«Προς όλες τις αεροπορικές εταιρείες, πιλότους, λαθρέμπορους ναρκωτικών και λαθρέμπορους ανθρώπων, παρακαλώ να θεωρήσετε ότι Ο ΕΝΑΕΡΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΛΕΙΣΤΟΣ».
Με αυτό το μήνυμα στο δίκτυο Truth Social το Σάββατο, o Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αύξησε την πίεση στη Βενεζουέλα με μια μείζονα στρατιωτική ανάπτυξη στην Καραϊβική, με τη συμμετοχή χιλιάδων στρατιωτικών των ΗΠΑ και περίπου δώδεκα πολεμικών πλοίων, συμπεριλαμβανομένου του αεροπλανοφόρου USS Gerald Ford.
Το Καράκας κατήγγειλε τις ΗΠΑ για «εχθρική πράξη» και άρχισε στρατιωτικά γυμνάσια κατά μήκος των ακτών της χώρας ως ανταπάντηση, με μια μαζική κινητοποίηση στρατιωτικού προσωπικού και εξοπλισμού.
Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, ο Ντόναλντ Τραμπ κατηγορεί το Καράκας ότι είναι πίσω από το λαθρεμπόριο των ναρκωτικών που κατακλύζουν τις ΗΠΑ.
Η κυβέρνηση του Μαδούρο διαψεύδει και επιμένει ότι ο ουσιαστικός στόχος της Ουάσινγκτον είναι η αλλαγή καθεστώτος ώστε να αποκτήσει πρόσβαση στα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας και κατηγορεί τις ΗΠΑ για ξεκάθαρη αποικιοκρατική πολιτική, που καταστρατηγεί τις στοιχειώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Αντιδράσεις όμως υπήρξαν και εντός των ΗΠΑ, από Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς στο Κογκρέσο, με τη ρεπουμπλικανή Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν για παράδειγμα να υπενθυμίζει ότι «...μόνο το Κογκρέσο έχει την εξουσία να κηρύσσει πόλεμο» και τον Τσακ Σούμερ, επικεφαλή των Δημοκρατικών στη Γερουσία να δηλώνει ότι οι «οι απερίσκεπτες δράσεις του προέδρου Τραμπ έναντι της Βενεζουέλας ωθούν τις Ηνωμένες Πολιτείες όλο και περισσότερο προς ένα νέο δαπανηρό πόλεμο στο εξωτερικό».
Γιατί είναι δύσκολο να καταλήξει η ένταση σε μια ευρύτερη σύγκρουση
Η ένταση μεταξύ Βενεζουέλας και ΗΠΑ δεν είναι κάτι καινούργιο. Πολλοί αναλυτές τονίζουν ότι εδώ και δύο δεκαετίες η Βενεζουέλα καλλιεργεί αντι-αμερικανικές συμμαχίες σε όλο τον κόσμο, από τη Ρωσία και την Κίνα έως την Κούβα και το Ιράν, με στόχο μια νέα παγκόσμια τάξη απέναντι στις ΗΠΑ.
Η Ουάσινγκτον με τη σειρά της θεωρεί την κυβέρνηση του Μαδούρο παράνομη, μετά τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης για νοθεία στις προεδρικές εκλογές του Ιουλίου 2024, ενώ επιπλέον κατηγορεί ανοικτά τον Μαδούρο ότι διευθύνει το Καρτέλ των Ήλιων, μια ξένη τρομοκρατική οργάνωση σύμφωνα με τις ΗΠΑ.(σ.σ: αν και πολλοί αμφισβητούν την ύπαρξη της σύμφωνα με τη WSJ).
Ήδη από τις αρχές Σεπτεμβρίου οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν πλήγματα εναντίον 20 βενεζουελανών πλοίων ύποπτων για λαθρεμπόριο ναρκωτικών στην Καραϊβική και τον Ειρηνικό, ενώ τις τελευταίες ημέρες αμερικανικά μαχητικά δραστηριοποιούνται μόλις λίγα δεκάδες χιλιόμετρα από τις ακτές της Βενεζουέλας.
