Η Ευρώπη, ο πόλεμος και η δικαίωση του… Θόδωρου Πάγκαλου

Η Ευρώπη, ο πόλεμος και η δικαίωση του… Θόδωρου Πάγκαλου

Κατάφεραν και ξύπνησαν στη Γερμανία: «Καμπανάκι κινδύνου ότι ο ενεργειακός εκβιασμός και η συνεχής μείωση των ρωσικών ροών μπορεί να πυροδοτήσουν ένα ντόμινο και μια κατάρρευση της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας α λά Lehman Brothers, κρούει η Γερμανία», έγραφε χθες το liberal.

Ο υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ προειδοποίησε για «σοκ» στην αγορά φυσικού αερίου και για νέες αυξήσεις στις τιμές, τονίζοντας ότι «ακόμη και αν συνεχίζεται η προμήθεια και η αποθήκευση του φυσικού αερίου, η κατάσταση είναι σοβαρή και έρχεται χειμώνας».

Ο γράφων δεν κάνει γεωπολιτική ανάλυση, είναι αρμοδιότητα άλλων. Την απορία του απλού πολίτη εκφράζει: Όταν υπάκουαν την Αμερική να κάνουν το ολιστικό εμπάργκο στη Ρωσία δεν περίμεναν αντίποινα; Και δεν ήξεραν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να τα αντιμετωπίσουν καθώς είχαν πλήρως υποταχθεί, ειδικά η Γερμανία, στο Ρωσικό αέριο; Δεν κατανοούσαν το άτοπο και επικίνδυνο όταν η Μέρκελ οδηγούσε σε εξάρτηση την ΕΕ χάριν των φτηνών ορυκτών της Ρωσίας, από τα οποία κυρίως επωφελείτο η χώρα της;

Δεν είχαν καταλάβει ότι ο Ρώσος ηγέτης δεν διέπεται από τις ευρωπαϊκές αξίες, ότι έρχεται από μια παράδοση δεσποτισμού, που ξεκινάει από τους Τσάρους, περνάει από τους ηγέτες του κομουνιστικού ολοκληρωτισμού και φτάνει στον ίδιο; Ότι ο κομμουνισμός της Ανατολικής Γερμανίας, με λαό εμποτισμένο στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, καμιά συνάφεια δεν είχε με τον ρωσικό;

Το βάσανο της Δύσης αρχίζει να αχνοφαίνεται. «Η Ρωσία αποκομίζει περισσότερα έσοδα από ό,τι πριν την εισβολή», έγραψε πριν δέκα μέρες το Reuters. Τον Μάιο ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας δήλωσε ότι τα έσοδα από το πετρέλαιο τη Ρωσίας αυξήθηκαν κατά 50% φέτος. Ηδη πολύ νωρίς, από τις αρχές Απριλίου το Bloomberg Analytics έγραφε ότι η ρωσική οικονομία παραμένει σε καλή κατάσταση και θα κερδίσει 321 εκ φέτος, ενώ το Ινστιτούτο Χρηματοοικονομικών IIF έγραφε ότι η Ρωσία οδεύει σε πλεόνασμα 240 δις δολαρίων.

Υπάρχει δυστυχώς έλλειμμα πραγματισμού στις διευθύνουσες τάξεις της Ευρώπης. Απλό παράδειγμα ο χαριεντιζόμενος στο twitter επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέπ Μπορέλ, που νόμιζε ότι θα χτυπήσει τον Πούτιν επειδή οι Ρώσοι ολιγάρχες δεν θα ψώνιζαν στο Μιλάνο, δεν θα έκαναν πάρτι στο Σεν Τροπέ και δεν θα αγόραζαν διαμάντια στην Αμβέρσα. Τέτοια βαθύνους κατανόηση του προβλήματος!

Παράδειγμα και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, που πριν μια βδομάδα (κοντά τέσσερις μήνες μετά δηλαδή) κατάλαβε ότι «Οι δυτικές χώρες πρέπει να στείλουν στο Κίεβο περισσότερα βαριά όπλα για να το βοηθήσουν να πολεμήσει τον ρωσικό στρατό, ο οποίος προελαύνει στην ανατολική Ουκρανία». Τόσο καιρό περίμενε να δράσουν τα «μέτρα». Που ακόμη και αν είχαν επίπτωση στην ρωσική οικονομία (κάποια επίπτωση θα έχουν), δεν θα είχε σημασία σε μια χώρα που ούτως ή άλλως ο λαός δεν έχει παράδοση αντιδράσεων, διαδηλώσεων, απεργιών - αυτά δηλαδή που πλήττουν την ισχύ των ηγεσιών και θα έπλητταν την ισχύ του Πούτιν.

Και το χειρότερο που έρχεται είναι ότι οι λαοί θα αποφορτιστούν από τον συναίσθημα αλληλεγγύης προς την Ουκρανία και τον λαό της, θα θεωρήσουν ότι αυτός ο πόλεμος δεν είναι δικός τους, εφόσον τα μέτρα έχουν επιπτώσεις στην υλική τους καθημερινότητα. Ήδη άρχισαν διαδηλώσεις και απεργίες. Η αρχή έγινε με τον Βέλγιο και τη Βρετανία. Και ο δύσκολος χειμώνας είναι προ των πυλών.

Μικρό το μέγεθος της γραφίδας μας, δεν θα μπορούσε να πει τι πρέπει να γίνει. Από την αρχή πάντως λέγαμε ότι η Ουκρανία έπρεπε να μετατραπεί σε αστακό, να ενισχυθεί με σύγχρονα βαριά όπλα, και να μην πάμε σε εμπάργκο που γίνεται μπούμερανγκ και θα αποδυναμώσει την Ευρώπη.

Και αν γράψαμε αυτό το κείμενο, είναι γιατί από την πρώτη Απριλίου δημοσιεύαμε κείμενο επισημαίνοντας ότι «και η Ευρώπη θα πληγωθεί βαριά από τον πόλεμο», ενώ τη δεύτερη κιόλας ημέρα του πολέμου, γράφαμε: «το να διατάζει ο Μπάιντεν κυρώσεις που κυρίως πλήττουν την Ευρώπη, (πχ . Nord Stream) δεν θα ονομαζόταν ισομερής ανάληψη οικονομικών ευθυνών».

Μάλλον δικαιώνεται ο Θόδωρος Πάγκαλος, σε αυτό που είχε πει για τη Γερμανία, ότι είναι σώμα γίγαντα σε μυαλό νάνου. Αλλά ο χαρακτηρισμός επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη.