Είναι γνωστή η θέση του Κινήματος πως στρατηγικός του αντίπαλος είναι η Δεξιά. Μέχρις εδώ όλα καλά, αυτή η γραμμή έχει βαθύτατες ρίζες. Πού κολλά το πράγμα; Στο ότι η Δεξιά που έχουν κατά νου τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει στην πραγματική ζωή. Υπάρχει μόνον στο μυαλό τους. Αυτό που υπάρχει και αδυνατούν να το συλλάβουν είναι μια ευρύχωρη Κεντροδεξιά παράταξη που έχει λεηλατήσει ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το Κίνημα. Μέχρι και υποψήφιος πρόεδρος του Eurogroup προέρχεται από τα φυτώρια του Κινήματος. Τον είχαν μπροστά τους και τον έκριναν ακατάλληλο για στέλεχος πρώτης γραμμής. Μου θυμίζει τον προπονητή του ΠΑΟΚ που τότε, στις αρχές της δεκαετίες του ’60, δοκίμασε τον Μίμη Παπαϊωάννου και τον απέρριψε γιατί είχε μόνον ένα καλό πόδι.
Όταν μια ηγετική ομάδα αναλύει λάθος την πραγματικότητα καταλήγει και σε λάθος τακτικές κινήσεις. Σήμερα, για να διεκδικήσει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία θα πρέπει να βρει συμμάχους ώστε να συγκροτηθεί ένας συνασπισμός εξουσίας που θα διεκδικήσει τη νίκη στις εκλογές. Στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν μόνον ερείπια. Αν ο Α. Τσίπρας, καταφέρει να συμμαζέψει τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα ήταν ένας ιδανικός σύμμαχος, στον βαθμό που λυνόταν δύο προβλήματα: πρώτον, ποιος θα είναι το αφεντικό και δεύτερον, ένα κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα. Δεν είναι και εύκολες οι λύσεις σε αυτά τα προβλήματα.
Ας πούμε ότι με καλή διάθεση ξεπερνούσε αυτή η συμμαχία τα όποια εμπόδια θα έβρισκε στον δρόμο της. Για τον Α. Τσίπρα όλα καλά, δεν είχε να χάσει τίποτα. Στο ΠΑΣΟΚ όμως υπάρχει ένα 25% που καλοβλέπει την πρωθυπουργία Μητσοτάκη, κάτι που σημαίνει ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσει τη συμμαχία ριζοσπαστικής Αριστεράς με την Κεντροαριστερά. Πάνω από 3%, σε αυτό το ενδεχόμενο, θα πάει «καρφί» στη Νέα Δημοκρατία. Οι εκλογές είναι πολύ σοβαρό πράγμα για νέες περιπέτειες.
Αυτά βλέπουν εκεί στο Κίνημα και βρίσκονται σε μια διαρκή περιδίνηση. Τοποθέτησαν για λίγες ώρες διευθυντή του γραφείου του αρχηγού θαυμαστή του Μητσοτάκη, τους προέκυψε προχθές και ένας όψιμος θαυμαστής του Αδώνιδος, και έχουμε και μια βουλεύτρια του ΠΑΣΟΚ η οποία δεν αποδέχεται από δημοσιογράφους ερωτήσεις που δεν εγκρίνει. Ενώ μέσα σε αυτόν τον γενικό χαμό άλλο ηγετικό στέλεχος θέλει να μπουν και ιδιώτες στη διαχείριση των υδάτινων πόρων τη στιγμή που κάποιοι άλλοι θέλουν να επανακρατικοποιήσουν την ΔΕΗ, νοσταλγώντας τον αλήστου μνήμης Φωτόπουλο. Και όλοι μαζί ξορκίζουν όσους στάθηκαν εμπόδιο στο Ασφαλιστικό του Γιαννίτση. Μετά πώς να καθίσει ο Πιερρακάκης εκεί μέσα;
Δεν γνωρίζω αν εν τω μεταξύ τρέχει και το τελεσίγραφο Γερουλάνου προς τον Ν. Ανδρουλάκη το οποίο θεωρητικά λήγει στο τέλος του έτους. Ουδείς κατάλαβε το περιεχόμενο του, όπως και τι συνέπειες θα έχει. Μάλλον, ανήκει στην κατηγορία τού «νάχαμε να λέγαμε». Τελικά, ο μόνος με συνεπή γραμμή εκεί μέσα είναι ο Δούκας των Αθηνών. Έχει άποψη και την παλεύει.
Με τούτα και με εκείνα, αν δεν σοβαρευτούν, τους βλέπω να παλεύουν για την 3η θέση με το Βελό.