Όμως όπως σχολίασε το Σαββατοκύριακο η Wall Street Journal, παρά την προκλητικότητα των ΗΠΑ οι «σύμμαχοι» της Βενεζουέλας, από τη Μόσχα και το Πεκίνο, εως την Αβάνα και την Τεχεράνη κρατάνε χαμηλό προφίλ και δεν έχουν προσφέρει στην παρούσα φάση πολλά περισσότερα από λίγα λόγια υποστήριξης.
Βέβαια όπως επισημαίνει η WSJ, η Κίνα και η Ρωσία στο παρελθόν έχουν προσφέρει στρατιωτικό εξοπλισμό, εκπαίδευση καθώς και σημαντική οικονομική βοήθεια στον Μαδούρο. Για παράδειγμα οι Ρώσοι έχουν βοηθήσει στη συντήρηση αεροσκαφών και συστημάτων πυραύλων εδάφους-αέρος.
Κακά τα ψέματα όμως, εάν οι ΗΠΑ προχωρήσουν σε πραγματικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, η Βενεζουέλα φαίνεται επί της ουσίας να είναι μόνη της.
Η Ρωσία έχει ήδη ένα ανοικτό μέτωπο με την Ουκρανία, το οποίο της έχει κοστίσει πάρα πολλά. H Κίνα επίσης, αυτή τη στιγμή απέχει αρκετά από το πρότερο προφίλ της ασιατικής τίγρης, καθώς η οικονομία της έχει κατεβάσει ταχύτητα. Ως εκ τούτου, ούτε άλλο ένα οικονομικό μέτωπο είναι έτοιμη να ανοίξει, ούτε θα διακινδυνεύσει την προσωρινή «κατάπαυση πυρός» στο μέτωπο των δασμών με τις ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι μια αλλαγή κυβέρνησης στη Βενεζουέλα πιθανότατα να συνεπάγεται ότι το πετρέλαιο της χώρας δεν θα πλέει πλέον προς την Κίνα.
Άλλωστε, υπενθυμίζουμε ότι ήδη από το 2013 που ανέλαβε ο Μαδούρο την εξουσία τα κινεζικά δάνεια στην χώρα άρχισαν να μειώνονται σημαντικά, καθώς η Κίνα εγκατέλειψε πολλά σχέδια για υποδομές και κατέλειξε να εξαρτάται αποκλειστικά από τις εξαγωγές πετρελαίου της Βενεζουέλας για να ικανοποιηθούν οι δανειακές της απαιτήσεις.
Επομένως το λογικό συμπέρασμα είναι ότι αμφότερες η Κίνα και η Ρωσία δεν πρόκειται να σπαταλήσουν πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο και πόρους στη Βενεζουέλα αυτή τη στιγμή παρά την ένταση με τις ΗΠΑ. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να παραμείνουν στο περιθώριο στρατιωτικά και να συνδράμουν μόνο στα πλαίσια της διπλωματικής υποστήριξης.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, το πιο πιθανό είναι η «θερμή» κατάσταση στη Βενεζουέλα να εξελιχθεί γρήγορα χωρίς τον κίνδυνο μιας ευρύτερης περιφερειακής σύγκρουσης.
Τα σενάρια για το πώς θα κινηθεί ο Μαδούρο
Ένα ερώτημα αιωρείται αυτή τη στιγμή στη διεθνή σκηνή:Τι θα μπορούσε να προσφέρει ο Μαδούρο στον Nτόναλτ Τραμπ για να αλλάξει γνώμη, εκτός φυσικά από το να πει ότι θα φύγει;
Έχει ήδη θέσει πολλά πράγματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, σχετικά με την ενέργεια και άλλους φυσικούς πόρους και δεν λειτούργησαν στο παρελθόν. Την ίδια στιγμή για τις Ηνωμένες Πολιτείες ο Μαδούρο είναι ο επικεφαλής του υποτιθέμενου Καρτέλ των Ήλιων και ως εκ τούτου για τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, είναι αδιαπραγμάτευτο ότι πρέπει να φύγει. Οτιδήποτε άλλο θα ερμηνευτεί ως αποτυχία για αυτόν, και μπορεί ακόμη και να σημάνει το τέλος της θητείας του ως επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών.
