρεπε για όλους εμάς τους Έλληνες, με τα πολλά ανοικτά εθνικά θέματα, ο τρόπος που συμπεριφέρεται και ενεργεί το Κράτος του Ισραήλ να ήταν ένα παράδειγμα προς μίμηση.

Ενα παράδειγμα προς μίμηση μιας χώρας, που προστατεύει τους πολίτες της χωρίς να αλλοιώνονται ή να παρακάμπτονται οι δημοκρατικοί θεσμοί.

Αλλωστε αν δεν υπήρχαν αυτοί οι θεσμοί, οι Ισλανδοί καλλιτέχνες τώρα θα ήταν είτε σε κάποιο κελί ή θα απελαύνονταν επί τόπου.

Είναι θλιβερό ιδεοληψίες που έρχονται από άλλες δεκαετίες να κάνουν κάποιους να υποστηρίζουν ένα θεοκρατικό—ολοκληρωτικό καθεστώς και όχι μια σύγχρονη φιλελεύθερη δημοκρατία.