Ο «χρυσός κανόνας» ήταν ένα διεθνές νομισματικό σύστημα όπου οι κυβερνήσεις δέσμευαν τα εθνικά νομίσματά τους σε σταθερή ποσότητα χρυσού, επιτρέποντας την ανταλλαγή νομισμάτων με χρυσό. Ο στόχος του ήταν να διατηρεί σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες μεταξύ των χωρών και να μειώνει την αβεβαιότητα στο διεθνές εμπόριο, παρέχοντας σταθερότητα στις διεθνείς τιμές και στις εμπορικές συναλλαγές. Το σύστημα αυτό έλαβε τέλος το 1971, όταν οι ΗΠΑ ανέστειλαν τη μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό. Η συνέχεια γνωστή σε όλους με τις κεντρικές τράπεζες να αναλαμβάνουν τον ρόλο του «χρυσού εγγυητή» για την σταθερότητα του συστήματος.
Η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας ως «χρυσός εγγυητής»
Στον πιο σταθερό κρατικό αγοραστή χρυσού παγκοσμίως έχει αναδειχθεί η Τράπεζα της Κίνας. Για 11ο συνεχόμενο μήνα, προσθέτει αποθέματα, φθάνοντας πλέον τα 74 εκατ. ουγγιές (περίπου 2.300 τόνους), αξίας 283 δισ. Δολαρίων και σκαρφαλώνει πλέον στην έκτη θέση, με τα επίσημα στοιχεία να υποδηλώνουν ότι οι πραγματικές της αγορές μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Παράλληλα, το Πεκίνο δημιούργησε το πρώτο υπεράκτιο θησαυροφυλάκιο του Shanghai Gold Exchange στο Χονγκ Κονγκ. Ενθαρρύνει ξένες κεντρικές τράπεζες να αποθηκεύουν τα αποθέματά τους στην Κίνα και σχεδιάζει να τους επιτρέψει να διαπραγματεύονται χρυσό στη Σαγκάη, με στόχο να μετατραπεί η Κίνα σε νέο κόμβο αποθεματικών και να «διαλύσει» την κυριαρχία των ΗΠΑ και του δολαρίου. Θα πρέπει ωστόσο να ξεφορτώσει και το χρέος που διακρατεί στο αμερικάνικο
Οι στόχοι του Πεκίνου
Με την μάχη της πρωτοκαθεδρίας στον τεχνολογικό τομέα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η Κίνα στοχεύει να ενισχύσει τη διεθνή αξιοπιστία του γουάν, συνδέοντάς το με φυσικό απόθεμα αξίας και να μειώσει την εξάρτηση από το δολάριο, σε μια εποχή όπου οι αμερικανικές κυρώσεις και ο έλεγχος των διεθνών ροών κεφαλαίου χρησιμοποιούνται ως πολιτικό όπλο από τις ΗΠΑ. «Αν η Κίνα κρατά περισσότερο χρυσό, το γουάν αποκτά μεγαλύτερη αξιοπιστία», σημειώνουν Κινέζοι αναλυτές. «Οι επενδυτές γνωρίζουν ότι σε μια κρίση η κεντρική τράπεζα μπορεί να στηρίξει το νόμισμα κι αυτό αλλάζει το παιχνίδι».
Κίνα και Ρωσία σύμμαχοι στο σχέδιο αποδολαριοποίησης
Ωστόσο οι κινέζοι ελπίζουν ότι θα καταφέρουν, όπως και η Ρωσία που χρησιμοποίησε τα αποθέματα χρυσού της ως «οικονομική ασπίδα» μετά τις δυτικές κυρώσεις, να διαλύσουν το αμερικάνικο νόμισμα και να αποσυνδεθούν από το αμερικανικό χρηματοοικονομικό σύστημα χωρίς άμεση (οικονομική ή πολεμική) σύγκρουση. Ήδη πολλά μέλη των BRICS αποθηκεύουν μέρος των αποθεμάτων τους στη Σαγκάη, που δεν θα εκθέτει τις χώρες σε κίνδυνο αμερικανικών κυρώσεων. Κάθε τόνος χρυσού που αποθηκεύεται στην Κίνα σημαίνει περισσότερη επιρροή στο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα.