Ωστόσο, όπως παρατηρεί η El Pais, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας έχει περισσότερες επιλογές στη διάθεσή του.
Καταρχάς θα μπορούσε να δεσμευτεί να κάνει περισσότερα για να περιορίσει το εμπόριο ναρκωτικών, το βασικό πρόβλημα που προβάλει η Ουάσινγκτον. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θα μπορούσε να προσφέρει «ορισμένα κεφάλια» υψηλόβαθμων αξιωματούχων των Τσαβιστών, τους οποίους οι αρχές των ΗΠΑ θεωρούν επικεφαλής του Καρτέλ των Ήλιων.
Το κεφάλαιο της μετανάστευσης είναι επίσης σημαντικό. Να υπενθυμίσουμε ότι ο Ντόναλτ Τραμπ κατά την προεκλογική του καμπάνια ανέφερε συχνά ότι ο Μαδούρο άδειασε τις φυλακές του για να γεμίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με εγκληματίες
Ο Αμερικανός Πρόεδρος λοιπόν ενόψει και των ενδιάμεσων εκλογών χρειάζεται κάτι που να του επιτρέπει να υποστηρίξει ότι έχει διορθώσει αυτά τα δύο προβλήματα, ήτοι την παράνομη μετανάστευση και το εμπόριο ναρκωτικών.
Υπάρχουν και επιπλέον επιλογές. Ο οικονομολόγος Βίκτορ Άλβαρεζ, ο οποίος διετέλεσε Υπουργός Βασικών Βιομηχανιών και Μεταλλείων υπό τον Ούγκο Τσάβες μεταξύ 2004 και 2006, σε δηλώσεις του στην El Pais υποστήριξε ότι ο πρόεδρος της Βενεζουέλας μετά από χρόνια κυρώσεων, απομόνωσης και πιέσεων, δεν έχει τη στρατιωτική ισχύ να σταθεί απέναντι στις ΗΠΑ.
Τι του απομένει λοιπόν; Να προσφέρει τη βιομηχανία πετρελαίου σε αμερικανικές εταιρείες για να διασφαλίσει μια σταθερή προμήθεια αργού πετρελαίου και να περιορίσει το πεδίο εφαρμογής των συμφωνιών της Βενεζουέλας με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και άλλους γεωπολιτικούς αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών.
Aυτή θα ήταν μια ικανοποιητική προσφορά για τον Τραμπ αν φυσικά θεωρούσε την εφαρμογή της πιθανή, πόσο μάλλον από τη στιγμή που είναι σαφές ότι μια παρέμβαση στη Βενεζουέλα θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στον Αμερικανό Πρόεδρο στο εσωτερικό. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 70% των Ηνωμένων Πολιτειών αντιτίθεται σε μια τέτοια στρατιωτική περιπέτεια, και η βάση των υποστηρικτών του δεν θέλει να ακούσει τίποτα άλλο εκτός από την εστίαση στα αμερικανικά προβλήματα.
Μέσα από αυτό πρίσμα, μια συνάντηση του Τραμπ με τον Μαδούρο είναι πράγματι πιθανή, ακόμα και αν προς στιγμήν φανεί ότι απομακρύνεται αυτό το σενάριο. Βλέπετε, η Βενεζουέλα όσο πιστεύει ότι είναι πιθανό οι Ηνωμένες Πολιτείες να υποχωρήσουν ξανά όπως έκαναν στο παρελθόν, θα συνεχίσει να αντιστέκεται, αλλά θα κάνει στροφή 180 μοιρών αν αντιληφθεί μια σύγκρουση ως επικείμενη.
