Πώς απαντούν οι Γάλλοι στην κρίση που τους πλησιάζει; Με άρνηση απέναντι στην πραγματικότητα. Με αντίδραση που υπόσχεται περιδίνηση. Το 70% των Γάλλων επιθυμούν να μη δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μπαϊρού, στις 8 Σεπτεμβρίου. Και το 63% των Γάλλων τάσσεται υπέρ της διάλυσης της Εθνοσυνέλευσης και της προκήρυξης νέων εκλογών.
Είναι προφανές ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων δε δείχνει την παραμικρή διάθεση να στηρίξει τα μέτρα που πιθανότατα θα μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από τη δύσκολη οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση που έχει περιέλθει. Όπως δεν έδειξε την ελάχιστη διάθεση συμβιβασμού ούτε πριν από μήνες, όταν είχε πέσει η κυβέρνηση Μπαρνιέ, μετά την αποτυχία της υπερψήφισης του προϋπολογισμού της.
Διότι οι εκλογές αναπόφευκτα θα οδηγήσουν σε σαφέστατη ακυβερνησία, με βάση τους δεδομένους πολιτικούς και κομματικούς συσχετισμούς, και θα βυθίσουν τη Γαλλία ακόμα πιο βαθιά στο χάος. Παρά τις προσπάθειες κατευνασμού των ανησυχιών, του υπουργού Οικονομικών Ερίκ Λομπάρ, ο οποίος διαβεβαιώνει ότι η Γαλλία «σήμερα δεν απειλείται από καμία παρέμβαση, ούτε του ΔΝΤ, ούτε της ΕΚΤ, ούτε κάποιου άλλου διεθνούς οργανισμού».
Ήδη τα ισχυρότατα συνδικαλιστικά σωματεία σε όλη τη Γαλλία, ετοιμάζονται να μπλοκάρουν τα πάντα. Και στη Γαλλία όταν οι συνδικαλιστές λένε τα πάντα, εννοούν τα πάντα. Με σύνθημα το «Bloquons tout» («Ας μπλοκάρουμε τα πάντα», η Γαλλία ετοιμάζεται να παραδοθεί στα χέρια ενός κινήματος, που μπροστά του τα «κίτρινα γιλέκα» θα μοιάζουν με γιορτή νηπιαγωγείου. Καθώς πίσω από το «Bloquons tout», βρίσκεται μια ομάδα με ισχυρό εθνικιστικό και αντιευρωπαϊκό προσανατολισμό που κυκλοφορεί στα γαλλικά ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τον λογαριασμό «Les Essentiels».
Ποια είναι όμως τα μέτρα που προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση Μπαϊρού και τα οποία έχουν ξεσηκώσει τους Γάλλους;
Μείωση Δημοσίων Δαπανών κατά 40 δισ. ευρώ, τα οποία θα προέλθουν από το πάγωμα δαπανών για επιδόματα και συντάξεις στα επίπεδα του 2025 (χωρίς αναπροσαρμογή λόγω πληθωρισμού), μείωση δαπανών υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών, μη αντικατάσταση του 30% των συνταξιοδοτούμενων δημοσίων υπαλλήλων και κατάργηση ενός μικρού αριθμού «μη χρήσιμων» κρατικών υπηρεσιών.
Κατάργηση δυο δημόσιων αργιών (με προτεινόμενες τη Δευτέρα του Πάσχα και τη 8η Μαΐου ημέρα μνήμης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) και την αναθεώρηση της χρήσης «γεφυρών» ανάμεσα στις αργίες που αποδεδειγμένα μειώνουν την παραγωγικότητα, με δεδομένο ότι στη Γαλλία υπάρχουν συνολικά έντεκα τέτοιες αργίες.
Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε επιπλέον ανάπτυξη από 0,6% έως και 0,9%, με αύξηση της παραγωγικότητας μέσω "περισσότερης εργασίας" (όπως ενίσχυση απασχόλησης σε άμυνα και πράσινες τεχνολογίες) και αναθεώρηση των επιχειρηματικών επιδοτήσεων και των ερευνητικών κονδυλίων με μεγαλύτερη εστίαση στην τεχνητή νοημοσύνη και καινοτομία.
Φορολογικές αλλαγές, με σκοπό την αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 20 δισ. ευρώ, μέσω έκτακτης εισφοράς στα πλουσιότερα νοικοκυριά, θέσπισης ελάχιστου φόρου 20% στα πλαίσια του κτυπήματος της φοροδιαφυγής, σταθεροποίησης των φορολογικών κλιμακίων χωρίς τιμαριθμική αναπροσαρμογή και επιβολής νέων φόρων στα ορυκτά καύσιμα και τις μεγάλες εταιρείες.
Τα μέτρα είναι σίγουρο πως δεν θα συγκεντρώσουν τις απαιτούμενες 289 ψήφους. Με πιθανότερο αποτέλεσμα την πρόκληση κοινοβουλευτικών εκλογών. Το Αριστερό Μέτωπο ίσως και να αυξήσει τις δυνάμεις του πάνω από τις 182 έδρες που έχει σήμερα. Το ίδιο και ο Εθνικός Συναγερμός που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις μπορεί να συγκεντρώσει περισσότερες από 140 έδρες, από τις 126 που διαθέτει σήμερα. Ερωτηματικά υπάρχουν σχετικά με την πορεία του Κεντρώου Κόμματος, του Κόμματος της Κεντροδεξιάς, αλλά και των Σοσιαλιστών εντός του Αριστερού Μετώπου, οι οποίοι έχουν κάποιο δίαυλο επικοινωνίας με το κόμμα του προέδρου Μακρόν.
Και ενώ ο οικονομικός και κοινωνικός ουρανός είναι έτοιμος να πέσει στο κεφάλι του Αστερίξ, οι πάντες είναι έτοιμοι για τη ρήξη. Η ακροδεξιά έχει έτοιμη τη λύση, με πρόταση σύγκρουσης με τους κεντρικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς, με σαφείς ενστάσεις για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, παρ’ όλο που το Frexit ως αίτημα έχει υποχωρήσει μετά από τι οδυνηρές εμπειρίες των Βρετανών από το Brexit. H αριστερά θα δώσει τη μάχη στους δρόμους, όπως συνηθίζει. Και ουδείς γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθεί μέσα στην αναμενόμενη αναταραχή το απρόβλεπτο και ανεξέλεγκτο ριζοσπαστικό Ισλάμ.
Ωστόσο, η οικονομική πραγματικότητα των 3,35 τρισ. ευρώ Δημοσίου Χρέους, τα ραγδαία αυξανόμενα ελλείματα που βρίσκονται στο 5,8% του ΑΕΠ, τα δεκάδες δισ. ευρώ που απαιτούνται για ετησίως για την εξυπηρέτηση του χρέους, οι υψηλές αποδόσεις των 10ετών ομολόγων, η αναμενόμενη υποβάθμιση του αξιόχρεου από τη Moody’s, δε θα εξαφανισθούν ως δια μαγείας λόγω των αντίδρασης των Γάλλων. Ειδικά όταν στη φετινή εξίσωση υπεισέρχονται οι νέοι δασμοί των ΗΠΑ και η αύξηση των αμυντικών δαπανών.
Γενικότερα η εξίσωση στην Ευρώπη δυσκολεύει. Όπως έλεγε και η Άγκελα Μέρκελ, η Ευρώπη έχει το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, παράγει το 25% του παγκόσμιου πλούτου και δαπανά το 50% των παγκόσμιων κοινωνικών δαπανών. Είναι μια εξίσωση που φαντάζει δυσεπίλυτη, ειδικά με την τρέχουσα συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής, το θνησιγενές δημογραφικό μοντέλο, την έκρηξη των κοινωνικών και ασφαλιστικών δαπανών και τη Ρωσική απειλή που αναγκαστικά οδηγεί στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.
Οι Γάλλοι που βρίσκονται ξαπλωμένοι αναπαυτικά πάνω στο πλούσιο αγελαδινό βούτυρο πρέπει να αποφασίσουν εάν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν την ευημερία τους και τα κεκτημένα τους, για να σταθούν όρθιοι στο νέο κόσμο του έντονου ανταγωνισμού, της ελεύθερης αγοράς και ουσιαστικά να αντιμετωπίσουν το νέο καπιταλισμό, με τα πολλά κέντρα και τους νέους, αναδυόμενους, φιλόδοξους πρωταγωνιστές. Το «Bloquons tout» δεν αποτελεί λύση. Παρά μόνο έναν ακόμα κλασσικό καυγά στο μικρό γαλατικό χωριό με πρωταγωνιστές τον Αστερίξ, τον Οβελίξ, τον Μαζεστίξ, τον Βερκιγγετόριξ, τον Οργκετόριξ, τον Ντυμόριξτον, τον Μαθουσαλίξ, τον Κακοφωνίξ και τους υπόλοιπους ήρωες του κόμικ των Ρενέ Γκοσινυ και Αλμέρ Υντερζό. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει το μαγικό φίλτρο του Δρυίδη Πανοραμίξ.