Η μεγάλη παγίδα εγκλωβισμού
Ο Ray Dalio, ιδρυτής της Bridgewater πρόσφατα συνέστησε στους επενδυτές να κατέχουν έως 15% του χαρτοφυλακίου σε χρυσό, ενώ η Goldman Sachs αναθεώρησε ανοδικά την πρόβλεψή της για τα τέλη του 2026 στα 4.900 δολάρια, όπως και οι περισσότεροι οίκοι. Η ING εκτιμά ότι «η ζήτηση από τις κεντρικές τράπεζες, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι και οι μειώσεις επιτοκίων της Fed αφήνουν περιθώριο για περαιτέρω άνοδο.
Το ράλι του χρυσού συνεχίζει να προσελκύει τις κεντρικές τράπεζες αλλά και τους μικροεπενδυτές. Οι κεντρικές τράπεζες πιστεύουν ότι θα το χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο αντιστάθμισης σε επερχόμενη κρίση. Οι επενδυτές ως «ασφαλές καταφύγιο» που θα λάμπει σε έναν κόσμο όπου τα νομίσματα χάνουν αξία, όπως χάνεται και η εμπιστοσύνη προς τις κυβερνήσεις και τους τραπεζίτες.
Ωστόσο, αυτή τη φορά, ο χρυσός διαφημίζεται ως κάτι πολύ περισσότερο από ένα ασφαλές καταφύγιο. Διαφημίζεται ως το επόμενο γεωπολιτικό εργαλείο, που θα χρησιμοποιήσουν οι πολέμιοι του αμερικάνικου συστήματος για να περάσουν στην επόμενη φάση των σχεδίων τους. Στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το πέμπτο σημείο του Μαρξ ζητά τη «συγκεντρωτική συγκέντρωση της πίστωσης στα χέρια του κράτους, μέσω μιας εθνικής τράπεζας με κρατικό κεφάλαιο και αποκλειστικό μονοπώλιο. Αυτή είναι μια άψογη περιγραφή των σημερινών κεντρικών τραπεζών. Οι κεντρικές τράπεζες δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πολιτικό γραφείο τεχνοκρατών που προσπαθούν να σχεδιάσουν κεντρικά την οικονομία πειραματιζόμενοι με το χρήμα και τα επιτόκια.
Η κατάργηση του κανόνα του χρυσού έγινε για να δώσει την απαραίτητη ευελιξία στην απεριόριστη χρηματοδότηση του συστήματος όταν χρειάζεται, δηλ. σε περιόδους κρίσεων, κάτι που δεν γίνονταν πριν. Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο κεντρικός σχεδιασμός είναι ένα αδύνατο έργο και η αποτυχία είναι αναπόφευκτη, καθώς η ανθρωπότητα γνώρισε άπειρες κρίσεις μετά τον τέλος του «χρυσού κανόνα» και διόγκωσε το παγκόσμιο χρέος σε δυσθεώρητα ύψη καθιστώντας τους λαούς δέσμιους μιας ανίκανης κεντρικής πολιτικής εξυπηρέτησης της ελίτ του πλανήτη, που θα οδηγήσει σε ακόμα μια τεράστια κρίση, όπου εκεί δε θα χρειάζεσαι τον χρυσό να τον βλέπεις να ανεβαίνει στο ταμπλό μια οθόνης!
Οι κεντρικές τράπεζες που εναντιώνονται στην FED και στις ΗΠΑ, θα περιμένουν τον χρυσό να «πετάξει» στα ύψη για να πετύχουν τον στόχο τους, μην γνωρίζοντας ότι πέφτουν σε μια μεγάλη καλοστημένη παγίδα από τους ισχυρούς του πλανήτη! Η πεποίθηση του Πεκίνου ότι η τελευταία άνοδος του χρυσού, που τον επαναφέρει ως πολύτιμη αξία στο μυαλό των επενδυτών παγκοσμίως και η επαναφορά του χρυσού κανόνα θα δώσει αξιοπιστία στην Τράπεζα της Κίνας, θα «καεί» ένα ωραίο πρωινό, που ολόκληρος ο πλανήτης θα αφήσει το δολάριο και θα τρέξει να αγοράσει γουάν! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
