Είναι γεγονός πως η επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 ν.μ. στα 12, είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα μας. Και είναι επίσης γεγονός που ουδείς πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης το άσκησε.
Και ουδείς Έλληνας πολίτης μπορεί να αμφιβάλει για τον πατριωτισμό τους. Ιδιαίτερα για τους πατριάρχες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου που χειρίσθηκαν ελληνοτουρκικές κρίσεις, χωρίς μάλιστα την δαμόκλειο σπάθη του τουρκικού casus belli. Προφανώς ζύγισαν όλες τις παραμέτρους της διεθνούς πολιτικής και δεν επεξέτειναν, στην διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας τους, τα χωρικά μας ύδατα.
Να επισημάνω πως η «αβλαβής διέλευση» πλοίων μέσα από τα χωρικά ύδατα ξένου κράτους, σύμφωνα με την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της θάλασσας, δεν είναι ελεύθερη διέλευση, αλλά υπό ορισμένους περιορισμούς.
Σήμερα τίθεται και πάλι το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων, και μάλιστα μετ΄ επιτάσεως, από πολιτικές παρατάξεις διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών προσανατολισμών.
Η κυβέρνηση οφείλει να ζυγίσει: 1.κατά πόσον μια τέτοια κίνηση εκ μέρους της Ελλάδας κλιμακώνει, έτι περαιτέρω, την ήδη τεταμένη κατάσταση και 2. κατά πόσον μπορεί να υποστηρίξει επιχειρησιακά, επί του πεδίου, αυτήν την απόφαση της.
1. Είναι δεδομένο πως η διεθνής κοινότητα, τουλάχιστον στο επικοινωνιακό επίπεδο, καταλογίζει στην Τουρκία όλη την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση. Αυτό βοηθά την πατρίδα μας στην συγκρότηση συμμαχιών στο διπλωματικό και όχι μόνον τομέα. Αν προχωρήσουμε τώρα, σε αυτήν την φάση, στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων, ενδεχομένως να χάσουμε αυτό το πλεονέκτημα. Να καταστούμε συνυπεύθυνοι.
2. Ο δεύτερος ανασταλτικός παράγοντας είναι πολύ πιο σοβαρός. Μπορούμε να υποστηρίξουμε επιχειρησιακά αυτήν την απόφαση μας; με δεδομένο το καθεστώς του τουρκικού casus belli, γνωρίζουμε πώς θα αντιδράσει η Τουρκία; Με τοπικό επεισόδιο; Με γενικευμένη σύρραξη; Ή απλώς θα επιχειρήσει να αμφισβητήσει εμπράκτως αυτήν την απόφαση της ελληνικής κυβερνήσεως, μεταθέτοντας σε αυτήν την κλιμάκωση της κρίσεως; Και σε αυτήν την περίπτωση ποια θα είναι η τουρκική ανταπάντηση;
Βλέπουμε πως οι Ένοπλες Δυνάμεις μας θα πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα για να απαντήσουν σε μια τουρκική αντίδραση που θα έχει μεγάλο εύρος, καθώς η Τουρκία θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, εκτός αν…
Πάντα, παρόμοιες ιστορικές αποφάσεις που αφορούν την ειρήνη, με όλες τις συνέπειες της ή το πόλεμο, με όλες τις συνέπειες του, τις λαμβάνουν οι πολιτικοί ηγέτες μέσα στην απόλυτη μοναξιά τους. Συνομιλούν μόνον με την Ιστορία.
Τέτοια θέματα δεν τίθενται σε διαβούλευση ούτε ο ηγέτης σκέφτεται τις συνέπειες μιας ήττας. «Όποιος στην μάχη πάει για να πεθάνει/στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει» έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης. Όταν ο Μοσέ Νταγιάν, στις 5 Ιουνίου 1967, διέτασσε με αιφνιδιαστική αεροπορική επιδρομή την ολοσχερή καταστροφή της αιγυπτιακής αεροπορίας επί του εδάφους, δεν σκέφτηκε ούτε προς στιγμήν την ήττα. Αυτά τα μετράμε εμείς οι «στρατηγοί του πληκτρολογίου».
Σήμερα, σε αυτές τις πραγματικά κρίσιμες στιγμές, ας αφήσουμε την πολιτική ηγεσία να λάβει τις αποφάσεις της, καθώς μόνον αυτή γνωρίζει τις μυστικές διπλωματικές διεργασίες, την πολεμική διαθεσιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και τις δυνατότητες τους και άλλα στοιχεία που προφανώς όλοι εμείς τα αγνοούμε. Και καλώς τα αγνοούμε.
Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη τόσο στην πολιτική όσο και στην στρατιωτική ηγεσία, καθώς και στον πατριωτισμό όλων των μεγάλων πολιτικών κομμάτων.
Θα πράξουν το καλύτερο.