Άλλωστε και το ιστορικό παράδειγμα υποδεικνύει ένα τέτοιο σενάριο. Αρκεί να θυμηθούμε πώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ τα βρήκε με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν κατά την πρώτη του θητεία.
Μήνες οι δύο χώρες βρίσκονταν στα πρόθυρα μιας σύγκρουσης με απρόβλεπτες συνέπειες, αλλά στο τέλος οι δύο ηγέτες κήρυξαν το τέλος της κρίσης με μια πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση στη Σιγκαπούρη, την πρώτη στην ιστορία μεταξύ ενός προέδρου των ΗΠΑ και ενός ηγέτη του καθεστώτος της Πιονγιάνγκ.
Όπως και να έχει, ο Μαδούρο έχει λίγα περιθώρια ελιγμών, καθώς η φήμη που απέκτησε το καθεστώς των Τσαβιστών σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις έχει πληγεί σοβαρά, μετά από πολλαπλές παραβιάσεις συμφωνιών. Ως εκ τούτου, η Ουάσινγκτον γνωρίζει ότι οποιοδήποτε όφελος υπόσχεται ο Μαδούρο μπορεί να επιτευχθεί με περισσότερες εγγυήσεις και καλύτερους όρους υπό μια δημοκρατική κυβέρνηση, γι’αυτό και θα εξαντλήσει όλα τα μέσα πίεσης.
Τα σενάρια για τον αντίκτυπο στις αγορές πετρελαίου και τροφίμων
Ποιος θα ήταν όμως ο αντίκτυπος σε περίπτωση που οι ΗΠΑ εν μέσω της πίεσης για μια δημοκρατική μετάβαση στη Βενεζουέλα, επιχειρήσουν μια mini στρατιωτική επέμβαση;
Σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, εαν οι επιθέσεις περιοριστούν σε στόχους καταπολέμησης των ναρκωτικών είναι απίθανο να επηρεάσουν την παραγωγή ενέργειας ή τις αγορές τροφίμων.
Αλλά οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον του καθεστώτος μέσω στόχων όπως τα λιμάνια για παράδειγμα, είναι εντελώς διαφορετικό θέμα.
Αν και για την στήλη όπως αναφέραμε πιο πάνω το πιο πιθανό σενάριο στο τέλος της ημέρας είναι ο Πρόεδρος Τραμπ να μιλήσει απευθείας με τον Μαδούρο και να προκύψει μια διπλωματική λύση, εντούτοις θα αναφέρουμε τις πιθανές επιπτώσεις μιας μεγαλύτερης κλίμακας παρέμβασης.
Όσον αφορά την αγορά πετρελαίου οι επιπτώσεις δεν αναμένεται να είναι τόσο δραματικές αν η σύγκρουση είναι μικρής διάρκειας. Βλέπετε, παρόλο που εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό παράγοντα, η Βενεζουέλα δεν είναι προς το παρόν τόσο σημαντική στις αγορές πετρελαίου όσο ήταν στην εποχή πριν από τον Ούγκο Τσάβες.
Οι εξαγωγές της Βενεζουέλας ανέρχονται σε 800.000 βαρέλια την ημέρα, ήτοι λίγο κάτω από το 1% της συνολικής παγκόσμιας κατανάλωσης πετρελαίου. (σ.σ:Αν και οι εξαγωγές ξεπέρασαν για λίγο το ένα εκατομμύριο bpd τον Σεπτέμβριο).
Οι περισσότεροι όγκοι εξαγωγών κατευθύνονται στην Κίνα, άμεσα ή έμμεσα, ενώ οι εισαγωγές των ΗΠΑ έχουν μειωθεί κάτω από τα 100.000 bpd τους τελευταίους μήνες.
