Βαβέλ οι Εργατικοί, έχει χάσει την... μπάλα ο Κόρμπιν

Βαβέλ οι Εργατικοί, έχει χάσει την... μπάλα ο Κόρμπιν

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Ή θα βρέξει ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει! Κάπως έτσι μοιάζει η πολιτική γραμμή την οποία παρουσιάζει ο Τζέρεμι Κόρμπιν στο συνέδριο του κόμματος των Εργατικών, το οποίο διεξάγεται στο Μπράιτον και ολοκληρωνεται την ερχόμενη Τετάρτη. Αποδεικνύοντας, έτσι, ότι το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει σήμερα (και χθες, συμπεριλαμβανομένης της Τερέζα Μέι) – στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολεμικής του ιστορίας – τους πιο ατάλαντους και άτολμους (και πολιτικούς τσαρλατάνους, στην περίπτωση του Μπόρις Τζόνσον) πολιτικούς στο τιμόνι των δύο παραδοσιακά μεγάλων κομμάτων του.

Τι προτείνει, λοιπόν, ο Κόρμπιν; Ναι ή όχι στην ΕΕ; Κανείς δεν γνωρίζει, καθώς ο ίδιος μπορεί να αναγκάστηκε (στο προηγούμενο συνέδριο) να δεσμευτεί για τη διεξαγωγή δεύτερου δημοψηφίσματος, κρατώντας όμως επτασφράγιστο μυστικό τη θέση που θα υποστηρίξει εάν αυτό διεξαχθεί.

«Εξαρτάται από τη συμφωνία που θα έχουμε με την ΕΕ για τη σχέση μας μαζί της όντας εκτός», απάντησε σε σχετικό δημοσιογραφικό ερώτημα, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Και παράλληλα, επιμένει ότι θέλει πρώτα να γίνουν εκλογές, με την ελπίδα ότι θα τις κερδίσει, θα σχηματίσει κυβέρνηση και θα πάρει και τα ηνία των διαπραγματεύσεων με τις Βρυξέλλες.

Εκλογές ή δημοψήφισμα;

Κάτι τέτοιο, όμως, αρχίζει να μοιάζει με όνειρο καλοκαιρινής νυκτός. Διότι οι Βρετανοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ακόμη και εκλογές να γίνουν, το κυρίαρχο ζήτημα θα είναι το Brexit. Αυτό, δηλαδή, στο οποίο ο Κόρμπιν δεν έχει καθαρή θέση, κάτι που σημαίνει πρακτικά ότι οι ψηφοφόροι δεν έχουν λόγο να τον προτιμήσουν έναντι των υπολοίπων, οι οποίοι είναι καθαροί: Τζόνσον και Φάρατζ υποστηρίζουν την έξοδο ακόμη και χωρίς συμφωνία ως τις 31 Οκτωβρίου, Φιλελεύθεροι, Σκοτσέζοι εθνικιστές και Πράσινοι τάσσονται υπέρ της παραμονής.

Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές και φέρνουν τον Κόρμπιν σε ακόμη πιο δύσκολη θέση. Όχι μόνο επειδή δίνουν μεγάλο προβάδισμα στους Τόρις (πολύ μεγαλύτερο από 10 ποσοστιαίες μονάδες), αλλά και διότι δείχνουν ότι οι Εργατικοί απειλούνται με απώλεια ακόμη και της δεύτερης θέσης από τους Φιλελεύθερους!

Η εικόνα που παρουσίαζαν οι Εργατικοί πριν την έναρξη του συνεδρίου είναι ένα ακόμη στοιχείο που δείχνει ότι ο νυν πρόεδρός τους έχει κυριολεκτικά... χάσει την μπάλα. Από τη μία, οι φιλοευρωπαίοι που ελέγχουν τις περισσότερες περιφερειακές οργανώσεις, έχουν καταθέσει δεκάδες τροπολογίες με τις οποίες απαιτούν το κόμμα να στηρίξει ανοιχτά και χωρίς περιστροφές την παραμονή στην ΕΕ. Από την άλλη, η αριστερή πτέρυγα, που ελέγχει μειοψηφικό αλλά ισχυρό τμήμα των Εργατικών, προσπάθησε (ανεπιτυχώς) να αποπέμψει τον αντιπρόεδρο και φανατικό υπέρμαχο της ΕΕ, καταθέτοντας πρόταση μομφής.

Κάπου ανάμεσα, οι «προεδρικοί» προσπαθούν με νύχια και με δόντια να στηρίξουν τον Κόρμπιν, προβάλλοντας κυρίως την προοπτική της ανατροπής του Τζόνσον και της κυβέρνησης. Και μέσα σε αυτή τη Βαβέλ, ο στενός συνεργάτης του προέδρου και υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού υποβάλει την παραίτησή του, κατηγορώντας το περιβάλλον του Κόρμπιν για ανευθυνότητα και πολιτικό αμοραλισμό και αρκετούς από τους συνεργάτες του ότι έχουν εμπλακεί σε ένα... «ταξικό πόλεμο».

Κατακερματισμένη η κοινωνία

Η βαθύτερη αιτία, βεβαίως, για όλα αυτά είναι το γεγονός ότι η ίδια η βάση των Εργατικών (όπως, άλλωστε, ολόκληρη η βρετανική κοινωνία) εμφανίζεται τριχασμένη απέναντι στο Brexit. Όπως είπε ο ίδιος ο Κόρμπιν, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα του 2016, «η μεγάλη πλειοψηφία των μελών και οπαδών υποστήριξε την παραμονή (στην ΕΕ), όμως μια σημαντική μειοψηφία τάχθηκε υπέρ της αντίθετης άποψης. Το κόμμα, ο λαός και ο ηγέτης αυτής της χώρας θα έπρεπε να καταλάβουν γιατί οι άνθρωποι ψήφισαν για την αποχώρηση».

Η ουσία, όμως, είναι ότι τώρα πρέπει να βρεθεί κάποιος που θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του, θα αναλάβει το ρίσκο και θα πείσει ότι είναι ηγέτης που μπορεί να βγάλει τη Βρετανία από την κρίση. Απαντώντας στο ζήτημα του Brexit από τη σκοπιά των γενικότερων θέσεων που έχει και των συμφερόντων που υποστηρίζει. Δεν είναι ακατόρθωτο, ούτε καν δύσκολο. Η ΕΕ, άλλωστε, ποτέ δεν έκρυψε ποια είναι και τι επιδιώκει.

AP Photo/Kirsty Wigglesworth