Του Gary M. Galles
Στις 30 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τον θάνατο της Rose Wilder Lane, μια από τις πιο ένθερμες υπερασπίστριες της ελευθερίας τον προηγούμενο αιώνα. Με την ευκαιρία αυτής της επετείου, η Ashley Wright αφηγήθηκε την συναρπαστική της ιστορία στο άρθρο της με τίτλο Rose Wilder Lane: Writer, Journalist, Rugged Individualist. Θέλω όμως περισσότερα παραδείγματα από το συγγραφικό της έργο που τόσο ενέπνευσε τους ανθρώπους να δουν την υπέρτατη σημασία της ελευθερίας.
Προσκαλώ λοιπόν τους αναγνώστες και φίλους των γραπτών της Λέην, καθώς και όσους δεν είναι ακόμη θαυμαστές της, να αναλογιστούν κάποιες από τις πιο δυνατές τις λέξεις για την ελευθερία και το κράτος:
“Η ανάγκη για κράτος είναι η ανάγκη για βία - όπου η βία είναι αχρείαστη, δεν χρειάζεται και κράτος”
“Το κράτος δεν παράγει τρόφιμα από τη γη. Το κράτος είναι όπλα. Για να αποκτήσει βούτυρο, πρέπει να χρησιμοποιήσει όπλα - δεν έχει τίποτε άλλο να χρησιμοποιήσει”.
“Το κράτος είναι η χρήση της βίας, είναι η αστυνομία και ο στρατός - δεν μπορεί να ελέγξει κανέναν αλλά μόνο να εμποδίσει, να περιορίσει ή να σταματήσει κάποιον από το να χρησιμοποιήσει την ενέργειά του”.
“Όταν οι άνθρωποι εγκαθιδρύουν μια φαντασιακή Αρχή και την οπλίζουν με βία, καταστρέφουν κάθε δυνατότητα να ασκήσουν τη φυσική τους ελευθερία”.
“Οι επαναστατημένοι Αμερικανοί είδαν κάποτε πόσο παράλογο είναι να πιστεύει κανείς ότι το κράτος μπορεί να δώσει ελευθερία στον οποιονδήποτε”.
“Καθώς το κάθε άτομο είναι αυτόνομο, οι δημόσιοι αξιωματούχοι δεν έχουν καμία φυσική εξουσία επί του οποιουδήποτε πλην των εαυτών τους. Κάθε εξουσία που ασκούν επί του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου θα πρέπει να τους εκχωρηθεί από αυτόν τον άνθρωπο”.
“Η 'Διακήρυξη των Δικαιωμάτων' στα αμερικανικά συντάγματα είναι μια διατύπωση των χρήσεων της βίας που οι Αμερικανοί πολίτες δεν επιτρέπουν στα στελέχη του αμερικανικού κράτους. Αν οι Αμερικανοί ξεχάσουν ποτέ ότι το αμερικανικό κράτος δεν επιτρέπεται να περιορίζει ή να εξαναγκάζει το οποιοδήποτε ειρηνικό άτομο χωρίς την ελεύθερη συγκατάθεσή του, αν οι Αμερικανοί θεωρήσουν ποτέ ότι η άσκηση της φυσικής τους ελευθερίας τους έχει εκχωρηθεί από τους ανθρώπους στη Ουάσιγκτον ή στα πολιτειακά Καπιτώλια, τότε αυτή η προσπάθεια για την εμπέδωση της άσκησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων επί γης θα τερματιστεί”.
“Το αμερικανικό κράτος είναι μια άδεια που ελεύθερα άτομα εκχωρούν σε συγκεκριμένους ανθρώπους να ασκούν βία με συγκεκριμένους, αναγκαίους και αυστηρά περιορισμένους τρόπους - μια άδεια την οποία οι Αμερικανοί μπορούν πάντα να αποσύρουν”.
“Η πραγματική επαναστατική οδός που πρέπει να ακολουθεί κανείς στην κατεύθυνση ενός ελεύθερη κόσμου είναι η προσεκτική, πειραματική διαδικασία της ολοένα και μεγαλύτερης μείωσης της χρήσης της βίας που τα άτομα επιτρέπουν στο κράτος, καθώς και της αύξησης των απαγορεύσεων κρατικής δράσης και έτσι της ελαχιστοποίησης της χρήσης της ωμής βίας στις ανθρώπινες υποθέσεις”.
“Οι άνθρωποι που ξεκίνησαν την Επανάστασης δημιούργησαν και κληροδότησαν σε κάθε μελλοντικό Αμερικανό τα εργαλεία για την ολοένα και μεγαλύτερη μείωση της άσκησης βίας στις ανθρώπινες υποθέσεις. Ο αμερικανός που που εκχωρεί στο κράτος στους πολιτικούς προκειμένου αυτοί να αυξήσουν την εξουσία τους και να τη χρησιμοποιήσουν επί των Αμερικανών προς όφελός του, προσπαθεί να αποφύγει την ευθύνη του”.