Σε περίπτωση λοιπόν στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ, η παραγωγή και οι εξαγωγές της Βενεζουέλας σχεδόν θα καταρρεύσουν, όμως η υψηλή εγχώρια παραγωγή αργού και LNG στις ΗΠΑ και η σημαντική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα στις χώρες του Κόλπου σε συνδυασμό με τις συνεχιζόμενες προσδοκίες για υπερπροσφορά στην αγορά πετρελαίου θα θέσουν ένα ανώτατο όριο στις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου, ακόμη και αν υπάρξουν διακοπές στην παραγωγή της Βενεζουέλας βραχυπρόθεσμα.
Αν όμως μια σύγκρουση επεκταθεί στις περιφερειακές υποδομές πετρελαίου ή αμμωνίας - ειδικά στο συγκρότημα Point Lisas του Τρινιντάντ και Τομπάγκο – τότε αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των τιμών των λιπασμάτων και των τροφίμων, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να πυροδοτήσει μια ακόμη έξαρση παγκόσμιου πληθωρισμού.
Επιπλέον, οι στρατιωτικές επιθέσεις των ΗΠΑ σε έδαφος της Βενεζουέλας θα μπορούσαν να προκαλέσουν αντίποινα από το καθεστώς, ειδικά εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτεθούν σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή γραφεία ηγεσίας της Βενεζουέλας.
Αν λοιπόν φτάσουμε στο σημείο να έχουμε μακροχρόνιες διακοπές παραγωγής πετρελαίου στη Βενεζουέλα, τότε δεν αποκλείεται να δούμε πιέσεις στην αγορά, ιδίως του ντίζελ.
Ο λόγος είναι ότι «η βαριά» οξύτητα του αργού πετρελαίου της Βενεζουέλας είναι κατάλληλη για την παραγωγή ντίζελ. Πρόσφατα μάλιστα, ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας προειδοποίησε ότι οι αγορές μεσαίων αποσταγμάτων -συμπεριλαμβανομένου του ντίζελ- είναι ήδη περιορισμένες. Συνεπώς, εάν η παραγωγή της Βενεζουέλας απομακρυνθεί από την αγορά για αρκετό καιρό, τότε οι τιμές του ντίζελ θα μπορούσαν να αυξηθούν επιβαρύνοντας τον παγκόσμιο πληθωρισμό.
Μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα θα μπορούσε επίσης να έχει ευρύτερες περιφερειακές επιπτώσεις σε περίπτωση που το καθεστώς Μαδούρο υπό την πίεση της υπαρξιακής απειλής, κλιμακώσει τη σύγκρουση οριζόντια σε άλλες χώρες.
Μια οριζόντια κλιμάκωση θα διεύρυνε του κινδύνους. Για παράδειγμα, οι ενεργειακές υποδομές στην Κολομβία, ιδίως οι αγωγοί, θα μπορούσαν να είναι ένας τέτοιος στόχος, δεδομένων των δεσμών μεταξύ του Καράκας και του ELN, μιας ξένης τρομοκρατικής οργάνωσης σύμφωνα με τις ΗΠΑ.
Ο ELN δραστηριοποιείται εκτενώς στα σύνορα Βενεζουέλας-Κολομβίας, όπου ο αγωγός Caño Limón-Coveñas έχει δεχθεί τακτικά επιθέσεις από τότε που άνοιξε το 1986, ακόμη και τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους. Μια επίθεση του ELN σε έναν κολομβιανό αγωγό - είτε έμμεσα είτε ρητά υποστηριζόμενη από το Καράκας - θα προσέφερε στον Μαδούρο την ευκαιρία να αυξήσει το κόστος μιας σύγκρουσης με ασύμμετρο τρόπο, καθώς ακόμη και βραχυπρόθεσμες διακοπές στην Κολομβία θα επιδείνωναν τις απώλειες εφοδιασμού της Βενεζουέλας και θα έβλαπταν την οικονομία των διυλιστηρίων των ΗΠΑ.