“Όταν ο πολίτης ζητά οι κρατικοί αξιωματούχοι να καταστούν υπεύθυνοι για την ευημερία του, ζητά τον έλεγχο των υποθέσεών του από ανθρώπους των οποίων η μόνη εξουσία είναι η άσκηση της βίας. Ο πολίτης τότε αναγκαστικά χάνει την άσκηση των φυσικών του ανθρώπινων δικαιωμάτων - η άσκηση της ελεύθερης δράσης του αναγκαστικά θα ελέγχεται, θα περιορίζεται και θα εμποδίζεται διά της βίας”.
“Η αποδυνάμωση του κράτους, η παρεμπόδιση της χρήσης βίας στις ανθρώπινες υποθέσεις, είναι ο μόνος τρόπος να επιτρέψουμε στα άτομα να ασκήσουν τις φυσικές τους ελευθερίες”
“Ο διά νόμου περιορισμός της κρατικής δράσεις στο ελάχιστο δυνατό μειώνει στο ελάχιστο δυνατό τη χρήση βίας στις ανθρώπινες υποθέσεις και επιτρέπει έτσι στα άτομα να μιλούν και να δρουν με τη μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία. Ακριβώς μέσω του περιορισμού του κράτους, το αμερικανικό συνταγματικό δίκαιο επιτρέπει στους Αμερικανούς να δρουν με μεγαλύτερη ελευθερία από οποιονδήποτε άλλο λαό στη γη”
“Κάθε Αμερικανός πολιτικός διαρκώς δέχεται επιθέσεις από μικρές ομάδες που είναι αποφασισμένες να κάνουν τους κρατικούς αξιωματούχους να υπερβούν τα συνταγματικά όρια της χρήσης βίας από μέρους τους. Και κάθε φορά που το πετυχαίνουν αυτό μειώνουν το πεδίο της ελεύθερης δράσης κάθε Αμερικανού. Και αποδυναμώνουν τη μόνη νομική προστασία που διαθέτει κάθε Αμερικανός για την ιδιοκτησία, την ελευθερία και τη ζωή του”.
“Ο άνθρωπος δρα με τη μεγαλύτερη ελευθερία όταν κανείς άλλος δεν χρησιμοποιεί βία για να εμποδίσει τη δράση του. Έτσι, ο καλύτερες συνθήκες είναι αυτές όπου το κράτος περιορίζεται στο ελάχιστο δυνατό - και η περαιτέρω πρόοδος στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης άσκησης της ελευθερίας έγκειται στην περαιτέρω μείωση και τον περιορισμό του κράτους”.
“Η προστασία της ελευθερίας των Αμερικανών δεν έγκειται στην ψήφο, αλλά στον συνταγματικό περιορισμό της παρέμβασης των κρατικών αξιωματούχων στη ζωή των ατόμων, καθώς και στην επιφυλακή και την προάσπιση της από κάθε Αμερικανό”.
“Όσο περισσότερο οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι το κράτος είναι μια εξουσία ελέγχου, τόσο περισσότερο αυτό εξαναγκάζεται να χρησιμοποιήσει βία για να εμποδίσει και να περιορίσει την άσκηση της φυσικής ατομικής ελευθερίας”.
“Η ανθρώπινη ενέργεια λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο στον βαθμό που το κράτος είναι αδύναμο, ώστε τα άτομα να εμποδίζονται όσο το δυνατόν λιγότερο να δρουν ελεύθερα. Η ανθρώπινη ιστορία καταδεικνύει αυτή την αλήθεια. Κάθε λεπτομέρεια της καθημερινής μας εμπειρίας το αποδεικνύει αυτό”.
“Μόνο η βία εμποδίζει την ελεύθερη άσκηση των ενεργειών των ανθρώπων”.
Η Ρόουζ Γουάιλντερ Λέην έκανε πολλούς να δουν την ύπατη σημασία της ελευθερίας στην ανθρώπινη ζωή και να αναγνωρίσουν την συχνή τραγωδία της απουσίας της - την κρατική κατάχρηση της βίας. Είναι ένα δίδαγμα που κάθε γενιά οφείλει να μάθει εκ νέου.
--
Ο Garry M. Galles είναι καθηγητής οικονομικών στο Pepperdine University Ανάμεσα στα πρόσφατα βιβλία του είναι το Faulty Premises, Faulty Policies (2014), και το Apostle of Peace (2013). Είναι μέλος του Faculty Network του FEE.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 24 Νοεμβρίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education (FEE) και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