Βλέπετε, οι εξαγωγές βαρέος και μέτριας οξύτητας αργού πετρελαίου της Κολομβίας, συμπεριλαμβανομένης της μέτριας οξύτητας στην παραγωγή στο Κάγιο Λιμόν που αποστέλλεται στον τερματικό σταθμό Κοβένας στην Καραϊβική για εξαγωγή, είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για την παραγωγή μεσαίων αποσταγμάτων. Περίπου το 40% του κολομβιανού αργού πετρελαίου στάλθηκε απευθείας στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2024 και πολλές αποστολές με προορισμό τον Παναμά μεταφορτώνονται σε διυλιστήρια των ακτών του Κόλπου των ΗΠΑ.
Κατά συνέπεια, οι απώλειες αργού πετρελαίου της Βενεζουέλας και της Κολομβίας ενδέχεται να επηρεάσουν σημαντικά τις εγχώριες τιμές καυσίμων, ειδικά του ντίζελ.
Αν και ο Μαδούρο φαίνεται απίθανο να εγκρίνει μια επίθεση στις κολομβιανές υποδομές προς το παρόν, δεδομένης της ανάγκης του για μια διπλωματική σανίδα σωτηρίας με τον επίσης αριστερό Κολομβιανό πρόεδρο Γκουστάβο Πέτρο, εντούτοις κάποιοι αναλυτές εξετάζουν και αυτό το σενάριο. Άλλωστε η στάση του Μαδούρο θα εξαρτηθεί πολλάκις και από το εκλογικό αποτέλεσμα των βουλευτικών και προεδρικών εκλογών της Κολομβίας στις αρχές του 2026. Εάν ένας μη αριστερός υποψήφιος κερδίσει για παράδειγμα, ο Μαδούρο μπορεί να νιώσει πιο ελεύθερος να κλιμακώσει την κατάσταση εντός της Κολομβίας.
Οι αλυσίδες εφοδιασμού αμμωνίας του Τρινιντάντ και Τομπάγκο είναι επίσης ευάλωτες σε διαταραχές σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης, ειδικά σε περίπτωση που επεκταθεί πέρα από τη Βενεζουέλα.
Ενώ αντιπροσωπεύουν μόνο το 2,5% της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής αμμωνίας, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο ευθύνεται για το 15-20% του παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου αμμωνίας και η χώρα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τον Καναδά.
Αυτή η αλυσίδα εφοδιασμού επικεντρώνεται στο Point Lisas, το οποίο βρίσκεται στη δυτική ακτή του Τρινιντάντ, απέναντι από τη Βενεζουέλα, περίπου πενήντα χιλιόμετρα μακριά, αφήνοντάς το εκτεθειμένο σε διαταραχές και αντίποινα σε μια παρατεταμένη σύγκρουση με το καθεστώς Μαδούρο.
Μέσα από αυτό το πρίσμα έχει δίκιο ο Joseph Webster, ανώτερος συνεργάτης στο Παγκόσμιο Κέντρο Ενέργειας του Ατλαντικού Συμβουλίου και στην Πρωτοβουλία Ασφάλειας Ινδο-Ειρηνικού, ότι εάν οι υποστηρικτές του Μαδούρο διαταράξουν το Point Lisas με κυβερνοεπιθέσεις ή επιθέσεις με drones, τότε οι επιπτώσεις θα γίνουν αισθητές σε όλη την Αμερική και ενδεχομένως και πέρα από αυτήν.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη είναι οι μεγαλύτεροι εμπορικοί εταίροι αμμωνίας του Τρινιντάντ και Τομπάγκο σε όγκους, εντούτοις και οι αγορές λιπασμάτων του Μεξικού, της Χιλής και της Βραζιλίας είναι δυσανάλογα εκτεθειμένες. Συνεπώς, μια διακοπή στο Point Lisas θα είχε αντίκτυπο σε ολόκληρη την περιοχή, οδηγώντας σε άνοδο των τιμών των τροφίμων.
[email protected]
Αποποίηση Ευθύνης
Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, καμία διασφάλιση δε δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
